محتوای ویژه ی هفته ی وحدت اللهم صل علی محمدوآل محمد وعجل فرجهم

نقد استاد خسروپناه به سخنان استاد علوی بروجردی درباره اقتصادی اسلامی جلسه فقه حکومتی ۱۰مهر۹۹ 🆔 @khosropanah_ir

#پادکست_صوتی ❌ انتظار ویرانگر ...!!! به بیان: #حجت_الاسلام_دکتر_خسروپناه اجرا شده در #هیئت_روضة_الزهراء_دزفول @rozatoalzahra_ir 🆔 @khosropanah_ir

آموزش جنگ شناختی جهت براندازی توسط یکی از افسران ارشد سازمان جاسوسی سیا در دهه ۱۹۸۰ 🆔 @khosropanah_ir

#بشنوید 🎙سخنرانی استاد خسروپناه با عنوان: تبیین و تحلیل سند ۲۰۳۰ 📍در جمع کارشناسان سازمان پژوهش و برنامه ریزی وزارت آموزش و پرورش ۲۳مهر۱۳۹۹ 🆔 @khosropanah_ir

تحلیل استاد خسروپناه از صلح امام حسن مجتبی علیه السلام در هیات مسجد ساعت اراک 🆔 @khosropanah_ir

⭕️ نوشته آقای استادی در تشکر از استاد خسروپناه 🔻 چندی قبل خبرگزاری مهر یادداشتی از حجت‌الاسلام والمسلمین خسروپناه منتشر کرد که او مطلبی از فرزند آیت الله استادی را نقد کرده بود. فرزند آیت الله استادی در مطلب خود از فربه شدن فقه و مهارت اندک حوزویان در رشته‌های دیگر سخن گفته بود که  آقای خسروپناه هم در بخشی از پاسخ به او  گفته بود: فکر می‌کنم مستشکل در اثر ارتباط با فقهای سنتی از یک جهت و علاقه به روشنفکران سکولار از ناحیه دیگر و مرتبط نبودن با فقیهان نوین از حیث دیگری، دچار این شبهات شده است که ان شاء الله با مطالعه و تحصیل و تحقیق و بررسی بیشتر شبهاتش حل خواهد شد. این مطلب در جدیدترین شماره هفته نامه افق حوزه نیز بازنشر یافت که با واکنش آیت الله استادی همراه شد. ایشان در این نوشته که در اختیار خبرگزاری رسمی حوزه قرار داده‌اند ضمن تشکر از آقای خسروپناه نکاتی را بیان کرده‌اند که خواندنی است. نکته قابل توجه اینکه تیتر این مطلب را  که بر روی خروجی حوزه‌نیوز قرار گرفته شخص  آیت‌الله استادی  تعیین کرده و تاکید داشتند با همین تیتر منتشر شود. 🔻 متن یادداشت به این شرح است: بسمه تعالی در هفته نامه افق حوزه مورخ ۹۹/۷/۲۱صفحه هشت یادداشتی  از حجت الاسلام والمسلمین خسروپناه خواندم لازم دیدم ضمن تشکر از ایشان توضیحی بدهم. چند سال است که یکی از فرزندانم (روحانی و طلبه نیست و ۴۵ سال دارد و دانشگاهی به‌شمار می آید) به کارهای علمی و نوشتن مقاله و کتاب اشتغال دارد و در بخشی از کارها هم موفقیت‌هایی داشته است، در طول این چند سال دو یا سه مورد پیش آمد که حقیر پس از انتشار آن متوجه شدم که نوشته او مورد تاییدم نیست، ضمناً چند نفری هم از اساتید و دوستان با مراجعه به بنده ناراحتی خود را از این دو سه مورد ابراز کردند و حقیر طبق وظیفه به ایشان تذکر دادم و از او خواستم اگر این موارد در سایتی ثبت شده حذف کند، ایشان هم به خواسته پدر عمل کرد. یکی از این موارد همان یادداشتی است که چند ماه قبل نوشته و حضرت آقای خسروپناه جواب مزبور را مرقوم داشته‌اند و در هفته نامه افق حوزه چاپ شده است و به نظر می رسد که راه صحیح همین است نه تندی کردن که گاهی نتایج بدی در پی خواهد داشت. البته لغزش برای همه پیش می‌آید که گاهی خود انسان خیال می‌کند خدمت است نه لغزش؛ خداوند بنده و فرزندان و بستگانم را از لغزش‌ها حفظ فرماید. بد نیست حاشیه هم داشته باشم؛ حقیر زمانی که عضو شورای نگهبان بودم در یکی دو جلسه با شخصی که در آن دوران در مورد انتخابات مسئولیتی داشت، آشنا شدم و در همان یکی دو جلسه میان ما گفتگوهایی شد که آن طور که به خاطر دارم، گفتم وای اگر از پس امروز بود فردایی و در سال‌های بعد هم روشن شد که وی از اصلاح‌طلبانی است که برخی از اصلاح طلبان هم او را قبول ندارند زیرا به جای اصلاح گاهی افساد می‌کند. از قراری که اطلاع پیدا کردم ایشان آن نوشته پسرم را با این پسوند «فرزند آقای استادی که عضو شورای نگهبان بود» منتشر کرده است. به او و امثال او عرض می‌کنم به سود شما است که لااقل به اخلاق انسانی پایبند باشید و با سوء استفاده از هر پیشامدی به وزر و گناه خود نیفزایید. از خدای منان خواستارم که این کمترین و آن شخص را از فساد و افساد دور بدارد. 🆔 @khosropanah_ir

⭕️ آیا این همه دستاورد مثبت در حکومت دینی نباید دیده شود؟ بسم الله الرحمن الرحیم حدود سه دهه است که جناب عبدالکریم سروش نقدهایی بر اسلام و شیعه و حکومت اسلامی در ایران وارد میکند؛ حکومتی که خود ایشان در آغازش مسئولیتهایی داشت و با چندین محافظ نظامی به امور دانشگاهی می پرداخت و استادان با گرایش به چپ و مخالف با اندیشه اش را اخراج می کرد و برخوردهای خشونت آمیز دوست دیرین و همراهش اکبر گنجی نسبت به بانوان را می دید و هیچ اعتراضی نمی‌کرد؛ اینک چه شده است که سروش مرتب به حکومت اسلامی خرده می گیرد که حکومت دینی کارنامه مثبتی در ایجاد ایمان و عشق و تعهد در دل مومنان نداشته است؛ حال از ایشان و مریدانش سوال می کنم آیا حکومت های سکولار در دنیایی ظلمانی امروز عشق و ایمانی در دل انسانها ایجاد کرده اند؟ آیا این همه جنایت ها نسبت به سیاهپوستان و مردم مظلوم در آمریکا، اروپا، آفریقا، افغانستان، عراق، لیبی و غیره را سروش نمی بیند؟ آیا این همه خرید و فروش اسلحه و بمب های شیمیایی و کشتار جمعی و قتل عام انسان های بی گناه در دولت های سکولار را نمی بیند یا اینکه اینها را مصداقی از ایمان و تعهد و عشق به انسانها می داند؟ پس چرا این همه سکوت؟ از چه هراس دارد آیا می ترسد از واشنگتن اخراجش کنند؟ من برای ارزیابی حکومت اسلامی ایران نسبت به مقوله ایمان و عشق فقط به یک مثال بسنده می کنم: وقتی مقام معظم رهبری طرح مواسات و کمک به نیازمندان را در خصوص پدیده کرونا مطرح کرد؛ همه مجموعه های ستاد فرمان اجرایی امام و بنیاد مستضعفان و کمیته امداد در سه ماهه اول، حدود ۵ میلیون بسته غذایی برای محرومان توزیع کردند؛ اما از سوی مردم متدین ایران اسلامی ۲۵ میلیون بسته غذایی به نیازمندان اعطا شد. کجای دنیا چنین پدیده مبارکی تحقق یافت؟ امروز در ایران هزاران گروه جهادی ولایی و معتقد به حکومت اسلامی به صورت خودجوش و با هزینه های شخصی در مناطق محروم کشور مشغول خدمت رسانی هستند؛ پزشکان جهادی هر هفته به صورت رایگان بیماران در مناطق محروم را طبابت می‌کنند. معماران جهادی به طراحی ساختمان هایی برای افراد بی سرپناه می پردازند. طلاب و روحانیت جهادی در کنار فعالیتهای فرهنگی به ساختمان سازی و توزیع غذا اشتغال دارند و ده ها گروه و افراد خیرخواه دیگر که همگی انقلابی و ولایی و معتقد به حکومت اسلامی هستند. آیا سروش تاکنون از خود پرسیده است که وقتی سیل و زلزله و هر بلای طبیعی و یا جنگی در این سال های انقلاب اسلامی اتفاق می افتاد؛ به چه دلیل میلیون ها نفر بسیج میشدند و عاشقانه و مومنانه و متعهدانه از کشور دفاع می کردند؛ آیا معلول ولایت مداری مردم نیست؟ آیا این همه دستاورد مثبت در حکومت دینی نباید دیده شود؟ حکومت های قبل از انقلاب اسلامی بخش های عظیمی از سرزمین ایران را از دست دادند؛ بحرین، بخشی از بلوچستان، آذربایجان، ارمنستان، گرجستان و غیره در حکومت های سکولار از دست رفت؛ اما آیا حکومت اسلامی با وجود جنگ های جهانی علیه او، یک وجب از خاکش را از دست داد؟ آیا مردم مومن و معتقد به حکومت اسلامی و عاشق به یکدیگر اجازه دادند آسیبی به این مملکت وارد شود؟ اینها دستاوردهای حکومت اسلامی و ولایت مداری است که نتیجه پیوند ناگسستنی بین مردم و رهبری است و این همان معنای ولایت در اسلام است. آری مردم ایران، مومن و متعهد و عاشق اند اما این اوصاف ارزشمند در پرتو حکومت ولایی و دینی ظهور می کند؛ نه در حکومت سکولار. توصیه این مسکین به حق طلبان این است که تاریخ معاصر ایران و جهان را بخوانند تا دستاوردهای مثبت حکومت اسلامی در برابر این همه عنادها و دشمنی های جهانی را بهتر بدانند. والسلام علی من اتبع الهدی ✍ عبدالحسین خسروپناه ۲۸مهر ۱۳۹۹ 🆔 @khosropanah_ir

🔸 وقتی تیتر درشت روزنامه همشهری را دیدم که نوشت: «مرگ مرد بسیجی در درگیری با اشرار» جا خوردم و شک کردم آیا تیتر یک روزنامه صهیونیستی است یا روزنامه ایرانی؟!!! خداوندا به کی باید شکایت کنیم که روزنامه رسمی یک نهاد کشوری که با درآمد مردم ارتزاق می کند؛ شهادت یک جوان رشید و مدافع نوامیس مردم و شهید راه امنیت را مرگ می خواند. ای اف بر دنیایی که دنیاطلبانش در لجنزارش غوطه ورند. 🔻 ای اف بر قدرت طاغوتی و سیاست شیطانی که اینگونه آدم های را گم و بی هویت می کند. 🌷 برادر شهیدم محمد محمدی عزیز؛ شهادتت مبارک، جهادت در راه خدا مبارک و ضیافت نبوی و علوی و‌ ولوی مبارکت باد. محمدی جان تو شهید و زنده ای و آنانکه تو را مرده می پندارند، در همین دنیا گرفتار مرگند. ای شهید امر به معروف و نهی از منکر به جای وزرات ارشاد و شهرداری تهران از تو عذرخواهم، تو به دل نگیر، هر کسی درک و شعوری دارد؛ اینها نام اسلامی را از میدان جمهوری اسلامی هم برداشتند نام شهید را از تابلوها و کتابهای درسی هم برداشتند اینها نمی خواهند تفکر اسلام بماند چون ولایت الهی را کنار زدند و اما «و ما لکم من دون الله من ولی و لانصیر». 🍃 محمدی جان: سلاممان را به همه شهدای امر به معروف و نهی از منکر و مخصوصا برادرم علی خلیلی برسان. 🆔 @khosropanah_ir