🎇🎇🎇🎇🌿🌹🌿🎇🎇🎇🎇 🌷 حکمت : ۴۲۶ 💠سزاوار نيست كه بنده خدا به دو خصلت اعتماد كند، تندرستی، و توانگری، زيرا در تندرستی ناگاه او را بيمار بينی، و در توانگری ناگاه او را تهيدست.! 🌷 حکمت : ۴۲۷ 💠 كسي كه از نياز خود نزد مومنی شكايت برد، گویی به پيشگاه خدا شكايت برده است، و كسی كه از نيازمندی خود نزد كافری شكوه نمايد، گویی از خدا شكوه كرده است.!. 🌷 حکمت ؛ ۴۲۸ 💠(در يكی از روزهای عيد فرمود:) اين عيد كسی است كه خدا روزه اش را پذيرفته، و نماز او را ستوده است، و هر روز كه خدا را نافرمانی نكنند، آن روز عيد است.!. 🌷 حکمت: ۴۲۹ 💠 بزرگترين حسرتها در روز قيامت، حسرت خوردن مردی است كه مالی را به گناه گرد آورده، و آن را شخصی به ارث برده كه در اطاعت خدای سبحان بخشش نمود، و با آن وارد بهشت شد، و گردآورنده اولی وارد جهنم گرديد. 🌷 حکمت : ۴۳۰ 💠 همانا زيانکارترين مردم در معاملات، و نا اميدترين مردم در تلاش، مردی است كه تن در گردآوری مال خسته دارد، اما تقديرها با خواست او هماهنگ نباشد، پس با حسرت از دنيا برود، و با بار گناه به آخرت روی آورد. 🌷 حکمت : ۴۳۱ 💠 روزی بر دو قسم است، آنكه تو را می خواهد، و آنكه تو او را می جویی، پس كسی كه دنيا را خواهد، مرگ نيز او را می طلبد تا از دنيا بيرونش كند، و كسی كه آخرت خواهد، دنيا او را می طلبد تا روزی او را به تمام پردازد. 🌷 حکمت : ۴۳۲ 💠 دوستان خدا آنانند كه به درون دنيا نگريستند آنگاه كه مردم به ظاهر آن چشم دوختند، و سرگرم آينده دنيا شدند آنگاه كه مردم به امور زودگذر دنيا پرداختند، پس هواهای نفسانی كه آنان را از پای درمی آورد، كشتند، و آنچه كه آنان را به زودی ترك می كرد، ترك گفتند، و بهره مندی دنياپرستان را از دنيا، خوار شمردند، و دست يابی آنان را به دنيا زودگذر دانستند با آنچه مردم آشتی كردند، دشمنی ورزيدند، و با آنچه دنياپرستان دشمن شدند آشتی كردند، قرآن به وسيله آنان شناخته می شود، و آنان به كتاب خدا آگاهند، قرآن به وسيله آنان پا برجاست و آنان به كتاب خدا استوارند، به بالاتر از آنچه اميدوارند چشم نمی دوزند، و بيش از آنچه را كه می ترسند هراس ندارند. 🌷 حکمت ؛ ۴۳۳ 💠 پايان لذتها، و بر جای ماندن تلخی ها را به ياد آوريد. 🌷 حکمت : ۴۳۴ 💠 مردم را بيازماي، تا دشمن گردی. (بعضی این حکمت را از رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم ) نقل كردند، و نقل ثعلب از ابن اعرابی را تاييد می كند كه اين كلام از علی (علیه السلام ) است، اعرابی از مامون نقل كرد. اگر علی (علیه السلام ) نگفته بود (بيازمای تا دشمن گردی) من می گفتم كه (دشمن دار تا بيازمایی.) 🌷 حکمت : ۴۳۵ 💠 خدا در شكرگزاری را بر بنده ای نمی گشايد كه در فزونی نعمتها را بر او ببندد، و در دعا را بر روی او باز نمی كند كه در اجابت كردن را نگشايد، و در توبه كردن را باز نگذاشته كه در آمرزش را بسته نگه دارد. 🎇🌹🕊 🎇🌿🌹 🎇🎇🎇🎇

روز سه شنبه به اسم حضرت امام زين العابدين و امام محمّد باقر و امام جعفر صادق(عليهم السلام) است زيارت كن ايشان را بدين زيارت: اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا خُزّانَ عِلْمِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا تَراجِمَةَ وَحْيِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَئِمَّةَ الْهُدي، السّلام عَلَيْكُمْ يا اَعْلامَ التُّقي، اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَوْلادَ رَسُولِ اللهِ، اَنَا عارِفٌ بِحَقِّكُمْ، مُسْتَبْصِرٌ بِشَأْنِكُمْ، مُعاد لاَِعْدآئِكُمْ، مُوال لاَِوْلِيآئِكُمْ، بِاَبي اَنْتُمْ وَاُمّي صَلَواتُ اللهِ عَلَيْكُمْ، اَللّهُمَّ اِنّي اَتَوالي آخِرَهُمْ كَما تَوالَيْتُ اَوَّلَهُمْ، وَاَبْرَءُ مِنْ كُلِّ وَليجَة دُونَهُمْ، وَ اَكْفُرُ بِالْجِبْتِ وَالطّاغُوتِ وَاللاّتِ وَالْعُزّي، صَلَواتُ اللهِ عَلَيْكُمْ يا مَوالِيَّ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا سَيِّدَ الْعابِدينَ، وَسُلالَةَ الْوَصِيّينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا باقِرَ عِلْمِ النَّبِيّينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا صادِقاً مُصَدَّقاً فِي الْقَوْلِ وَالْفِعْلِ، يا مَوالِيَّ هذا يَوْمُكُمْ وَهُوَ يَوْمُ الثُّلَثآءِ، وَاَنـَا فيهِ ضَيْفٌ لَكُمْ وَمُسْتَجيرٌ بِكُمْ فَاَضيفُوني وَاَجيرُوني بِمَنْزِلَةِ اللهِ عِنْدَكُمْ، وَآلِ بَيْتِكُمُ الطَّيِّبينَ الطّاهِرينَ

دعای روز سه شنبه : 🌹بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ اَلْحَمْدُ للهِِ وَ الْحَمْدُ حَقُّهُ، كَما يَسْتَحِقُّهُ حَمْداً كَثيراً، وَ اَعُوذُ بِهِ مِنْ شَرِّ نَفْسي، اِنَّ النَّفْسَ لاََمّارَةٌ بِالسُّوءِ اِلاّ ما رَحِمَ رَبّي، وَ اَعُوذُ بِهِ مِنْ شَرِّ الشَّيْطانِ الَّذي يَزيدُني ذَنْباً اِلي ذَنْبي، وَ اَحْتَرِزُ بِهِ مِنْ كُلِّ جَبّار فاجِر، وَ سُلْطان جآئِر، وَعَدُوّ قاهِر، اَللَّـهُمَّ اجْعَلْني مِنْ جُنْدِكَ، فَاِنَّ جُنْدَكَ هُمُ الْغالِبُونَ وَ اجْعَلْني مِنْ حِزْبِكَ فَاِنَّ حِزْبَكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ، وَاجْعَلْني مِنْ اَوْلِيآئِكَ فَاِنَّ اَوْلِيآئَكَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ، اَللَّـهُمَّ اَصْلِحْ لي ديني فَاِنَّهُ عِصْمَةُ اَمْري، وَ اَصْلِحْ لي اخِرَتي فَاِنَّها دارُ مَقَرّي وَ اِلَيْها مِنْ مُجاوَرَةِ اللِّئامِ مَفَرّي، وَ اجْعَلِ الْحَيوةَ زِيادَةً لي في كُلِّ خَيْر، وَ الْوَفاةَ راحَةً لي مِنْ كُلِّ شَرٍّ اَللَّـهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّد خاتَمِ النَّبِيّينَ، وَ تَمامِ عِدَّةِ الْمُرْسَلينَ، وَ عَلي آلِهِ الطَّيِّبينَ الطّاهِرينَ، وَاَصْحابِهِ الْمُنْتَجَبينَ، وَ هَبْ لي فِي الثُّلَثآءِ ثَلاثاً، لا تَدَعْ لي ذَنْباً اِلاّ غَفَرْتَهُ، وَ لا غَمّاً اِلاّ اَذْهَبْتَهُ، وَ لا عَدُوّاً اِلاّ دَفَعْتَهُ، بِبِسْمِ اللهِ خَيْرِ الاَْسْمآءِ، بِسْمِ اللهِ رَبِّ الاَْرْضِ وَ السَّمآءِ اَسْتَدْفِعُ كُلَّ مَكْرُوه اَوَّلُهُ سَخَطُهُ وَاَسْتَجْلِبُ كُلَّ مَحْبُوب اَوَّلُهُ رِضاهُ، فَاخْتِمْ لي مِنْكَ بِالْغُفْرانِ يا وَلِيَّ الاِْحْسانِ 🌹

تلاوت امروزمان را هدیه می کنیم به محضر امام رئوف آقا امام رضا (ع) صفحه ۲۸ عثمان طه آیات مبارک ۱۸۲ الی ۱۸۶👆👆👆

وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِي وَلْيُؤْمِنُواْ بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ (186) و هرگاه بندگانم از تو درباره من پرسند (بگو:) همانا من نزديكم؛ دعاى نيايشگر را آنگاه كه مرا مى خواند پاسخ مى گويم. پس بايد دعوت مرا بپذيرند و به من ايمان آورند، باشد كه به رشد رسند.

برخى افراد از رسول خدا صلى الله عليه وآله مى پرسيدند: خدا را چگونه بخوانيم؟ آيا خدا به ما نزديك است كه او را آهسته بخوانيم و يا اينكه دور است كه با فرياد بخوانيم؟! اين آيه در پاسخ آنان نازل شد. دعا كننده، آنچنان مورد محبّت پروردگار قرار دارد كه در اين آيه، هفت مرتبه خداوند تعبير خودم را براى لطف به او بكار برده است: اگر بندگان خودم درباره خودم پرسيدند، به آنان بگو: من خودم به آنان نزديك هستم وهرگاه خودم را بخوانند، خودم دعاهاى آنان را مستجاب مى كنم، پس به خودم ايمان بياورند ودعوت خودم را اجابت كنند. اين ارتباط محبّت آميز در صورتى است كه انسان بخواهد با خداوند مناجات كند. دعا كردن، همراه وهمرنگ شدن با كلّ هستى است. طبق آيات قرآن، تمام هستى در تسبيح و قنوت هستند؛ «كلّ له قانتون» و تمام موجودات به درگاه او اظهار نياز دارند؛ «يَسئله مَن فى السموات والارض» پس ما نيز از او درخواست كنيم تا وصله ى ناهمگون هستى نباشيم. قرآن درباره دعا سفارشاتى دارد، از آن جمله: 🌹 دعا و درخواست بايد خالصانه باشد. «فادعوا اللّه مخلصين له الدين» 🌹با ترس و اميد همراه باشد. «وادعوه خوفاً وطمعاً» 🌹 با عشق و رغبت و ترس توأم باشد. «يدعوننا رغباً و رهباً» 🌹با تضرّع و در پنهانى صورت بگيرد. «ادعوا ربكم تضرعاً و خفية» 🌹با ندا و خواندنى مخفى همراه باشد. «اذ نادى ربّه نداء خفياً» در اصول كافى، صدها حديث در اهميّت، نقش وآداب دعا، توجّه واصرار وذكر حاجت ها هنگام دعا ودعاى دسته جمعى وايمان به استجابت آن آمده است. سؤال : چرا گاهى دعاى ما مستجاب نمى شود؟ پاسخ: عدم استجابت دعاى ما به خاطر شرك يا جهل ماست. در تفسير الميزان مى خوانيم كه خداوند در اين آيه مى فرمايد: «اجيب دعوة الداع اذا دعان» خودم اجابت مى كنم دعا كننده اى را كه فقط مرا بخواند و با اخلاص تمام، از من طلب خير كند. پس اگر دعا مستجاب نشد، يا به جهت آن است كه ما از خداوند خير نخواسته ايم، و در واقع براى ما شرّ بوده و يا اگر واقعاً خير بوده، خالصانه و صادقانه از خداوند درخواست نكرده ايم و همراه با استمداد از غير بوده است. و يا اينكه استجابت درخواست ما، به مصلحت ما نباشد كه به فرموده روايات، در اين صورت به جاى آن بلايى از ما دور مى شود ويا براى آينده ما يا نسل ما ذخيره مى شود ويا در آخرت جبران مى گردد. در اصول كافى مى خوانيم: كسى كه غذاى حرام بخورد، يا امر به معروف ونهى از منكر نكند ويا از سر غفلت وبى اعتنايى دعا كند، دعايش مستجاب نمى گردد. معناى دعا، ترك كسب وكار نيست، بلكه توكّل به خداوند همراه با تلاش است. لذا در حديث مى خوانيم: دعاى بيكار مستجاب نمى شود.

دعای روز چهارشنبه: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم ِ اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذي جَعَلَ اللَّيْلَ لِباساً، وَ النَّوْمَ سُباتاً، وَ جَعَلَ النَّهارَ نُشُوراً، لَكَ الْحَمْدُ اَنْ بَعَثْتَني مِنْ مَرْقَدي، وَ لَوْ شِئْتَ جَعَلْتَهُ سَرْمَداً، حَمْداً دائِماً لا يَنْقَطِعُ اَبَداً، وَ لا يُحْصي لَهُ الْخَلائِقُ عَدَداً، اَللَّـهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ اَنْ خَلَقْتَ فَسَوَّيْتَ، وَقَدَّرْتَ وَ قَضَيْتَ، وَ اَمَتَّ وَ اَحْيَيْتَ، وَ اَمْرَضْتَ وَشَفَيْتَ، وَ عافَيْتَ وَ اَبْلَيْتَ، وَعَلَي الْعَرْشِ اسْتَوَيْتَ، وَ عَلَي الْمُلْكِ احْتَوَيْتَ اَدْعُوكَ دُعآءَ مَنْ ضَعُفَتْ وَسيلَتُهُ، وَ انْقَطَعَتْ حيلَتُهُ وَ اقْتَرَبَ اَجَلُهُ، وَ تَداني فِي الدُّنْيا اَمَلُهُ، وَ اشْتَدَّتْ اِلي رَحْمَتِكَ فاقَتُهُ، وَعَظُمَتْ لِتَفْريطِهِ حَسْرَتُهُ، وَ كَثُرَتْ زَلَّتُهُ وَ عَثْرَتُهُ وَخَلُصَتْ لِوَجْهِكَ تَوْبَتُهُ، فَصَلِّ عَلي مُحَمَّد خاتَمِ النَّبِيّينَ وَ عَلي اَهْلِ بَيْتِهِ الطَّيِّبينَ الطّاهِرينَ، وَ ارْزُقْني شَفاعَةَ مُحَمَّد صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، وَ لاتَحْرِمْني صُحْبَتَهُ، اِنَّكَ اَنْتَ اَرْحَمُ الرّاحِمينَ، اَللَّـهُمَّ اقْضِ لي فِي الاَْرْبَعآءِ اَرْبَعاً، اِجْعَلْ قُوَّتي في طاعَتِكَ وَ نَشاطي في عِبادَتِكَ، وَرَغْبَتي في ثَوابِكَ، وَزُهْدي فيما يُوجِبُ لي اَليمَ عِقابِكَ، اِنَّكَ لَطيفٌ لِما تَشآءُ.