✳ شرف دنیا و آخرت! 🔻 امام کاظم (ع) می‌فرمایند: ای هشام! همنشینی با کسانی که اهل دین هستند، شرف دنیا و آخرت است. شرف در این‌جا هم به‌معنای آبرو، هم به‌معنای عزت و هم به‌معنای ثروت و غناست. اهل دین کسانی هستند که به دین عمل می‌کنند، مراقب حلال و حرام زندگی‌شان هستند و اجازه نمی‌دهند که جان و روحشان با زشتی‌ها و پلیدی‌ها آلوده و آمیخته بشود، اهل گناه نیستند و اهل ذکر و یاد خدا هستند. ⚠ منظور از اهل دین این نیست که غیر اهل دین کسانی هستند که ضد دین هستند. نه، ممکن است به‌ظاهر دین‌دار هم باشند، ولی دین فقط در حد یک بستنی‌ای است که می‌لیسند یا غذایی که خانم‌ها هنگام آشپزی، یک سر انگشتی می‌زنند روی زبانشان تا ببینند طعمش چطور است و حتی ممکن است به گلویشان هم نرسد! همان‌که سیدالشهدا (ع) فرمود: «الدین لعق علی السنتهم» یک لیسیدنی روی زبان است. دیگر اینکه مبنای زندگی، دین و دین‌داری و مخالفت با هوای نفس و توجه به خدا و عدالت و... باشد، نه! این‌ها نیست. خوش‌گذرانی؛ همان زندگی دنیایی است؛ حالا یک اسم دین هم رویش باشد! 🔺 نه، می‌فرماید همنشینی با اهل دین. یعنی آن‌هایی که با دین زندگی می‌کنند؛ در متن، با دین زندگی می‌کنند، نه در حاشیه. در قرآن هم داریم: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَىٰ حَرْفٍ» حرف یعنی حاشیه، کنار، پهلو؛ یعنی برخی از مردم عبادتشان در حاشیۀ زندگی است. دین و عبادت، برنامۀ اصلی زندگی‌شان نیست. 👤 #استاد_محمد_عینی‌زاده_موحد 🎙 #جلسه_قرآن ۲۶ شهریور ۱۴۰۳ #⃣ #سلوک ✅ اینجا #حرف_حساب بخوانید https://eitaa.com/joinchat/1217855490C4fc824863f