✍آیت الله سید مرتضی مستجابی: عرفای بزرگ میفرمایند تو پاتو بذار اول حرکت جاده عرفان، خود جاده بهت میگه کدوم وَر برو ↶【به ما بپیوندید 】↷ ┄┄┅┅┅❅🌼❅┅┅┅┄┄ .. . #جوین T.me/ths31 📌کانال یاس کبود #ازهر_دری_سخنی ⏩ t.me/+irQtQ6XxmcxlMjA0

🌸یک حدیث یک درس🌸 @sooyemalakout @hoghogh_20

🌸یک آیه یک تدبر🌸 @sooyemalakout @hoghogh_20

💥تلنگر💥 👈خواهرم خیال نکن هرچه لباست تنگتر و بخیال خودت باکلاس تر باشه بیشتر محبوب دلها میشی! میخوای بدونی پشت سرت چه میگویند؟؟عکس بالاروببین👆 @sooyemalakout @hoghogh_20

محلول جادویی ِ رفع موهای زائد که ترکونده😍 فقط کافیه ۵ الی ۶ بار ازش استفاده کنی تا موهای صورت و بدنت رو کامل ریشه کن کنه🤩 ❌قــوی تر و ارزان تـر از لـــیــزر ❌ ❞ مناسب آقایون و خانومها بدون محدویت سنی ❞ مناسب تمام بدن و صورت دارای ویتامین E ❞ دارای تائیدیه سازمان غذا و دارو ❞ پرداخت درب منزل و ارسال رایگان برای سفارش و مشاوره ، عدد 4 به 10003024 بفرست یا بیا تو سـایتش😍👇 ∞  http://mateitaland.ir/f ∞  🪒⚡️🪔🪒🪒❇️

#دلشکسته دلم نیومد، بچه رو نگه داشتم. اما اون‌قدر از نظر روحی تحت فشار بودم که یه شب به خاطر دعوای شدید با بهرام دچار خونریزی شدم. وقتی رفتم دکتر، گفت بچه‌ام رو از دست دادم. یک ماه بعد، خبر بارداری ساناز رو شنیدم. بهرام مثل یک شوهر عاشق ازش مراقبت می‌کرد. این بی‌رحمی‌ها منو به مرز دیوونگی رسونده بود. احساس می‌کردم دیگه توان تحمل ندارم. برای اینکه از این وضعیت خسته‌کننده بیرون بیام، از بهرام خواستم اجازه بده برم سرکار. با بی‌میلی قبول کرد، چون می‌خواستم وقتای خالی‌ام برای رسیدگی به کارای ساناز نباشه. همسایه روبه‌رویی‌مون که یه خانم مهربون بود، مغازه لباس بچگانه داشت و پیشنهاد داد اونجا مشغول بشم. کار کردن برام یه راه فرار از اون همه فشار خونه بود. ادامه دارد کپی حرام

#دلشکسته همسایه روبه‌رویی‌مون که یه خانم مهربون بود، مغازه لباس بچگانه داشت و پیشنهاد داد اونجا مشغول بشم. کار کردن برام یه راه فرار از اون همه فشار خونه بود. کار تو مغازه لباس بچگانه برام مثل یک نفس تازه بود. حداقل وقتی سر کار بودم، از محیط خونه و نگاه‌های تحقیرآمیز ساناز و حرف‌های نیش‌دار بهرام دور می‌شدم. صاحب مغازه، خانم مهربونی به اسم خانم صبوری بود که جریان زندگی منو می‌دونست. هر وقت بهم می‌دید که تو فکر فرو رفتم، می‌گفت: «سهیلا جان، غصه نخور. زندگی همیشه همین‌طوری نمی‌مونه. روزای خوبت هم میاد.» شوهر خانم صبوری کامیون داشت و بیشتر وقتها تو جاده بود اونم برای فرار از تنهایی این مغازه رو زده بود. مغازه روبه‌روی ما تازه باز شده بود. صاحب مغازه، یه مرد جوان و خوش‌برخورد به اسم آقای شریفی بود. اوایل توجه خاصی بهش نداشتم، ولی کم‌کم متوجه شدم هر بار که از مغازه می‌گذره، به من نگاه می‌کنه. اولش فکر کردم از اون مرداییه که عادت دارن به همه زن‌ها نگاه کنن، اما نگاه‌های آقای شریفی یه حس احترام و نگرانی داشت. یه روز که داشتم ویترین رو مرتب می‌کردم، اومد و گفت: «خانم، ببخشید، می‌تونم کمکتون کنم؟ به نظر میاد خسته شدید.» لبخند زدم و گفتم: «نه، ممنون. عادت کردم به این کارا.» با اینکه حرف خاصی نمی‌زد، اما همیشه با احترام و مهربونی برخورد می‌کرد. ادامه دارد کپی حرام