این نیز بگذرد و کوفت این عمر ماست!

اگر نتوانم با تو قهوه بنوشم کافه‌ها به چه کار می‌آیند؟ و اگر نتوانم بی‌هدف با تو پرسه بزنم خیابان‌ها به چه کار می‌آیند؟ و اگر نتوانم بی‌هراس نامت را در گلو بگردانم کلمات به چه کار می‌آیند؟ و اگر نتوانم فریاد بزنم دوستت دارم دهانم به چه کار می‌آید؟

سلام بر قلبی که قبل از خواب درد می‌کشد و به وسعت دنیا می‌گرید و کسی آن را احساس نمی‌کند.

من شب به شب در غربتم با درد خود هم صحبتم*

زِ من لبخند می‌بینی، ولی جانم پریشان است.

در هیاهوی خلوت خویش باز تو را می‌بینم با من چه کرده ای ؟ که جز تو نمیتوانم کسی را ببینم ..:)))

که تو بوی ماه میدهی ، بمان در آسمان من؛

تو زیباترین اشتباه من بودی :)

گناه منی ، بی گناه منی! که بار غمت مانده بر دوشم.. پ‌ن: من مطمئنم آقای قربانی به قصد اینکه همه خاطرات از جلوی چشممون رد بشه ، آهنگ میخونه وگرنه مرد اینهمه غصه و درد توی آهنگا چی کار میکنن؟:)

خدایا ، از اندوهی که قلب را در سکوت ویران می‌کند ؛ به تو پناه می‌برم !

غمگینم و این غم شبیه به غم هیچکس نیست. غمی دارم و شماتتم نکن، خودم هم می‌دانم که این غم مرا خواهد کشت؛

تو قهرمان منی ماه؛:)