در کتاب امالی و ثواب الاعمال شیخ صدوق -علیه الرحمة- و کتاب کامل الزیارات، مسنداً از ابی عماره منشد از حضرت صادق(علیه السلام) روایت کرده اند که گفت: «قال لی: یا أبا عماره! أنشدنی فی الحسین بن علی(علیه السلام). قال: فانشدته فبکی، ثم أنشدته فبکی. قال: فوالله ما زلت أنشدته و یبکی حتی سمعت البکاء من الدّار. قال: فقال: یا أبا عماره، من أنشد شعراً فی الحسین بن علی(علیه السلام)، فابکی خمسین فله الجنة، و من أنشد فی الحسین(علیه السلام) شعراً فابکی ثلاثین فله الجنة، و من أنشد فی الحسین شعراً فابکی عشرین فله الجنة، و من أنشد فی الحسین(علیه السلام) شعراً فابکی عشرة فله الجنة، و من أنشد فی الحسین(علیه السلام) فابکی واحداً فله الجنة، و من أنشد فی الحسین شعراً فبکی فله الجنة، و من أنشد فی الحسین(علیه‌السلام) شعراً فتباکی فله الجنة.»(1) در عاشر بحار نیز این حدیث را از آن سه کتاب نقل فرموده است. ترجمه حدیث: (ابوعبدالله منشد از امام صادق(علیه‌السلام) روایت کرده و گفته که: آن حضرت فرمود برای من که: ای اباعماره!‌ برای من در مصیبت حسین بن علی(علیه‌السلام) شعری بخوان. گفت: برای آن حضرت خواندم و او گریه کرد. پس از آن باز خواندم و گریه کرد. ابوعماره گفت: به ذات خدا سوگند که من همیشه می خواندم و او می گریست تا اینکه صدای گریه را از درون خانه شنیدم. پس فرمود: ای اباعماره!‌ کسی که شعری بخواند در مصیبت حسین(علیه‌السلام) و بگریاند پنجاه نفر را، از برای او است بهشت، و کسی بخواند در مصیبت حسین(علیه‌السلام) شعری را و بگریاند سی نفر را، برای او است بهشت، و کسی بخواند در مصیبت حسین(علیه‌السلام) شعری را و بگریاند بیست نفر را، برای او است بهشت، و کسی که بخواند در مصیبت حسین(علیه‌السلام) شعری را و بگریاند ده نفر را، برای او است بهشت، و کسی که بخواند در مصیبت حسین(علیه‌السلام) شعری را و بگریاند یک نفر را، برای او است بهشت، و کسی که بخواند در مصیبت حسین شعری را و تباکی کند -یعنی: خود را به گریه درآورد- برای او است بهشت🌹 منابع: امالی، ص 205؛ ثواب الأعمال، ص 83؛ بحارالأنوار، ج 44، ص 282.

#محرم #شب_چهارم #کربلای_معلی

عنوان : شباهت قرآن و امام حسین (ع)

ادامه موضوع قبلی

ادامه‌ی موضوع قبلی

شب ۴محرم

شب ۴ محرم