📓رمان امنیتی رفیق #قسمت51 حسین: خدا خیرتون بده. فقط مواظب باشید لو نرید. صابری: چشم. حسین داشت با خودش فکر می‌کرد چطور ممکن است دو نفر ناشناس، بدون کارت دانشجویی وارد دانشگاه شوند و حراست هم اعتراضی نکند؟ امید از چهره حسین این سوال را خواند و به سوالِ نپرسیده‌اش پاسخ داد: - قربان احتمالاً کارت دانشجویی جعلی داشتن. الان هم فصل امتحاناته، چون دانشگاه از شهر دوره، خیلی از دانشجوها با این که خوابگاهی هم نیستن می‌رن خوابگاه با دوستاشون درس بخونن و همون‌جا می‌مونن. پس خیلی غیرعادی نیست که شیدا و صدف هم همچین بهونه‌ای داشته باشن. حسین سرش را بالا آورد و با چشمانی گشاد شده پرسید: - تو اینا رو از کجا می‌دونی؟ امید: خودمم توی همون دانشگاه درس خوندم حاجی! حسین سر تکان داد و خیره به نقشه دانشگاه، گفت: - اینا یه برنامه حسابی برای دانشگاه دارن و معلوم نیست تاحالا چندتا مثل شیدا و صدف رو وارد دانشگاه کردن به این بهونه. راستی از عباس خبری نشد؟ تا اسم عباس را آورد، صدای عباس را از بی‌سیمش شنید: - حاجی جان کمیل این‌جا چیکار می‌کنه؟ حسین با شنیدن این جمله، ناگهان از جایش بلند شد و ایستاد. صدایش ناخواسته کمی بالا رفت: - یعنی چی؟ کمیل چرا اون‌جاست؟ مطمئنی خودشه؟ عباس از لحن حسین جا خورده بود. دوباره نگاهی به اطرافش انداخت و گفت: - مطمئنم خودشه! درسته که فاصله داره؛ ولی من می‌شناسمش! یه پسره اومد در خونه و چندتا جعبه از ماشینش درآورد و رفت تو، پشت سرش هم کمیل! حسین فهمید همان پسری که احتمال می‌رفت حسام باشد، باغ بهزاد را به مقصد همان خانه ترک کرده و احتمالاً چیزی که عباس باید به دانشگاه ببرد، همان جعبه‌هاست. عباس که متوجه سکوت حسین شده بود، دوباره پرسید: - جریان چیه قربان؟ حسین دوباره شقیقه‌هایش را ماساژ داد. این که معلوم نبود چه اتفاق شومی در دانشگاه صنعتی بیفتد، عذابش می‌داد. با توجه به گزارشی که کمیل از تجهیزات داخل خانه داده بود، می‌توانست حدس بزند اتفاق وحشتناکی در پیش است. صدایش خسته‌تر از قبل بود؛ اما محکم‌تر و بلندتر: - عباس جان، من نمی‌دونم؛ ولی اون جعبه‌ها نباید به دانشگاه صنعتی برسه. یه فکری بکن، چه می‌دونم تصادف کن... یا هرچی... ادامه دارد.

#بشقابهای_سفره_پشت_باممان #قسمت51 آیا تماشای فیلم‌های مبتذل، اهانت به خویش نیست؟ 📌بگذارید از یک زوایۀ دیگر این مسئله را بررسی کنیم. 📛بنده می‌گویم مردی که ماهواره را به خانه آورده و ناموس خود را، همسر خود را، دختر خود را و پسر خود را به دست کارگردانان پول‌پرست و قدرت‌طلب شبکه‌های ماهواره‌ای سپرده، پیش از همه و بیش از همه به عقل خود اهانت کرده است. ❌او اگر اندکی عقل خود را به کار می‌انداخت و از این همه اتّفاقی که برای خانواده‌های مردم افتاده، عبرت می‌گرفت، این کار را انجام نمی‌داد. ⚠️ البته منظور بنده، کسانی نیستند که از سرِ ناآگاهی این کار را انجام می‌دهند. مقصود بنده، کسانی هستند که با این که می‌دانند با این فیلم و سریال‌ها چه بلایی بر سرِ عفاف و غیرت خانواده می‌آید، امّا باز هم این کار را می‌کنند. 🔰نمی‌دونم چرا اینا که برنامۀ زندگی‌شون رو از ماهواره می‌گیرن؛ نوع زندگی، مدل مو و همه چیزشون رو از ماهواره می‌گیرن، اینا رو توهین به شعورشون نمی‌دونن؟! ‼️این، حرفی است که همین شبکه‌های ماهواره‌ای به دهان این افراد می‌گذارند. این شبکه‌ها می‌گویند: مبارزه با ماهواره، اهانت به عقل مردم است. اینها می‌گویند: مگر مردم ما عقل ندارند که بدانند چه چیزی برایشان خوب است و چه چیزی بد است؟ پس کاری به کار کسی نداشته باشید. بگویید چهاردیواری، اختیاری! 🚫من خودم دوازده سال ماهواره داشتم و اسمش رو می‌ذارم: «سمّ شیرین». طبیعتاً مبارزه با ماهواره، هم خیلی مشکله، هم درد سر داره؛ امّا کی گفته مبارزه با اون، اهانت به مردمه؟ تمام اخلاق، همۀ قوانین، تمام دستورهایی که برای ما اومده، برای بهتر زندگی کردنه. اگه قرار باشه هر منعی رو اهانت بدونیم، همۀ قوانین هم شامل همین امر می‌شه. 📚بشقاب‌های سفره پشت باممان ص۲۱۹ #بشقابهای_سفره_پشت_باممان #ماهواره #محسن_عباسی_ولدی