دورى از دراز كردن دست سؤال به سوى فقير جوانمردى در جنگ با سپاه تاتار (در زمينى از تركمنستان ) به زخمى شديد مبتلا شد، شخصى به او گفت : ((فلان بازرگان ، نوشداروى شفابخش دارد، اگر از او اين دارو را بخواهى ، از دادن آن دارو، مضايقه نمى نمايد.)) نظر به اينكه آن بازرگان بخل معروف بود بطورى كه : گر بجاى نانش اندر سفره بودى آفتاب تا قيامت روز روشن ، كس نديدى در جهان جوانمرد گفت : اگر من آن نوشدارو را از آن بازرگان بخواهم ، چند صورت دارد، يا مى دهد، يا نمى دهد، و اگر داد، يا در فروختن دارو منفعت كند و يا منفعت نكند، به هر حال (يا آنهمه احتمال )نوشداروى او كه بخيل است ، زهر كشنده خواهد بود: هرچه از دو نان به منت خواستى در تن افزودى و از جان كاستى حكيمان فرزانه گفته اند: اگر آب حيات (زندگى جاودان ) را به بهاى آبرو و شرف بدهند، حكيم آن را نخرد، چرا كه بيمارى مرگ از زندگى ذليلانه ، خوشتر است . اگر حنظل خورى از دست خوشخو به از شيرينى از دست ترشروى حکایتهای سعدی به قلم روان،محمد محمدی اشتهاردی #سلام_عالی_متعالی_دوستان #با_صفا_اوقات_بکام_هفتم_مرداد_۱۴۰۲