‌ من دارم از زمستان می‌روم ... چه بد خیالیست، برای گم شدن و پنهان شدن به زمستان رفتن.. آنجا که جای خالیت درد کند نه سرمایی داغش را می‌خوابند نه تلنباری از برف های قدیمی ! آه که اگر می‌دانستم هرروز و شبی که برف ببارد فقط راه برگشتم را طولانی‌تر می‌کند ، عطر شکوفه‌های گیلاس یخ می‌زنند و از خانه فرسنگ‌ها دور می مانم... من دارم از زمستان می روم... برای همه ی خواب های خوشی که دیدم و تعبیر نشد ! برای روزهایی که بی‌تو سپری شد و از عمر من صد ها و هزارها ها گذشت! برای لباس‌ های ته‌ گنجه که حالا بمن تنگ شده‌اند و من باید به اندازه آنها کوچک شوم! برای کفتر‌های پرپای حیاط خلوت خانه قدیمی که هر روز خواب پروازشان را می‌بینم ! برای کسی که هنوز در من دارد در می‌زند و فرار می‌کند! برای شب‌ های بلندی‌ که طولانی‌تر می‌شوند و همان اندک سحری هم که مانده، دارد می‌پرد! برای دلگیری‌های دم غروب و پشت پنجره رفتن‌های بارانی، برای گوشه نشینی شب‌های تنهایی و بیداری تا خود صبح از زمستان بر میگردم.... #من‌دارم‌اززمستان‌برمیگردم...