تحرک برخی به صف نشستگان مقام مرجعیت 🔴 ظهور سنت های حسنه در سبک عملیِ علمای عامل به دستورات دین، باعث اعتلای مقام آنها بوده و اشتیاق مردم را به آنها زیادتر می کند. یکی از این سنت های حسنه، تواضع و فروتنی آنها نسبت به #پذیرش_مقام_مرجعیت است. سنگینی بار مرجعیت و مسئولیت های خطیر آن، مسئله ای است که شانۀ بسیاری از مراجع بنام را لرزانده است. تحمل این مسئولیت مقدس، آنقدر سخت است که بسیاری از بزرگان از پذیرفتنش شانه خالی می کردند. آنها زمانی این عَلم را بر دوش می کشیدند که میدان را خالی می دیدند و اطمینان پیدا می کردند شأنیت این مقام را دارند. به عنوان نمونه می توان از حضرت آیت الله #میرزا_جواد_تبریزی یاد کرد که همواره خود را یک طلبه می دانست و می فرمودند «من یک طلبه هستم و همیشه یک طلبه خواهم ماند و من هیچ گاه فکر نکرده و نمى‌کنم که مرجع هستم.» بارها اتقاق می افتاد که در مجالس و منابر، نام ایشان ذکر می شد و آن حضرت با بیان این که منبر جاى ذکر اهل بیت علیهم السلام است؛ مى فرمودند: «اگر مرجعیت وظیفۀ الهى نبود، هیچ گاه آن را قبول نمى کردم.» با این وجود برخی #به_صف_نشسته_های_مقام_مرجعیت، با نادیده گرفتن بار سنگین مرجعیت و زیر پا گذاشتن سنت حسنه مراجع ماضی، تلاش می کنند تا خودشان را به عنوان دانای کل جا بزنند. #پروژۀ_مرجع_سازی که مدتی است در حوزه علمیه باب شده است؛ با نوشتن رساله ها، درست کردن بیت ها، سوء استفاده از القابِ مراجع معظم تقلید، سوء استفاده از مرجعیت پدر و پدر بزرگ، برگزاری جلسات با محوریت #آیت_الله_های_خود_خوانده و همچنین استفاده از رسانه ها و تریبون هایی که توسط برخی نامحرمان حوزوی برپا شده اند؛ پررنگ شده است.