#روایت_گری_بانوان روایت فتح ۸ آب تشنه برای دهمین بار از باز کردن عکس های #بچه های غزه منصرف شدم. دوره سفره ی ناهار نشستیم،تلوزیون روی شبکه ی #خبر بود ، فیلم صف های طولانی گرفتن غذا در غزه پخش شد.باسرعت شبکه را عوض کردم و #بغض در راه گلویم را قورت دادم . شب که گرمای هوا کمی فروکش کرد راهی پارک شدیم‌. شیشه ی بطری آب را تا جایی که می شد پر کردم از آب و #یخ ... توی مسیر صدای برخورد تکه های یخ با آبِ بطری برایم مثل همیشه نبود،انگار حرفی برای گفتن داشت! دلم گرفته بود ، #غمی مبهم روی آن سنگینی می کرد.با بی حوصلگی سر گوشی رفتم. چشمم خورد به #عکسی که از صبح از دیدنش فرار کرده بودم، طفل معصومی که از بدن زیبایش جز تعدادی دنده های بیرون زده و صورتی خشکیده چیزی باقی نمونده بود! قطره ی #اشکم با سرعت خودش را روی تصویر کودک انداخت ،انگار همه چیز تشنه ی کمک به او بودند. دخترم سراغ بطری آبش را گرفت. خنکای آب من را هم تشنه کرد...،صدای التماس آب را با وضوح بهتری شنیدم ،تشنه ی کودکان غزه بود و در آرزوی سیراب کردن آنها. به قطره ی اشکم که روی عکس کودک غزه ای ثابت مانده بود خیره شدم . تصویر #وفای حضرت عباس موقع نخوردن از آب فورات در نظرم نقش بست.من هم باید به احترام هزاران کودک مظلوم و تشنه ی غزه کمتر آب و غذا می خوردم . کمترین وظیفه ی #انسانی ام بود . چطور می توانستم نسبت به آن فجایع بی تفاوت باشم، حق با آب بود ... من نیز تشنه ی سیراب کردن آنها بودم. باید صدای نخوردن هایمان تا آسمان بالا می رفت.کسی چه می داند شاید همین کم خوردن ها و کم نوشیدن ها #نوری می شد بر جسم های بی رمق و کم جان آنها. و تیشه ای می شد بر ریشه ی ظلم و استکبار . #جنگی_ناتمام #غزه_ی_مظلوم 📢 به‌علاوه‌هم رو دنبال کنید... https://eitaa.com/joinchat/3481076763Cc7dfac381b