#وصیت_نامه_ شهید ای برادران و آشنایان؛ بدانید برای هر کسی کربلایی وجود دارد. تا ما را با کربلا نیازمودند از این دنیا نمی‌برند. پس برادران ببینیم کجای تاریخ زندگی می‌کنیم. دنیا را می‌نگرم، هیچ چیز جذابی جز خداوند و نماز و قرآن و اهل بیت نمی‌بینم. برادران! همیشه به یاد شهدا باشید که صراط مستقیم صراط شهداست و بس. هر کس طالب وصول الی الله است باید بداند که تنها راه آن راه شهداست. آری سیدالشهداء اسوه ایثار و شهادت این را به ما فهماند است که راه اصلی وصول الی الله شهادت است. و در آخر توصیه‌ای به برادران طلبه این است که در کنار علوم رسمی و عقلی در پی علوم قلبی و معرفتی هم باشند که بوسیله عبادت و اعمال نیک حاصل می‌شود. و الحق علوم الهی که فقط خاصه بندگان خاص خداست بوسیله اعمال صالحه به وجود می‌آید نه در کتاب ها. علم الهی را با ایثار و گذشت و اعمال صالحه [می‌توان] کسب کرد. اینجاست که خداوند معلم انسان می‌شود.شهادت خط پایان عاشقی است. شهادت آخرین مقام قرب است که احرار را فقط بدان راه می‌دهند و لا غیر.و در آخرین فراز خود نجوایی با امام زمان، وصیت خود را تمام می‌کنم: ای صاحب ما! ای سبب [اتصال] ارض و السماء! ای پسر زهرای اطهر(سلام الله علیها)! ما در این وادی پی ظهور و زمینه ساز ظهور تو آمده‌ایم تا ظهورت را آماده کرده و زمین را به یاریت پر از عدل و داد کنیم. یا مهدی (ع)! تو حسین زمان مایی. آیا در این کربلا ما را هم مطلبی؟ لبیک یا مهدی محمد مسرور