بسم الله الرحمن الرحیم #هروقت خواستی مرا زیارت کنی برو به زیارت آقا علی عباس علیه السلام یکی از علمای نطنز اظهارمی‌داشت من در سن جوانی و در سنواتی که وسائل نقلیه مناسب برای مسافرت نبود در یکی از سال‌ها به تهران سفر کردم در تهران به عده‌ای از دوستان که عازم سفر به مشهد و زیارت حضرت امام رضا (علیه‌السّلام) بودند برخورد نمودم به من پیشنهاد کردند که با آن‌ها همسفر شوم پاسخ دادم چون خانواده‌ام خبر ندارند نمی‌توانم با شما بیایم در هر حال با اصرار دوستان مواجه شدم و بالاجبارتوفیق نصیبم شد با آنها همسفر شدم پس از رسیدن به مشهد و زیارت حضرت امام رضا (علیه‌السّلام) و مدتی اقامت در مشهد مرض سختی بر من عارض شد به نحوی که دوستان از زنده ماندنم نا امید شدند یک روز همه دوستان به زیارت رفتند و من تنها در اطاق محل اقامتمان بستری بودم لحظه‌ای بخود آمدم و رو به طرف حرم حضرت امام رضا (علیه‌السّلام) نموده عرض کردم یا امام رضای غریب من زائر و میهمان تو هستم راضی نباش در غریبی و دور از خانواده‌ام بمیرم هنوز حرفم تمام نشده بود دیدم درب اطاق باز شد و یک سید جلیل القدری با یک پسر بچه وارد شدند و بلا فاصله با اسم مرا صدا زد و فرمود بلند شو عرض کردم آقا مریضم نمی‌توانم بلند شوم مجدداً فرمود تو حالت خوب است بلند شو من حرکتی بخود دادم و بلند شدم باز فرمود چیزی نمی‌خواهی عرض کردم مقداری آب می‌خواهم به پسر بچه همراهش امر کرد آب به او بده آن پسر بچه مقداری آب به من داد نوشیدم آقا فرمود: چرا بخود سختی می‌دهی و این همه راه به اینجا می‌آیی هر وقت خواستی مرا زیارت کنی برو به زیارت امام زاده آقا علی عباس علیه‌السّلام ( بادرود کاشان) این جمله را فرمود و از پیش چشمانم ناپدید شدند پس از آن حالم خوب شد و مرضی احساس نکردم. 📚برگرفته از کتاب آستان مقدس امامزاده آقا علي عباس علیه السلام عزیز الله حسینی صفحه ۸