eitaa logo
خزینة الجواهر
1.2هزار دنبال‌کننده
33.7هزار عکس
32.8هزار ویدیو
38.7هزار فایل
منبعی از محتوای ناب تبلیغی مناسبتی ارتباط باخادم كانال @a1nemati پستهای مفیدتان را به ما ارسال کنید
مشاهده در ایتا
دانلود
3.53M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
♦️📋♦️📋♦️📋♦️📋♦️📋♦️ ⚠️ ❌❌❌ خمسه می‌گوید: هنگامی ‌که ‌عبدالله ‌بن ‌جعفر به‌ خواستگاری حضرت زینب(س) آمد، امام علی(ع) فرمود : دخترم! این خواستگار مورد تاییده! حضرت زینب(س) گفت : بابا! شرطامو بهش گفتی؟ چون حضرت(س) شرط کرده بود که؛ روزی یک بار به دیدار برادرش امام حسین(ع) برود. دو روز بعد از ازدواج دیدن زینب(س) بی تاب حسینه و زانوی غم بغل کرده!》 🎤 📚این یک داستان ساختگی و جعلی است که متاسفانه دست به دست بین روضه خوانان چرخیده است. این قصه حتی در منابع ضعیف هم، نیامده و هیچ سند و مدرکی ندارد!!! @etelaresanihamedan
هدایت شده از اسناد المصائب
6.94M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎙⚠️🎙⚠️🎙⚠️🎙⚠️🎙⚠️ 4⃣6⃣متن کلیپ : «ام البنین! سر دو نفر رو نیزه بند نمی شد! یکی سر بچت بود، چون از بغل بهش گرز آهنی زده بودند و یکی هم سر علی اصغرم بود چون کوچیک بود و با اولین سنگ به زمین می افتاد و با پارچه بستنش!» ✍اولا؛ اینکه امام حسین(ع) بعد از شهادت علی اصغر(ع) با قبضه شمشیرش گودالی کند و آن طفل را با خون آغشته در آن دفن کرد، در منابع ذکر شده است.(۱) اما اینکه بعدا توسط دشمن قبر ایشان نبش شد و سر مبارکش را بر نیزه زدند، در منبعی از آن ذکری به میان نیامده است و این از تحریفات عاشورایی است که پیشتر در مورد این قضیه در لینک زیر بحث کردیم. https://eitaa.com/AsnadolMasaeb/6910 ثانیا؛ در منابع به جدا شدن سرهای مبارک شهدای کربلا اشاره شده است. «بلاذری(۲۷۹ق)» می نویسد: «اُحتُزَّتْ رُؤُوسُ‌ الْقَتْلَى» سرهای شهداء از تن جدا شدند.(۲) و همچنین «دینوری(۲۷۶ق)» در مورد به نیزه زدن سرهای شهدای کربلا می نویسد: «حُمِلَتِ الرُّؤُوسُ عَلَى‌ أَطرَافِ الرِّمَاحِ» سرهای شهدای کربلا را به نيزه زدند.(۳) پس در مورد جدا کردن سر مبارک شهدای کربلا و همچنین به نیزه زدن آنان از قطعیات تاریخ است، ولی اینکه ایشان از نحوه ی به نیزه زدن سر مبارک حضرت عباس(علیه السلام) نقل می کند در جایی و لو در منابع ضعیف و متاخر هم به آن اشاره نشده است و بی سند می باشد. 📚منابع : ۱)الاحتجاج طبرسی، ج۲، ص۳۰۱ ۲)أنساب الأشراف بلاذری، ج۱، ص۴۲۴ ۳)أخبار الطوال دینوری، ج۱، ص۳۸۳ @AsnadolMasaeb