#دستنوشت ناهار خوش رنگ و رویی بود، پر از مخلفات رنگارنگ و اردورهای اشتها برانگیز و سالادهای جورواجور که خوراک عکس گرفتن و در اینستا گذاشتن بود. که البته این نکته از نظرش دور نماند و طبق معمول، قبل از شروع غذا با عجله مثل مهندس هایی که طول و عرض ساختمان را می سنجند در زوایای مختلف میز ایستاد و با لبخند عذرخواهانه ای گفت: “ببخشیدا؟ الان تموم میشه"… نمی دانم چرا ناگهان دلم از تمام رنگ و لعاب های ویترینی اطراف گرفت.💔 هوای سفره مادربزرگ را کردم. همان که بی نمایش، خوش طعم بود و عطر خدا داشت. دلم هوای مهمانی های قدیم خانه پدر بزرگ را کرد.همانجایی که آزاد بودی به همه چیز دست بزنی،روی تخت خواب های مرتب چیده شده داخل اتاق بپری ومادربزگ فقط بگوید مواظب باش زمین نیفتی،تخم های بوداده طالبی وخربزه تابستان بعد از غذا،اجییل ها ومیوه هایی که معلوم نیود چند وقت از چشم اهالی خانواده دور مانده بود تا امروز با تمام عشق وکلی ذوق وشوق برای تو بساط شود ....... امروز بی هوا بد جور دلم هوای خانه قدیمی مادربزرگ را کرد همانجایی که بچه ها هر کاری می کردند آزاد بودند.هیچ چشمی از اهالی خانه دنبال آنها نبود تا چیزی روی فرش نریزد،چیزی نشکند ویا خدای ناکرده گوشه ای از مبل لکه دار نشود....... ⏰ ده دقیقه، ⏰ ده سال، ⏰ ده قرن و یا هر مقیاس دیگری که برای سنجش زمان وجود دارد، هیچکدام نمی تواند مانع شود که دلم پابرهنه راهی آن سال ها شود…💔 من هنوز دلم درگیر خاطراتی بهشتی است که می دانم محال است تکرار شود.😔 ┄═❁🍃❈🌸❈🍃❁═┄ @khanesabz110 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸