🍃🍃🍃پناهیان ، روابط مورد ابتلا

متبرک می کنیم روزمان را به تلاوت قرآن 🍀قرائت ، تدبر در معانی آیات ، عمل🍀 صفحه ۲۷ عثمان طه آیات نورانی ۱۷۷ الی ۱۸۱ بقره

كُتِبَ عَلَيْكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ إِن تَرَكَ خَيْراً الْوَصِيَّةُ لِلْوَالِدَيْنِ وَالأقْرَبِينَ بِالْمَعْرُوفِ حَقّاً عَلَي الْمُتَّقِينَ (180) بر شما مقرّر شده كه چون يكى از شما را (نشانه هاى) مرگ فرا رسد، اگر مالى از خود به جاى گذارده، براى پدر ومادر ونزديكان به طور شايسته وصيّت كند، اين كار حقّ و شايسته پرهيزكاران است.

بعضى ها فكر مى كنند وصيّت كردن، زمينه ى زود مردن است، در حالى كه يك نوع دورانديشى است واينكه مى فرمايد: هنگام مرگ وصيّت كنيد. چون آن لحظه، آخرين فرصت است وگرنه مى تواند سالها قبل از فرا رسيدن مرگ، وصيّت كند. بعضى وصيّت كردن را واجب دانسته اند، امّا از جمله ى «حقّاً على المتّقين» استفاده مى شود كه اين عمل مستحبّ است وگرنه مى فرمود: «حقّاً على المؤمنين» در آيه ى شريفه به جاى كلمه «مال» از كلمه «خير» استفاده شده تا روشن شود كه مال و ثروت، مايه ى خير و نيكى است و آنچه در اسلام مورد انتقاد قرار گرفته، مال حرام يا علاقه ى زياد به مال يا ترجيح دادن مال بر كمالات فردى و نيازهاى اجتماعى و يا استثمار مردم براى تحصيل آن است. وصيّت بايد بر اساس «معروف» يعنى عقل پسند باشد، نه از روى كينه و انتقام و يا مهرورزى هاى بى جا و بى رويه. چون از ارث، تنها بعضى از بستگان بهره مند مى شوند آن هم به مقدار معيّن، لذا اسلام سفارش مى كند اگر در ميان فاميل كسانى هستند كه از ارث محرومند و يا سهم ارث آنان اندك است با وصيّت، در مورد توسعه ى سهميّه آنان اقدام نمايد، ولى اگر كسى در اين وصيّت رعايت عدالت نكند و يا ظلمى را روا دارد، گناه كبيره انجام داده است. در لابلاى متون روائى آمده است: شخصى با داشتن كودكانى صغير، تمام اموال خود را در راه خدا بخشيد. چون پيامبر صلى الله عليه وآله متوجّه شدند، پرسيدند با اين مرده چه كرديد؟ گفتند: او را دفن كرديم. فرمود: اگر قبلاً به من خبر داده بوديد، اجازه نمى دادم او را در قبرستان مسلمانان دفن كنيد، چرا كه او با داشتن اين همه فرزند، براى آنان هيچ مالى نگذاشته و همه را در راه خدا داده است. وصيّت، كار دقيقى است كه اگر خداى ناكرده با بى توجّهى انجام شود و بعداً عامل فتنه و ناراحتى هايى گردد، تمام كارهاى خير محو مى شود. از پيامبر صلى الله عليه وآله روايت شده است كه فرمودند: گاهى انسان شصت سال عبادت مى كند، ولى چون وصيّت نامه ى خود را عادلانه تنظيم نمى كند، به دوزخ مى رود. وصيّت، نشانه ى آن است كه مالكيّت انسان حتّى بعد از مرگ در مورد قسمتى از دارايى هايش ادامه دارد. مقدار وصيّت، يك سوم مال است و اگر شخصى در مورد بيش از اين مقدار وصيّت كند، اجازه ى وارثان شرط است. براى اينكه ياد بگيريم چگونه وصيّت كنيم، بهتر است وصيّت نامه هاى اولياى خدا، شهدا و علما را بخوانيم. رسول خدا صلى الله عليه وآله فرمود: هركس ابتدا به عهده بگيرد كه وصيّت شخصى را انجام دهد، ولى سپس بدون عذر آنرا رها كند، هيچ عملى از او قبول نمى شود وتمام فرشتگانِ ميان آسمان و زمين او را لعنت مى كنند و دائماً در غضب خداوند است ودر برابر هر كلمه ى "يا ربّ" كه مى گويد، يك لعنت بر او نثار مى شود و پاداش تمام كارهاى قبلى او به پاى وصيّت كننده ثبت مى گردد. آثار و بركات وصيّت 🍀 وصيّت، نشانه ى دقّت و اهل حساب بودن است. 🍀 وصيّت، نشانه ى احترام به حقوق ديگران است. 🍀 وصيّت، انجام امور خيرى است كه از آن غفلت شده و تداوم عمل صالح، پس از مرگ است. 🍀 وصيّت، راهى براى پركردن خلأهاى اقتصادى و تعديل ثروت است. رسول اكرم صلى الله عليه وآله فرموده اند: هركس با وصيّت از دنيا برود، گويا شهيد مرده است وصيّت براى والدين وبستگان، عامل تجديد محبّت ويك نوع قدرشناسى است. لذا در آغاز آيه وصيّت، والدين مطرح شده اند تا علاوه بر سهم ارث، وصيّت به نوعى تنظيم شود كه نفعش به آنان نيز برسد كه اين خود از مصاديق احسان است. اقسام وصيّت 🌼 واجب: مثل وصيّت به حقّ اللّه، حقّ الناس، قضاى نماز و عبادات ديگر، پرداخت حقوق واجبه مانند خمس، زكات، ديون، بدهكارى هاى مردم. 🌼 مستحبّ: مثل وصيّت به امور خيريّه. 🌼 مباح: مثل وصيّت فرزندان به نوع شغل، حرفه، لباس، طعام. 🌼 مكروه: مثل وصيّت به مقبره سازى. 🌼 حرام: مثل وصيّت به ايجاد مراكز فساد، انتشار كتب ضالّه. -----

🌹 گرچه با مرگ، انسان از دنيا مى رود، امّا پرونده ى عمل او با كارهايى نظير وصيّت باز مى ماند. «اذا حضر احدكم الموت.... الوصية» 🌹 مال و ثروت، اگر در راه درست مصرف شود خير است. «ان ترك خير الوصيّة» 🌹 در وصيّت بايد علاوه بر ارث، براى والدين و نزديكان سهمى قرار داد. «الوصيّة للوالدين و الاقربين» 🌹 وصيّت بايد بر اساس عرف پسنديده ى جامعه باشد. «الوصيّة... بالمعروف» 🌹 ترك وصيّت، نوعى بى تقوايى نسبت به حقوق ديگران است. «الوصيّة... حقّاً على المتّقين»

به یاد تمام شهدا صلوات

ادامه ختم نهج البلاغه در ۱۹۲ روز سهم روز چهل و پنجم: از حکمت ۴۲۶ الی ۴۳۵

🎇🎇🎇🎇🌿🌹🌿🎇🎇🎇🎇 🌷 حکمت : ۴۲۶ 💠سزاوار نيست كه بنده خدا به دو خصلت اعتماد كند، تندرستی، و توانگری، زيرا در تندرستی ناگاه او را بيمار بينی، و در توانگری ناگاه او را تهيدست.! 🌷 حکمت : ۴۲۷ 💠 كسي كه از نياز خود نزد مومنی شكايت برد، گویی به پيشگاه خدا شكايت برده است، و كسی كه از نيازمندی خود نزد كافری شكوه نمايد، گویی از خدا شكوه كرده است.!. 🌷 حکمت ؛ ۴۲۸ 💠(در يكی از روزهای عيد فرمود:) اين عيد كسی است كه خدا روزه اش را پذيرفته، و نماز او را ستوده است، و هر روز كه خدا را نافرمانی نكنند، آن روز عيد است.!. 🌷 حکمت: ۴۲۹ 💠 بزرگترين حسرتها در روز قيامت، حسرت خوردن مردی است كه مالی را به گناه گرد آورده، و آن را شخصی به ارث برده كه در اطاعت خدای سبحان بخشش نمود، و با آن وارد بهشت شد، و گردآورنده اولی وارد جهنم گرديد. 🌷 حکمت : ۴۳۰ 💠 همانا زيانکارترين مردم در معاملات، و نا اميدترين مردم در تلاش، مردی است كه تن در گردآوری مال خسته دارد، اما تقديرها با خواست او هماهنگ نباشد، پس با حسرت از دنيا برود، و با بار گناه به آخرت روی آورد. 🌷 حکمت : ۴۳۱ 💠 روزی بر دو قسم است، آنكه تو را می خواهد، و آنكه تو او را می جویی، پس كسی كه دنيا را خواهد، مرگ نيز او را می طلبد تا از دنيا بيرونش كند، و كسی كه آخرت خواهد، دنيا او را می طلبد تا روزی او را به تمام پردازد. 🌷 حکمت : ۴۳۲ 💠 دوستان خدا آنانند كه به درون دنيا نگريستند آنگاه كه مردم به ظاهر آن چشم دوختند، و سرگرم آينده دنيا شدند آنگاه كه مردم به امور زودگذر دنيا پرداختند، پس هواهای نفسانی كه آنان را از پای درمی آورد، كشتند، و آنچه كه آنان را به زودی ترك می كرد، ترك گفتند، و بهره مندی دنياپرستان را از دنيا، خوار شمردند، و دست يابی آنان را به دنيا زودگذر دانستند با آنچه مردم آشتی كردند، دشمنی ورزيدند، و با آنچه دنياپرستان دشمن شدند آشتی كردند، قرآن به وسيله آنان شناخته می شود، و آنان به كتاب خدا آگاهند، قرآن به وسيله آنان پا برجاست و آنان به كتاب خدا استوارند، به بالاتر از آنچه اميدوارند چشم نمی دوزند، و بيش از آنچه را كه می ترسند هراس ندارند. 🌷 حکمت ؛ ۴۳۳ 💠 پايان لذتها، و بر جای ماندن تلخی ها را به ياد آوريد. 🌷 حکمت : ۴۳۴ 💠 مردم را بيازماي، تا دشمن گردی. (بعضی این حکمت را از رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم ) نقل كردند، و نقل ثعلب از ابن اعرابی را تاييد می كند كه اين كلام از علی (علیه السلام ) است، اعرابی از مامون نقل كرد. اگر علی (علیه السلام ) نگفته بود (بيازمای تا دشمن گردی) من می گفتم كه (دشمن دار تا بيازمایی.) 🌷 حکمت : ۴۳۵ 💠 خدا در شكرگزاری را بر بنده ای نمی گشايد كه در فزونی نعمتها را بر او ببندد، و در دعا را بر روی او باز نمی كند كه در اجابت كردن را نگشايد، و در توبه كردن را باز نگذاشته كه در آمرزش را بسته نگه دارد. 🎇🌹🕊 🎇🌿🌹 🎇🎇🎇🎇