وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا  #آيه : ٢٤ 📖 سوره: #الإسراء 💬 قاری : #عبدالله_الموسى 🎧 کانال القرآن الکریم

اين قانون تغييرناپذير آفرينش است كه هيچ كس زندگى جاويدان ندارد. وانگهى، اينها از مرگ تو هم اكنون شادى مى‌كنند، «اگر تو بميرى آيا خودشان زندگى جاويدان خواهند داشت»؟! «أَ فَإِنْ مِتَّ فَهُمُ الْخالِدُونَ». شايد نياز به توضيح نداشته باشد كه بقاى شريعت، دين و آئين نياز به بقاى آورنده آن ندارد، آئين ابراهيم(ع) و موسى‌(ع) و عيسى(ع) هر چند جاويدان نبودند ولى قرن‌ها بعد از وفات اين پيامبران بزرگ (و در مورد حضرت مسيح بعد از صعود او به آسمان) باقى ماندند. بنابراين جاودانگى مذهب، نياز به پاسدارى دائمى پيامبر ندارد. و اما اين كه: آنها خيال مى‌كنند با درگذشت پيامبر ص همه چيز پايان مى‌يابد در حقيقت كور خوانده‌اند؛ زيرا اين سخن در مورد مسائلى صحيح است كه قائم به شخص باشد، اسلام نه قائم به شخص پيامبر بود، و نه يارانش، آئينى بود زنده و پويا كه بر اساس حركت درونيش پيش مى‌رود، و مرزهاى زمان و مكان را مى‌شكافد و به سير خود ادامه مى‌دهد. سپس قانون كلى مرگ را درباره همه نفوس، بدون استثناء چنين بازگو مى‌كند: «هر انسانى طعم مرگ را مى‌چشد» «كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ». 🎤 به صوت #عبدالله_الموسى