📜 مسأله ى تربيت وسازندگى بزرگترين مسئوليت ما در اين قرن وحشى است.
🔸️مسأله ى تربيت وسازندگى بزرگترين مسئوليت ما در اين قرن وحشى است. اين اولين مسأله است، زيرا هر بقالى، بنايى، نجارى، طبيبى و مهندسى بايد قبلا تربيت شود و نه تنها تربيت كه مربى ديگران هم باشد.اين سازندگى اولين و بزرگترين وظيفه است و با ساير مشاغل و برنامه ها منافات ندارد.
🔸️عطار هنگامى كه دارد چاى را در پاكت مى ريزد مى تواند شناختى در مغز و عشقى در دل و وسعتى در روح طرف بگذارد و چاى كشيدنش به او درس هايى بدهد.
بناء هنگامى كه دارد آجرها را به هم پيوند مى زند و بر روى هم مى گذارد، مى تواند از پيوندها و وحدت ها و همدستى ها و فداكارى هاى خود نمونه هايى در دسترس بگذارد و سازندگى هايى داشته باشد.
🔸️هر كس در هر كجا مى تواند مربى و سازنده باشد. چراغ روشن در هر كجا كه هست مى تواند نور بپاشد و راه ها را روشن كند.
🔸️مسأله اين است كه ما به چاى ها، آجرها، درها و ديوارها، بيش از هر چيز فكر كرده ايم و خود را در زندان زندگى بسته ى خود محبوس ساخته ايم و در قبرستان تكرارها مدفون نموده ايم و باكمان نيست كه پوسيده ايم و از دست رفته ايم و خودمان بزرگترين مجهول مانده ايم.
📝 استاد صفایی حائری
📚 کتاب #مسئولیت_سازندگی | ص ۴۴
💠🌿💠🌿💠🌿💠🌿💠🌿
🌎 ماموریتت رو تو این عالم کشف کن👇
https://eitaa.com/khane_estedad
🔰 مربی خوب کیست؟
🔹آنها كه در وسعت هستند و از مربى برخوردارند، مسئوليت را به عهده ى او انداخته اند. و اين مربى است كه بايد آنها را بارور كند و شكوفا سازد و انديشه هاى مدفون را برانگيزد.
🔹 مربى خوب آن نيست كه خود به جاى افرادش مى بيند و تصميم مى گيرد و از ديده ها و تصميماتش، براى آنها سخن مى گويد، بل مربى كسى است كه افراد را در جريان نيازها مى گذارد و آنها را آزاد مى كند و آموزش مى دهد كه خود ببينند و حركت كنند و سپس در سر بزنگاه ها و در كنار حادثه ها تذكر مى دهد و ياد آورى مى نمايد كه بيابند و پيش بتازند.
🔹آنجا كه مربى، آگاهى ها را به صورت بسته بندى و صادراتى به افراد مى رساند در واقع آنها را مسخ كرده و شخصيتشان را شكسته و آنها را فلج و بى پا، بار آورده است. و اينها در كنار حادثه هاى جديد، بيچاره مى مانند.
❛❛ استاد صفایی حائری
📚 #مسئولیت_سازندگی | ص ۵۷
💠🌿💠🌿💠🌿💠🌿💠🌿
🌎 ماموریتت رو تو این عالم کشف کن👇
https://eitaa.com/khane_estedad
🌄 استعدادهای مرگ‌آور
❞ استعدادهاى بزرگ هنگامى كه راهى نمى‌يابند، همچون رودخانه‌هايى عظيم باتلاق مى‌سازند و مرگ مى‌آفرينند و فاجعه بار مى‌آورند.
تراكم استعدادهاى رها و ولگرد، خيال‌ها و وسوسه‌ها و در نتيجه تضعيف‌ها و ضعيف شدن‌ها و در نتيجه امراض روانى و جنون را به دنبال مى‌آورند.
فكرهاى ممتد و بى‌حاصل و بهت‌هاى بزرگ، علامت نيروهايى است كه رهبرى نشده و راه ياب نگرديده است.
اين تراكم به درون‌گرايى و وسوسه و خيال پرستى و ترس‌هاى هشت سر و گنگ و بچه‌گانه منتهى مى‌شود.
📚 #مسئولیت_سازندگی | ص ۲۹۷
✍🏻 استاد علی صفایی حائری
📕 کتاب مدیریت و سازندگی 👉🏻