💡 #راه_نما | مدتی است که برای کارهایم دائم امروز و فردا می‌کنم. تا وقتی هم به لحظات آخر نرسم آنها را انجام نمی‌دهم. لطفا راهنمایی کنید چطور این شرایط را اصلاح کنم؟ 🚶‍♂️ شما در این مشکل تنها نیستید. بسیاری از افراد درجاتی از اهمال کاری را تجربه می‌کنند. این اهمال کاری (تعلل ورزی) به معنی به عقب انداختنِ تصمیم‌های مهم و یا تاخیر انداختن انجام کارها و وظایفِ دارای اولویت است. یک جور زندگی در دقیقه نود!. اما باید راهی پیدا کرده و این مشکل را که معمولا اضطراب هم همراه خودش می‌آورد، حل کرد. ما چند پیشنهاد برای شما داریم: ⏰ همین الان شروعش کنید. ترجیحا بدون تاخیر و بدون هر دلیل‌تراشی دوباره‌ای، همین الان آن کار را آغاز کنید. مثل زمانی که یک تماس واجب برای وقت گرفتن از یک پزشک باید انجام شود، و یا وقتی که خواندن یک کتاب مد‌ت‌ها عقب افتاده است. البته معلوم است که این توصیه مشروط بر این می‌باشد که در کارهای مهم دیگر شما اخلالی ایجاد نشود. 🎁 برای خودتان جایزه تعیین کنید. بعضی کارها بسیار مهم بوده و ارزش گرفتن یک جایزه را دارند. با خودتان رفیق باشید و برای انجام یک کار معین که مدتی است روی دست‌تان مانده، برای خودتان جایزه تعیین کنید. 😉 یک شریک کاری پیدا کنید. معمولا برای انجام کارها وقتی با دیگران هستیم انگیزه بیشتری داریم. حتی اگر یک شریک کاری مناسب پیدا نکردید، می‌توانید چند دقیقه‌ای را پای حرف کسانی که به شما انگیزه عمل می‌دهند، بنشینید. ❌ بدبینی نسبت به نتیجه را کنار بگذارید! یک علت عقب انداختن کارها ترس از ارزیابی منفی دیگران و عزت نفس پایین است. ممکن است از ترس آنکه در این کار شکست بخورید یا از عهده آن کار بر نیایید باعث شود آن را به تاخیر بیاندازید. این ترس دست و پا گیر را کنار بگذارید. ✅ بعضی‌ها فکر می‌کنند همه جوانب و جزئیات کار باید کاملا بدون عییب و نقص انجام شود. این چنین افرادی گاه ویژگی‌های انجام کار را چنان ایده‌آل و بزرگ تلقی می‌کنند که آن را قابل دسترسی نمی‌بینند و به همین خاطر آن را عقب می‌اندازند. با خودتان در جزئیات کارها مدارا کرده و سخت نگیرید. 🗺 برنامه بریزید، مسیر تعیین کنید و کارها را به مراحل کوچک‌تر تقسیم کنید! خصوصا قدم‌های اول را طوری بنویسید که فوری و در دسترس قابل انجام باشند. 🔦

💡 #راه_نما | اگر یکی از دوستان‌مان دچار اشتباه بزرگی شده و مسیر خطرناکی را در زندگی پیش گرفته باشد که ممکن است لطمه‌های جبران‌ناپذیری به او وارد شود، آیا لازم است خانواده او یا اولیای مدرسه را باخبر کنیم؟ 😉 برای رفیقت، رفیق باش! - رفیق جان! چی شد که اینجوری شد؟ نظر خودت چیه؟ فکر می‌کنی چی باعث شد این اتفاق بیافته، مشکل کجا بود؟ من چکار کنم بهت کمک کردم؟ خانواده‌ت چکار می‌کردن خوب بود؟ 😇 شاید وسط گفت‌وگوها، فهمیدی کمبودی، زیادبودی، چیزی هست که دستت می‌رسد و می‌توانی به دوستت کمک کنی. رک و راست به دوستت بگو: می‌شود حالا که دوستیم، یک مقدارکی بروم بالای منبر؟! از عاقبت اشتباهش، همان چیزهایی که واقعا دیده‌ای، تعریف کن. بگو که چون رفیقی و برایت اهمیت دارد، از این حرف‌های تلخ می‌زنی! رک و راست گفتنش بهتر است. بگو که می‌توانستی مگس گرد شیرینی باشی! ولی ترجیح دادی واقعا رفیق باشی. خطر خیلی جدی ببینی، هر کاری می‌کنی! ولی سیب زمینی نمی‌مانی. 🤏 بعضی وقت‌ها اشتباهات، کوچک و قابل جبران هستند. فقط کافی است یک دوست خوب و بااحساس مسئولیت مثل شما داشته باشیم که در موقعیت‌های مختلف، با صحبت‌کردن و معرفی کتاب و فیلم خوب، ما را متوجه اشتباهاتمان کند و کمک کند تا آن‌ها را جبران کنیم. 🤕 رفیق واقعی، لازم باشد از دوستش کتک هم می‌خورد! ولی خلاف صلاحش کاری نمی‌کند. دو دو تا چهار تا کن. با مشاور مدرسه به طور ناشناس در میان بگذار. اینجا فرصت نیست که تک تک اشتباهات را بررسی کنیم تا متوجه شویم مساله دوست تو ،چقدر مهم است تا راهنمایی دقیق‌تری کنیم. 😔 گاهی اوقات اشتباهاتی می‌کنیم که ممکن است مسیر زندگی‌مان را به کلی عوض کند و به این راحتی‌ها قابل جبران نباشد مثلا خطر جانی و مالی یا عواقبی غیر قابل پیش‌بینی و غیر قابل کنترل دارد. گاهی ممکن است عواقبی داشته باشد که بهترین سال‌های عمر ما را تلف کند. پس بهتر است از خانواده و اولیاء مدرسه کمک بگیریم. چون آدم‌ها خیلی اوقات اول کار متوجه نیستند که مرتکب چه اشتباه بزرگی می‌شوند و شما می‌توانید با کمک گرفتن از بزرگترهای دلسوز، زندگی‌شان را نجات دهید. 🙂 با دوستت صحبت کن تا بدانی بین اعضای خانواده‌اش چه کسی بهترین گزینه برای مطرح کردن این طور ماجراها است. گزینه خوب کسی است که تعامل عاطفی مناسبی با او داشته باشد، زود عصبانی نشود، منطقی دنبال راه‌حل باشد و شما مطمئن باشید که رازدار دوست‌تان خواهد بود. یادتان باشد لازم نیست همه چیز را جزء به جزء تعریف کنید. موضوع را به صورت کلی مطرح کرده و بررسی‌های بیشتر را به خود او بسپارید. 🔦 مسائل نوجوانی شما برای‌ نو+جوان مهم است 💫 نو+جوان؛ انرژی امید ابتکار

💡 #راه_نما | من با پدرم رابطه خوبی ندارم. نمی‌دانم مشکل از من است یا از سمت پدرم، دوست ندارم به ایشان بی‌احترامی کنم اما گاهی اشتباهاتی هم دارم. لطفا من را راهنمایی بفرمایید که چطور رابطه‌ام را بهبود ببخشم؟ 🌍 هر کدام از ما آدم‌ها یک دنیای مخصوص به خودمان داریم. دنیایی که فکرهایمان در آنجا شکل می‌گیرد و بعد بر اساس آن فکرها رفتار می‌کنیم. آدم‌هایی می‌توانند با هم ارتباطات بهتری داشته باشند، که یا دنیایشان به یک‌دیگر نزدیک باشد و یا اگر نیست بتوانند دنیای طرف مقابلشان را بفهمد. 👱‍♂️ ما معمولاً به خاطر شرایط یکسان سنی و تحصیلی، با دوستانمان دنیاهای شبیه به هم داریم. ولی با پدر و مادر‌هایمان، دنیای متفاوتی داریم که به قول خودت چاره کار درک کردن است. اما بیشتر ناراحتیم که چرا بزرگترها ما را درک نمی‌کنند. درک نمی‌کنند که با بعضی حرف‌ها غرورمان جریحه‌دار می‌شود. درک نمی‌کنند با اینکه بزرگتر شده‌ایم، هنوز هم نیاز به توجه و کمک آنها داریم. 😉 حالا بیا یک بار هم که شده تلاش کنیم ما آنها را درک کنیم و از دنیای فکری آنها سر دربیاوریم. شاید این راه جدید کمک خوبی باشد. 💞 بیا پدری را درک کنیم که حالا عیال‌وارتر شده و دغدغه‌هایش چند برابر است. بیا پدری را درک کنیم که با خودش فکر کرده فرزند ارشدم دیگر بزرگ شده و از او انتظارات بیشتری دارد؛ برای همین بیشتر از قبل ایراد می‌گیرد. بیا پدری را درک کنیم که حس کرده فرزند نوجوانش حالا دیگر نیاز به استقلال دارد و برای همین کمتر به او کمک می‌کند. 🌺 بیا پدری را درک کنیم که دوست دارد با بچه‌هایش رابطه خوبی داشته باشد ولی روش آن را بلد نیست. بیا پدری را درک کنیم که فشارهای اقتصادی آن‌قدر درگیرش کرده که گاهی بغض‌های پنهان تو را هم نمی‌تواند ببیند. ☕️ بیا اینجا کنار من بنشین تا دنیای این روزهای پدرها را بیشتر درک کنیم. بعد که توانستیم قصه پشت رفتارهای خوب یا بدشان را حدس بزنیم و آرام‌تر شدیم، برویم یک چای دو نفره با پدر بخوریم و این بار کمی صمیمانه‌تر حرف‌های دلمان را بزنیم. 💫 نو+جوان؛ انرژی امید ابتکار

💡 #راه_نما | من آدم درون‌گرایی بوده و نمی‌توانم با دیگران ارتباط خوبی داشته باشم. سعی کردم رفتارم بهتر شود؛ ولی با این کار احساس می‌کنم خود واقعیم نیستم. می‌شود راهنمایی کنید که راه درست در چنین شرایطی چیست؟! 🤦🏻‍♂️ مقدمه: یکی از پیش‌آمدهای طبیعی دوره نوجوانی سردرگمی‌ هویتی می‌باشد. همین سردرگرمی‌، مقدمه مناسبی است برای آنکه در آینده هویت منسجم و خوبی داشته باشید. 💠 این موضوع در دوره نوجوانی کاملا معمول بوده و همه نوجوان‌ها آن را تجربه می‌کنند. این موضوع یک بیماری نیست، اختلال نبوده و اصلا هم عجیب و غریب نیست. نوجوان در حقیقت در حال تمرین و امتحان نقش‌های مختلفی برای خودش است، قرار است با این تمرین و امتحان‌ها برای هویت آینده به جمع‌بندی برسد. می‌خواهد بداند خودش را باید چگونه تعریف کند؟! 🌺 جمع‌بندی که از این راه حاصل می‌شود. به عنوان یک باور مسلم تعیین کننده می‌باشد که در آینده همه استعدادها را در جهت آن‌ها هدایت می‌کنیم. این مسیر کسب یک هویت فردی منسجم می‌باشد. تا اینجا دانستیم که آنچه کرده‌اید کاملا طبیعی است. 🤔 حالا سوال این است که چرا خودمان را نپذیریم و بخواهیم خلاف ویژگی‌های شخصیتی خود رفتار کنیم؟. بخشی از ویژگی‌ها ارثی بوده و بعضی در نتیجه تربیت به دست آمده‌اند. مثلا اگر من درون‌گرا هستم، به احتمال زیاد از اجدادم به ارث برده‌ام، چرا باید این فشار را وارد کنم که برون‌گرا ظاهر شده و به خاطر این فشار احساس تنش کنم؟ 👌 توصیه ما این است: ویژگی‌های خودِ واقعیمان را بپذیریم و اگر جایی احساس نقص می‌کنیم با آموزش و تمرین آن را رفع کنیم. به عبارت دیگر هر فردی در هر زمینه‌ای که احساس ضعف می‌کند باید آموزش‌های لازم را ببیند. مثلا مطرح کننده سوال نیاز دارد مهارت ابراز وجود، جرات‌ورزی و فن بیان را بیاموزد. 😉 پس به ماجرا این گونه نگاه کنیم که خودم را می‌پذیرم ولی جاهایی نیاز هست بیشتر بگو بخند کنم، از حق خودم دفاع کنم یا قدرت بیان داشته باشم. برای چنین مواردی تمرین می‌کنم. 😎 این معنی‌اش چند هویتی بودن نیست بلکه من آدم درون‌گرایی هستم که به موقعش توانمندی‌های لازم را هم دارم و آموزش‌های مورد نیاز را می‌گذرانم تا نقاط ضعفم اصلاح شود.

💡 #راه_نما | خیلی اوقات که مشغول انجام تکالیف مدرسه با گوشی هستم والدین فکر می‌کنند بازی می‌کنم. چطور می‌توانم این سوءتفاهم را حل کنم؟ 🥰 قصه این روزهایمان را دوست دارم قصه آدم‌هایی که مدام مجبورند با تغییرات مختلف هماهنگ شوند. سبک مدرسه رفتن جدید، سبک معلمی کردن جدید، سبک تکلیف ارائه دادن جدید، سبک امتحان دادن جدید. و ... قبلا هم تغییراتی بود که باید با آن هماهنگ می‌شدیم ولی خیلی دیر به دیر و جزئی. اما حالا افتاده‌ایم وسط میدان تغییرات بزرگ و متنوع. 🗓 قصه این روزهایمان را دوست دارم هرچند هماهنگ شدن با تغییرات نیاز به زمان دارد. مادر و پدرهایمان هم از این قاعده مستثنی نیستند و برای هماهنگی با سبک جدید درس خواندن ما نیاز به زمان دارند. پس بیا کمی صبورتر باشیم. البته راهکارهایی هم هست که این فرایند هماهنگی راحت‌تر اتفاق بیفتد. 👌 باید اعتماد‌سازی کنیم. یعنی اینکه تا حدی آن‌ها را در جریان درس و مشق و نحوه انجام تکالیف و کارهای خود قرار دهیم. 📝 سعی کنیم با برنامه‌ریزی و زمان‌بندی مناسب از کِش‌دار شدن تکالیف و آمیخته شدن همه زندگی با فضای مجازی و درس و تکلیف بپرهیزیم. حتی اگر در برنامه‌ها زمانی را برای بازی و سرگرمی در فضای مجازی قرار می‌دهیم، به آن پایبند باشیم و به والدینمان هم بگوییم که فقط در این زمان مشغول بازی و سرگرمی در فضای مجازی هستیم. 🔍 مراقبت پذیر باشیم. یعنی بپذیریم که والدینمان در مواجهه ما با فضای مجازی نگرانی‌های به حقی دارند و به آنها اجازه بدهیم که از ما مراقبت کنند. همانطور که بعدها وقتی پدر و مادر شویم از فرزندانمان مراقبت خواهیم کرد چون عمیقا دوستشان داریم. البته شاید روش‌های مراقبت با هم فرق داشته باشند. 💞 قصه این روزهایمان را دوست دارم قصه آدم‌هایی که تلاش می‌کنند اعتماد سازی کنند. برنامه‌ریزی داشته باشند. و با درک نگرانی والدینشان، مراقبت پذیر شوند. 🔦 مسائل نوجوانی شما برای‌ نو+جوان مهم است، مشاوران در بخش #راه_نما به سوالات منتخب شما که بفرستید پاسخ می‌دهند و راهنمایی‌‌تان می‌کنند. 💫 نو+جوان؛ انرژی امید ابتکار

💡 #راه_نما | قبل از شیوع کرونا اوقات زیادی در مدرسه یا باشگاه بودم، اما این روزها حضور دائمی در خانه باعث ایجاد تنش با برادرم شده. چطور این تنش‌ها را کمتر کنم؟ 👌 وقتی شرایط مدام در حال تغییر کردن است و نظم و جریان عادی زندگی به هم می‌خورد، زمان هنرنمایی انسان‌های موفق فرا می‌رسد. افرادی که می‌توانند تغییرات جدید را زود درک کنند. 😎 این افراد احساسات و هیجانات حاصل از این تغییرات را در درون خود مدیریت می‌کنند. چالش‌ها و بحران‌های جدید را زود شناسایی می‌کنند. توانمندی‌های جدید مورد نیاز خود را زود به دست آورده و بهترین عملکرد را داشته باشند. 💰 این افراد همان‌هایی هستند که وقتی کرونا آمد نه تنها ورشکست نشدند بلکه مسیر شغلی جدیدی برای خود یافتند. همان‌ها که وقتی کرونا آمد نه تنها شرایط روحی‌شان به هم نریخت بلکه به آرامش دیگران هم کمک کردند.و همان‌هایی که "مهارت انطباق‌پذیری" را به خوبی بلدند. 🤔 ممکن است بپرسی مهارت انطباق پذیری چیست؟ همان مهارتی است که شما گام‌های اول آن را برداشته‌ای. یعنی به موقعیت جدید و چالش‌های آن آگاه شده‌ و به دنبال راه حلی برای آنها هستی. پس بیا یک بار دیگر ویژگی‌هایی که برای این افراد گفتیم را مرور کن. بیا تصمیم بگیریم راه حل مشکلات را در بازگشت شرایط به حالت قبل ندانیم؛ که فایده‌ای جز غصه خوردن ندارد. ➕ علاوه بر این دو پیشنهاد دیگر هم برایت داریم. حالا که زمان بیشتری در خانه هستیم با برنامه‌ریزی درسی و ورزشی منطبق با شرایط جدید، از کسالت و بی‌نظمی رها شویم. 😌 بیا حالا که کار و درس و زندگی شخصی و معنوی و اجتماعیمان در هم آمیخته شده، زمانی را برای خلوت کردن با خودمان پیدا کرده و به خلوت‌های دیگر اعضای خانواده هم احترام بگذاریم. احیا و حفظ این حریم‌های طلایی، باعث می‌شود خودمان را پیدا کنیم، آرامش و انرژیمان را بازیابی کنیم. 🥳 و به این ترتیب زمان‌های با هم بودنمان هم دوباره پر شود از شادی و مهربانی. مثل همان روزهای پر از شوخی و خنده که دل تنگشان هستی. 🔦 مسائل نوجوانی شما برای‌ نو+جوان مهم است،