🥘 گرسنگی ایرانیها و لت و پار کردن یکدیگر به خاطر چند دانه لوبیای پس‌مانده از غذای آمریکایی‌ها وقتی با کامیون‌هامون وارد شهر قصرشیرین شدیم نزدیکای ظهر بود، برای ناهار من روی کامیون نشستم و کنسرو لوبیامو باز کردم. با قاشق، روی کنسرو رو که یه کم سفت شده بود برداشتم و ریختم کف جادۀ خاکی که قرار بود ازش رد بشیم. اصلا نفهمیدم چی شد؛ یهو دیدم کلی آدم دارن همدیگه رو میزنن که برسن به دونه‌های لوبیایی که دور انداخته بودم! هرکس می‌تونست چنگ می‌انداخت و خاک کف جاده رو مشت و مشت می‌کرد توی دهنش تا شاید یه دونه از اون لوبیاها رو بتونه بخوره! همه‌شون دور ماشین‌های ما ایستاده بودند و منتظر بودن ظرف‌های خالی کنسرومون رو بندازیم سمتشون. واسه این قوطی‌های خالی، همدیگه را لت و پار می‌کردن. هرکی که دستش به این قوطی‌ها می‌رسید، انگشت و زبونش رو می‌کرد تو اون، بدون اینکه براش اهمیتی داشته باشه لبۀ این قوطی‌ها زبان و دهانش رو پاره کنه! ▪️بخشی از خاطرات کنسول آمریکا بود موقع ورود به ایران در سال ۱۹۱۸ #تاریخ_معاصر #قحطی_بزرگ_ایران #جنگ_جهانی_اول #غرب_وحشی