يَا مَنْ جَعَلَ السَّمَاءَ بِناءً... 🍃 یه سقف بالای سرت باشه خیلی مهمه اینکه مال خودت باشه هم خیلی مهمه اونایی که ندارن میفهمن چی میگم... اونایی که دارنم یکم فک کنن میفهمن یکم با کفش بقیه راه برن و پاشونو بزنه میفهمن... اما میون اینهمه گرفتاری و دغدغه به حق! و غم و غصه‌های نداری و همه‌ی چیزای منفی، یه سقفه که بالای سر همه‌مون هست... آسمونو میگم... که بابتش نه قراره پولی بدی، نه صاحبخونه جوابت میکنه... اینو اتفاقا اونایی که دارن میفهمن😉 اونایی که ندارن... لیاقتشو ندارن بالای سر همه هست اما منظورم از داشتن و نداشتن، دیدن و ندیدنه. رابطه با صاحبخونس و شناختنش... بعضیا زیر این سقفن اما بی‌خانمان! خدایا آسمونتو نعمتاشو شکر... چشامونو باز کن، قلبامونم پر از یاد خودت #عاشقانه_هاي_جوشن_کبیر، فراز ۶۸ ❥‌‎‎࿐჻ᭂ⸙🕊⸙჻ᭂ࿐‌‎‎‌‌❥ 🆔@kheymehGaah

يَا كَبِيرُ يَا قَدِيرُ... ♥️ در بزرگواری او همین بس که زشت‌ترین کارها را می‌بیند و صبر می‌کند. او تواناترین است و می‌تواند بنده‌اش را به شدیدترین عقوبت گرفتار کند اما مهر او بیشتر از خشمش است. حتی عقوبت و خشم او نیز از مهر است! او بزرگوار است و بنده اش را هم بزرگ می‌خواهد. گاهی می‌سوزاند گاه می‌رنجاند گاه می‌ترساند.... تا به آغوشش باز گردد و با خدایش پادشاهی کند. کوچکی ما از خودمان است. از ماست که بر ماست... خدایا بنده را رها کنی، آنقدر حقیر می‌شود که زیر بار هر ستمی می‌رود و دلخوش به تکه نانی می‌شود آنهم با خواری... الهی، رهایمان نکن که زخم تو درمان است و مرهم غیر، درد... #عاشقانه_هاي_جوشن_کبیر، فراز ۶۹ ❥‌‎‎࿐჻ᭂ⸙🕊⸙჻ᭂ࿐‌‎‎‌‌❥ 🆔@kheymehGaah

يَا سَرِيعُ، يَا بَدِيعُ... ♥️ روزی، خورشید غروب می‌کند و خاموش می‌شود؛ کوه، می‌پراکند؛ ابر، می‌ریزد و آب به آسمان می‌خیزد و رود می‌خشکد و پروانه می‌میرد و باد، می‌ایستد و شقایق دق می‌کند و زمان سرگردان می‌ماند و آسمان فرو می‌آید و زمین نمی‌چرخد و آدمی خاک می‌شود و اما... تو پایدارِ بی‌زوال، تو فرمانروای بی مثال، تو قدرتمندی که سستی نکند و والامقامی که پستی نپذیرد. این بندگان همیشه شرمسار، گناهکاران بی‌مقدار جز به پروردگاری چون تو پناه کجا برند؟ #عاشقانه_هاي_جوشن_کبیر، فراز۶۹ ❥‌‎‎࿐჻ᭂ⸙🕊⸙჻ᭂ࿐‌‎‎‌‌❥ 🆔@kheymehGaah

يَا سَمِيعُ، يَا شَفِيعُ... ♥️ او میشنود و «لا یشغله سمع عن سمع» همه چیز را می‌شنود. در همه وقت.... در همه جا.... اصلا می‌شنود حرف دل را. و نیازی به زبان نیست... می‌شنود و دستگیری می‌کند. دست تو را نگرفته؟! خواسته تو را براورده نکرده؟! قرار نیست مراد دل ما مصلحتمان باشد! او ما را بهتر می‌شناسد... پس می‌شنود و دستگیری می‌کند اما، آنچنانی که خود می‌داند و خود می‌خواهد... و درست همین است که ما، مراد دلمان را در خواست او ببینیم... #عاشقانه_هاي_جوشن_کبیر، فراز ۶۹ ❥‌‎‎࿐჻ᭂ⸙🕊⸙჻ᭂ࿐‌‎‎‌‌❥ 🆔@kheymehGaah

یا حَىُّ الَّذِي لَيْسَ كَمِثْلِهِ حَيٌّ... ♥️ زنده به آن گویند که خون دارد و قلب دارد و مغز چیزی در وجودش جریان دارد و نفس می‌کشد استراحت و خواب دارد و تغذیه می‌کند اما او زنده‌ایست که جسم ندارد، نمی‌خوابد و نیازمند هیچ چیزی نیست. الهی این زنده بودن، همیشگی نیست و این زندگانی فانیست، پس ای حی لایموت، ای که معنای حقیقی زنده بودن از آن توست، قلب مرا زنده بدار... دلم را همواره به نور آگاهی و خرد، بندگی و تسلیم در برابر خودت، روشن و زنده کن که این حیات جاودانه است و «تنی زنده دل، خفته در زیر گل به از عالمی زنده‌ی مرده دل» #عاشقانه_هاي_جوشن_کبیر، فراز ۷۰

يَا حَىُّ الَّذِي يُمِيتُ كُلَّ حَيٍّ... ♥️ ما نیامده‌ایم که نابود شویم... آمده‌ایم که باشیم و همیشه خواهیم بود. این مرگ، سفر است؛ ترک سرای فانی و عزیمت به دیار باقی. و او بهترین همسفر است، اگر بفهمیم... اوست که آورده و می‌برد اوست که زنده کرده و می‌میراند سلطنت دنیا و آخرت با اوست. الهی تو همسفری و همراه ماییم که گناه‌کاریم و گمراه به راهمان بیاور و پایان این سفر را به رضایت خودت منتهی کن... #عاشقانه_هاي_جوشن_کبیر، فراز ۷۰ ❥‌‎‎࿐჻ᭂ⸙🕊⸙჻ᭂ࿐‌‎‎‌‌❥ 🆔@kheymehGaah

يَا مَنْ لَهُ ذِكْرٌ لَايُنْسىٰ... ♥️ آنانکه بت پرستند هم یاد خدایانشان هستند چه برسد به کسانی که تو را می‌پرستند. مگر می‌شود خدای دردانه‌ای چون تو داشت و به یادش نبود... کافیست یک‌بار در زندگی با حقیقت تو آشنا شد؛ کار تمام است... اما الهی حیای ما را زیاد کن که با یاد تو وقیحانه گناه نکنیم... انقدر وقیح شده‌اند که با یاد تو نان می‌بُرند و نان می‌بَرند... چپاول می‌کنند و می‌چرند و نشخوار می‌کنند، با نام تو! ستم می‌کنند و خون می‌ریزند و آتش به پا می‌کنند با نام تو مرگ را می‌دانند، حساب و کتاب تو را می‌دانند اما گویی باور ندارند... الهی ما را از اهرمنانی که با نام و یاد تو انسانیت و اخلاق و دین را نابود می‌کنند و در ظاهر مومن و در باطن کافرند نجات ده... #عاشقانه_هاي_جوشن_کبیر، فراز ۷۱