📌 #عزیزِ_باتقوا
🔰 #تقوا یعنی مرتکبِ گناه نشدن؛
یعنی ترس؛ ترس از چیزهایی که راهِ آسمان را به رویت میبندد.
یعنی مواظبِ چشممان باشيم؛
مواظبِ گوشمان باشيم به چراغ قرمزِ #دين كه رسيديم، ترمز كنيم و از حرام پرهیز کنیم.
👈شاه کلید اصلیِ رابطه با #خدا همین است. (تقوا)
✅ یاران حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف چنین خصوصیاتی دارند.
علاوه بر این، زرق و برق دنیا چشمشان را نمیگیرد و حضرت هم از آنان بیعت میگیرد که طلا و نقره پسانداز و گندم و جو ذخیره نکنند.*۱
🔷جاذبههای دنیایی دلِ آنان را
نمیلرزاند و تاثیری در آنان ندارد.
چنان ممتازند که پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم، آنان را بهترینِ امّتش میداند.*۲
🔰رعایت این قوانین و چهارچوبهاست که انسان را نزدِ خدا و بندگانش محبوب خواهد کرد.
👌پس بدانید برای یار امام زمان شدن باید #تقوای_الهی پیشه کنیم.
🌲 یعنی چه؟ یعنی انجام واجبات و ترک محرمات. یعنی ترس از دست دادن توجه خدا و ولیّ او.
📚 ۱. روزگار رهایی، ج۱، ص۴۶۵
۲. کمالالدین و تمامالنعمه، ج۱، ص۵۳۵
✅سبک زندگی مهدوی
💠#مدیریت_زمان_و_برنامن
👌يکي از ويژگي هاي مهدي ياوران اين است که کارهايشان حساب شده و براساس برنامه و هدفمند است.
🌸 و البته تفاوت مهمي که برنامه ايشان با بقيه دارد، در نيت و نوع کارهايي است که انجام مي دهند.
🌤مهدي ياوران در هنگام برنامه ريزي، چون اعتقاد دارند که امامشان حاضر است و بر اعمالشان مطلع، برنامه اي تنظيم ميکنند که مورد رضايت مولايمان باشد.
💦حضرت علي علیه السلام در اواخر عمر شريفشان در وصيت به فرزندان خود مي فرمايند:
✨شما دو پسرم و تمام فرزندانم و خانواده ام و کساني که اين وصيت نامه به آنها ميرسد را به رعايت #تقواي_الهي و #نظم در امور زندگي وصيت ميکنم.
💠با قرار گرفتن نظم در امور زندگي، بعد از تقواي الهي ميتوان به اهميت اين امر در زندگي پي برد.
👈و البته خوب روشن است که کساني که برنامه اي براي زندگي شان ندارند، لذت چنداني از آن نمي برند.
🖤 #امام_حسين عليه السلام فرمودند:
🍀 اُوصِيكُم بِتَقوَى اللّه ِ فَإنَّ اللّه َ قَد ضَمِنَ لِمَنِ اتَّقاهُ أن يُحَوِّلَهُ عَمّا يَكرَهُ إلى مايُحِبُّ ويَرزُقَهُ مِن حَيثُ لايَحتَسِبُ؛
🍃 شما را به #تقواى_الهى سفارش مى كنم ؛ زيرا خدا ضمانت داده كسى را كه تقواى الهى پيشه سازد ، از آنچه ناخوش مى دارد ، به آنچه خوش مى دارد انتقال دهد ، و از جايى كه گمان نمى برد ، روزى اش دهد.
📖 گزیده تحف العقول، ص ۳۷