لف ندارد و امر محال را ممکن می کند و محال است که حاجت روا نشود» و طریقه این ختم چنین است که: 🤲 با این نیت نذر کند که خدایا نذر می کنم و بر ذمّه من است که طی دو ماه قمری صد هزار صلوات بفرستم و به پیامبر(صلی الله علیه و آله) هدیه نمایم تا فلان حاجت من برآورده شود. پس به نذر خود وفا کند و هر روز مقداری صلوات(مثلا روزی حدود هزار و هفتصد صلوات) بفرستد به طوری که مجموع صلوات ها در دو ماه قمری ، صد هزار شود و باید به چند نکته توجه شود:1- هنگام ختم صلوات با وضو و روبه قبله باشد 2- هنگام ذکر صلوات راه نرود و با کسی سخن نگوید 3- روزانه کمتر از 1000 نفرستد 4- نباید حتی یک روز ترک شود و از صبح تا غروب وقت دارد صلوات ها را بفرستد ولی اگر بعد از نماز صبح ،صلوات ها را بفرستد بهتر و حصول نتیجه قطعی تر است.و معظم له این ختم را مکرّر تجربه نموده اند ✍ در کتاب مجربات الامامیه حکایاتی از مجربات این ختم نقل نموده که قابل توجه است از جمله به نقل از مرحوم آیت الله سیدعلی میبدی می گوید:آرزو داشتم به زیارت عتبات بروم نذر کردم صد هزار صلوات بر محمد و آل محمد (علیهم السلام) بفرستم و به رسول خدا(صلی الله علیه و آله) هدیه کنم.بعد از پایان ختم صلوات حاجت روا شدم و به زیارت ائمه (علیهم السلام) مشرف شدم و بعد به طوس رفتم و قبل از اتمام عمل به وطن خود بازگشتم مجددا مشغول صلوات شدم و بحمد الله به مراد رسیدم و بعد از تحصیلات به شهر خود مراجعت نمودم و در آن جا[کرمانشاه] گرفتار والی ظالمی شدم که مرا اذیت می کرد و سینه ام تنگ شد پس نذر کردم که صدهزار صلوات بفرستم که عزل شود پس تعجیل نمودم و در مدت چهل روز ختم را انجام دادم پس عزل شد و هرگز نصب نشد و به عده ای این عمل را آموختم پس انجام دادند و به حاجات خود رسیدند. کمی تا بهجت🌷 @behjat135 #تا_گرسنه_نشدی_نخور❗️ ✅حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: دربارۀ مقدار خوردن در روایات آمده است: «وقتی که گرسنه شدی، بخور» اگر انسان گرسنه باشد، نان خالی هم برای او لذیذ است، لذت طعام را صائمین (روزه‌داران) می‌دانند. 📚 در محضر بهجت، ج١، ص٢٢۶ 👈 کمی تا بهجت🌷 @behjat135 #همدم 🔻حضرت #محمد صلی‌الله‌و‌علیه‌آله: چون عروسی به خانه آوردید، با محبت و تواضع کفش‌هایش را در آورده، پاهایش را بشویید آن‌گاه او را به حجله دعوت کنید. این‌چنین است که مهر، برکت و رحمت بر خانه و عروس‌تان سایه می‌افکند. 📚من‌لایحضره‌الفقیه، ج۳، ص۳۵۸ @behjat135 #میگفت_شما_باید_کدخدا_را #ببینید_منظور_خدا_بود بعد از ده سال که از اولین و آخرین ارتباطم با ایشان گذشته بود، ایشان را در حرم دیدم. سال ٧١ -٧٢ بود. من آن روزها مشکل مهمی داشتم که ذهنم را مشغول کرده بودم. آمده بودم حرم که بعدش بروم حوزه. آقا بعد از جواب سلام برگشتند به من گفتند: «انسان باید کدخدا را ببیند تا اهل ده را بچاپد!». این صحبتشان خیلی منقلبم کرد. دنبال آقا راه افتادم. ایشان هم مرا حسابی تحویل گرفت. پرسید اهل کجایی و چه می‌کنی. گفتم اهل شهر نور هستم. از نور، تعریف کردند و دعایی هم کردند که: «اهل نور باشید». خلاصه تا خانه با آقا گپ زدم. درس و کلاس را فراموش کرده بودم. حتی مشکلم را یادم رفت. تا خانه با محبت با من صحبت کردند. یک هدیه هم به من دادند. (براساس خاطره یکی از شاگردان) 📚 ذکرها فرشته‌اند، ص٧٨ 👈 کمی تا بهجت🌷 @behjat135 #آیا_اگه_همه_ما_اینجوری_بودیم #فقیری_وجود_داشت❗️ ساواک دنبالم بود. عرصه را چنان تنگ کرده بودند که ناچار، مدتی مخفی شدم. با آن زندگی طلبگی و اوضاع مالی نه‌چندان خوب، مجبور شدم خانواده‌ام را به امان خدا، در قم رها کنم و بروم. بعد از مدتی که برگشتم، همسرم گفت: «زمانی که شما نبودید، همسر آقای بهجت به منزل ما آمدند و یک کیسه برنج و مقداری پول آوردند. وقتی که ‌خواستند بروند، برای احترام چند قدمی بیرون خانه همراهی‌شان کردم، دیدم آقازاده‌شان سر کوچه ایستاده‌اند!» کیسۀ برنج را آورده بود؛ اما داخل نیامده بود. برایم سوال شد: «چرا آقا، خود نیامدند؟ چرا همسر و فرزندشان با هم آمدند؟ چرا فرزندشان تنها نیامدند؟» بعدها در روایاتی دیدم: «وقتی مرد خانواده‌ای در مسافرت است، مکروه است مرد دیگری درب آن منزل برود.» (بر اساس خاطرۀ آیت‌الله مصباح یزدی) 📚 این بهشت، آن بهشت، ص٢۴ 👈 کمی تا بهجت🌷 @behjat135 ⛔️ #مبادا_غفلت_کنید❗️ ✅حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: اعمال صالحه انسان، اعمال باقیه انسان، فانی نمی‌شود. بدانیم که طاعات، عبادات، مقرّبات، اینها یک چیزی نیست که به‌واسطه اینکه [مثلاً] این اتاق (دنیا) خراب شد، آنها هم از بین بروند؛ [یا اگر] این بدن از روح منفصل شد، آنها هم بروند. آنها باقی و ثابت هستند، بلکه یک صورت معنویه‌ای در آنجا (قیامت) از اینها، برای هر فرد، ظاهر خواهد شد. مبادا غفلت کنید! 📚 به‌سوی محبوب، ص١١٢ 👈 کمی تا بهجت🌷 @behjat135 🌷 آیت الله ‌فا

#آیا_اگه_همه_ما_اینجوری_بودیم #فقیری_وجود_داشت❗️ ساواک دنبالم بود. عرصه را چنان تنگ کرده بودند که ناچار، مدتی مخفی شدم. با آن زندگی طلبگی و اوضاع مالی نه‌چندان خوب، مجبور شدم خانواده‌ام را به امان خدا، در قم رها کنم و بروم. بعد از مدتی که برگشتم، همسرم گفت: «زمانی که شما نبودید، همسر آقای بهجت به منزل ما آمدند و یک کیسه برنج و مقداری پول آوردند. وقتی که ‌خواستند بروند، برای احترام چند قدمی بیرون خانه همراهی‌شان کردم، دیدم آقازاده‌شان سر کوچه ایستاده‌اند!» کیسۀ برنج را آورده بود؛ اما داخل نیامده بود. برایم سوال شد: «چرا آقا، خود نیامدند؟ چرا همسر و فرزندشان با هم آمدند؟ چرا فرزندشان تنها نیامدند؟» بعدها در روایاتی دیدم: «وقتی مرد خانواده‌ای در مسافرت است، مکروه است مرد دیگری درب آن منزل برود.» (بر اساس خاطرۀ آیت‌الله مصباح یزدی) 📚 این بهشت، آن بهشت، ص٢۴ 📚 🔹@h_khoban_ir