#داستانک 📢📢 گویند خدا به موسی گفت: قحطی خواهد آمد!...به قومت بگو آماده شوند. موسی به قومش گفت و قومش از دیوار خانه ها سوراخ ایجاد کردند که در هنگام سختی به داد هم برسند که این قحطی بگذرد... مدتی گذشت اما قحطی نیامد ، موسی پیش خدا رفت و علت را پرسید خدا به او گفت من دیدم که قوم تو به هم رحم کردند!... من چگونه به این قوم رحم نکنم ؟!...😐😐 به همدیگه رحم کنیم که خدا هم بهمون رحم کنه... @kodak_novjavan1399

#داستانک 😋🔷😀♻️💠♻️😋🔷😀 #ضرب_المثل آستين نو ، بخور پلو روزي ملا نصرالدين به يك مهماني رفت و لباس كهنه اي به تن داشت . صاحبخانه با داد و فرياد او را از خانه بيرون كرد . او به منزل رفت و از همسايه خود ، لباسي گرانبها به امانت گرفت و آنرا به تن كرد و دوباره به همان ميهماني رفت . اينبار صاحبخانه با روي خوش جلو آمد و به او خوش آمد گفت و او را در محلي خوب نشاند و برايش سفره اي از غذاهاي رنگين پهن كرد . ملا از اين رفتار خنده اش گرفت و پيش خود فكرد كرد كه اين همه احترام بابت لباس نوي اوست . آستين لباسش را كشيد و گفت : آستين نو بخور پلو ، آستين نو بخور پلو . صاحبخانه كه از اين رفتار تعجب كرده بود از ملا پرسيد كه چكار مي كني . ملا گفت : من هماني هستم كه با لباسي كهنه به ميهماني تو آمدم و تو مرا راه ندادي و حال كه لباسي نو به تن كرده ام اينقدر احترام مي گذاري . پس اين احترام بابت لباس من است نه بخاطر من . پس آستين نو بخور پلو ، آستين نو بخور پلو .. -------------------------- @kodak_novjavan1399

#داستانک  #داستانهای‌امامان #امام‌علی‌علیه‌السلام رعایت حقوق مالی در همسایگی موسى ابن عيسى انصارى گفت بعد از نماز عصر با امير المؤ منين (عليه السلام) نشسته بودم. مردى خدمت ايشان رسيد. عرض كرد يا على تقاضائى دارم. مايلم حركت كنيد، پيش كسى كه مورد نظر من است با هم برويم و خواسته مرا برآوريد، فرمود: كار تو چيست؟  گفت من در خانه شخصى همسايه هستم. در آن خانه درخت خرمائى هست كه در موقع وزش باد از خرماى رسيده و نارس مى ريزد و يا پرنده اى از بالاى درخت مى اندازد. من و بچه هايم از آنها مى خوريم بدون اينكه به وسيله چوب يا سنگ آنها را بريزيم اكنون مى خواهم شما واسطه شويد كه از من بگذرد. موسى بن عيسى مى گويد حضرت به من فرمود حركت كن با هم برويم . در خدمت ايشان رفتيم ، پيش صاحب درخت كه رسيديم على (عليه السلام) سلام نمود. او جواب داد، احترام كرد و شادمان شد. عرض كرد يا على به چه منظور تشريف آورده ايد. فرمود اين مرد در خانه تو مى نشيند از درخت خرمائى كه دارى با يا پرنده مى ريزد بدون اينكه باد سنگ يا چوب بزنند آمدم درخواست كنم او را حلال كنى . صاحب باغ امتناع ورزيد. مرتبه دوم حضرت درخواست كرد. باز قبول نكرد. در مرتبه سوم فرمود به خدا قسم از طرف پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم) ضامن مى شوم در قبال اين كار خداوند بستانى تو را در بهشت عنايت كند. اين بار هم نپذيرفت . كم كم نزديك شامگاه شد على (عليه السلام ) فرمود : آن خانه را به فلان باغستان مى فروشى ؟  پاسخ داد آرى حضرت گفت: خداوند و موسى بن عيسى انصارى را به شهادت مى گيرم خرمايش در مقابل آن منزل به تو فروختم آيا راضى هستى؟  صاحب منزل باور نمى كرد على (عليه السلام) اين معامله را بكند. گفت من هم خدا و موسى بن عيسى را گواه مى گيرم كه فروختم خانه را در مقابل آن باغ . على (عليه السلام) رو كرد به مردى كه در خانه به عنوان همسايگى مى نشست فرمود منزل را به رسم مالكيت تصرف كن خداوند به تو بركت دهد حلال باد بر تو.  در اين هنگام صداى اذان بلند شد. همه حركت كردند براى انجام فريضه نماز مغرب و عشاء را با پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم) خوانديم. هر كسى به منزل خود رفت فردا پس از نماز صبح پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم) مشغول تعقيب بود حالت وحى بر آنجناب عارض گشت . جبرئيل نازل شد. پس از پايان وحى روى به اصحاب كرده فرمود كداميك از شما ديشب عمل نيكى انجام داده ايد خودتان مى گوئيد يا من بگويم. على (عليه السلام) عرض كرد شما بفرمائيد.  پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود اينك جبرئيل بر من نازل شد، گفت شب گذشته على بن ابيطالب (عليه السلام)  كار پسنديده اى انجام داد.  پرسيدم چه كار. گفت اين سوره را بخوان بسم الله الرحمن الرحيم و الليل اذا يغشى و النهار اذا تجلى تا به اين آيه فاما من اعطى و اتقى و صدق بالحسنى فسنيره لليسرى الى آخر سوره . رو به على كرد فرمود تو تصديق به بهشت كردى و خانه را به آن مرد بخشيدى و بستان خود را دادى ؟  عرض كرد بلى .فرمود اين سوره درباره ات نازل شد.  آنگاه حركت كرد پيشانى او را بوسيد و گفت: من برادر تو هستم و تو برادر من بحارالأنوار-ج9_ص516 @kodak_novjavan1399 -------------------------

─═इई 🍃🌸🍃ईइ═─ #داستانک شخصی بر سفره امیری مهمان بود، دید که در میان سفره، دو کبک بریان قرار دارد، پس با دیدن کبک ها شروع به خندیدن کرد. امیر علت این خنده را پرسید. مرد پاسخ گفت: در ایام جوانی به کار راهزنی مشغول بودم. روزی راه بر کسی بستم آن بینوا التماس کرد که پولش را بگیرم و از جانش در گذرم اما من مصمم به کشتن او بودم. در آخر آن بیچاره به دو کبک که در بیابان بود رو کرد و گفت: شما شاهد باشید که این مرد، مرا بی گناه کشته است!! اکنون که این دو کبک را در سفره شما دیدم یاد کار ابلهانه آن مرد افتادم... امیر پس از شنیدن داستان، رو به مرد میکند و میگوید: کبکها شهادت خودشان را دادند. پس از این گفته، امیر دستور داد: سر آن مرد را بزنند. #کشکول_شیخ‌بهایی 🍃 🌺🍃 @kodak_novjavan1399

#داستانک عمر را غنیمت شمار آورده اند که روزگاران پیشین، جوانی به سفری دریایی رفت از قضا طوفانی در گرفت و کشتی را شکست و مسافرانش را غرق کرد اما او به تخته پاره ای چسبید و خود را به خشکی رسانید و نجات یافت چون قدری رفت ناگهان به شهری رسید گروهی از امیران و وزیران را دید که سواره ایستاده اند چون او را دیدند همه پیاده شدند و خلعت پادشاهی بر او پوشانیدند و بر تخت سلطنتش نشانیدند ارکان دولت نیز کمر به خدمتش بستند و خزاین کشور را در اختیارش نهادند. جوان با خود اندیشید که چه رازی در این کار است. چند روزی به کشور داری پرداخت شبی به فکر فرو رفت که خدای بزرگ مرا از غرق شدن نجات داده و بی هیچ سختی و رنجی به چنین مملکتی رسانیده است، اما به هر حال نباید از فرجام کار خویش غافل گردم. از این رو، مردی خردمند و دانا از میان وزیران برگزید و او را محرم اسرار خود کرد هر رازی که داشت با او در میان می گذاشت روزی در خلوت از او پرسید ای وزیر دانا احوال این مملکت و سلطنت را به من بگو که چه سری در آن نهفته است. وزیر پاسخ داد ای جوان خوشبخت راز این را از من نپرس، که اگر این راز بر تو آشکار شود، عیش و نوش بر تو تباه می گردد. پادشاه گفت من تو را دست خود می دانم و از میان همگان تو را برگزیده ام البته باید سر این مطلب را به من بگوئی تا تدبیری بیندیشم که علاج واقعه پیش از وقوع باید کرد. چون وزیر دانست که او جوانی خردمند و هشیار است و به فرجام می اندیشد گفت: باید رازی مهم را بگویم بدان که این مردم را عادت چنان است که هر سال در روزی معین، پادشاه خود را از تخت فرود می آورند و به دریا می اندازند و روز دیگر غریبی را که از راه می رسد و از این راز آگاه نیست می آورند و بر تخت پادشاهی می نشانند چنان که تو را آوردند جوان عاقبت اندیش گفت ای وزیر کاردان اکنون که اختیار قدرت در دست ماست، چاره آن روز را باید کرد، در نظر تو چاره در چیست وزیر پاسخ داد ای شاه در آن سوی دریا جزیره ای است همیشه سبز و خرم مصلحت آن است که معماران و کارگران بفرستیم تا در آن، شهری بنا کنند و خانه های عالی و قصرهای بلند پایه بسازند و آنچه لازم باشد به آن محل بفرستیم شماری قایق و افراد شناگر را نیز آماده نگه داریم تا آن روز فرا رسد من پیش تر می روم و خدمتکاران را با قایق ها بر روی آب پراکنده می سازم تا چون تو را به دریا می اندازند، برگیرند و به آن جا برسانند و با خاطر آسوده، روزگار را به خوشی و آسایش بگذرانی. سپس به کار مشغول شدند و در اندک زمانی آن شهر را ساختند و از کالاهای گرانبها آنچه بود پیش فرستادند روزی که مردم شهر خواستند پادشاه را به دریا اندازند، وزیر دانا شاه را آگاه ساخت و خود پیش تر رفت و در زمان مقرر قایق ها را آماده ساخت و با غواصان و شناگران ماهر به انتظار نشست، چون مردم بر سر پادشاه ریختند و او را از شهر بیرون بردند و در دریا انداختند آنان از سوی دیگر وی را گرفتند و در قایق نشاندند و به شهری رسانیدند که پیش تر ساخته بود، پادشاه و وزیر به شهر رسیدند در حالی که همه چیز در آن جا آماده بود. واین حکایت زندگی ماست.... خداوند در سوره مبارکه العنكبوت آیه ۶۴میفرماید؛ 🌼وَما هٰذِهِ الحَياةُ الدُّنيا إِلّا لَهوٌ وَلَعِبٌ ۚ وَإِنَّ الدّارَ الآخِرَةَ لَهِيَ الحَيَوانُ ۚ لَو كانوا يَعلَمونَ﴿۶۴﴾ ☘این زندگی دنیا چیزی جز سرگرمی و بازی نیست؛ و زندگی واقعی سرای آخرت است، اگر می‌دانستند! روزی دنیا برای انسان سپری میشود... بسیار کوتاه و زودگذر... بنگر برای سرای ابدیت چه فرستاده ای...؟!!! تا فرصت هست غنیمت شمار👌 📚عجب حکایتی ✍سید ابوالحسن حسینی 🍃 🌺🍃 @kodak_novjavan1399

‍ #داستانک بسیار زیبا و آموزنده👌 پیرمردی در دامنه کوه های دمشق هیزم جمع می کرد ودر بازار می فروخت تا ضروریات خویش را رفع کند یک روز حضرت سلیمان (ع) پیر مرد را درحالت جمع آوری هیزم دید دلش برایش بسیار سوخت تصمیم گرفت زندگی پیرمرد را تغییر دهد یک نگین قیمتی به پیرمرد داد که بفروشد تا در زندگی اش بهبود یابد پیرمرد ازحضرت سلیمان (ع) تشکری کرد وبسوی خانه روان شد و نگین قیمتی را به همسرش نشان داد همسرش بسیار خوشحال شد ونگین را در نمکدانی گذاشت یک ساعت بعد بکلی فراموشش شد که نگین را کجا گذاشته بود زن همسایه نمک نیاز داشت به خانع آنها رفت و زن نمکدان را به او داد اما زن همسایه که چشمش به نگین افتاد نگین را پیش خود مخفی کرد. پیر مرد بسیار مایوس شد و از دست همسرش بسیار ناراخت و عصبانی وخانم پیرمرد هم گریه میکرد که چرا نگین را گم کردم چند روز بعد پیرمرد به طرف کوه رفت درآنجا با حضرت سلیمان (ع) روبرو شد جریان گم شدن نگین به حضرت سلیمان (ع) را گفت . حضرت سلیمان (ع) یک نگین دیگری به او داد و گفت احتیاط کن که این را هم گم نکنی پیرمرد ازحضرت سلیمان (ع) تشکری کرد و خوشحال بسوی خانه روان شد در مسیر را ه نگین را ازجیب خود بیرون کشید و بالای سنگ گذاشت و خودش چند قدم دور نشست تانگین را خوب ببیند ولذت ببرد دراین وقت ناگهان پرنده ای نگین را در نوکش گرفت وپرید پیرمرد هرچه که دوید وهیاهو کرد فایده نداشت پیرمرد چند روز از خانه بیرون نرفت همسرش گفت برای خوراک چیزی نداریم تا کی در خانه مینشینی پیرمرد دوباره به طرف کوه رفت هیزم را جمع آوری کرد که صدای حضرت سلیمان (ع) را شنید دید که حضرت سلیمان (ع) ایستاده است وبه حیرت بسوی او می نگرد پیر مرد باز قصه نگین را تعریف کرد که پرنده آن را ربود. حضرت سلیمان (ع) برایش گفت میدانم که تو به من دروغ نمی گویی این نگین را از هر دو نگین قبلی گرانبهاتر است بگیر و مراقب باش که این را گم نکنی و حتما بفروش که در حالت زندگیت تغییری آید پیر مرد وعده کرد که به قیمت خوب میفروشد پشتاره خود را گرفت بسوی خانه حرکت کرد خانه پیر مرد کنار دریا بود هنگامی به لب دریا رسید خواست که کمی نفس بگیرد ونگین را از جیب خود کشید که در آب بشوید نگین از دستش خطا رفت به دریا افتاد هرچه که کوشش کرد و شنا کرد. چیزی بدستش نیآمد . با ناراحتی و عجز تمام به خانه برگشت از ترس سلیمان (ع) به کوه نمی رفت همسرش به او اطمینان داد صاحب نگین هر کسی که است ترا بسیار دوست دارد اگر دوباره اورا دیدی تمام قصه برایش بگو من مطمئن هستم به تو چیزی نمیگوید پیرمرد با ترس به طرف کوه رفت هیزم را جمع آوری کرد به طرف خانه روان شد که تخت حضرت سلیمان (ع) را دید پشتاره را به زمین گذاشت دویدو گریخت . حضرت سلیمان (ع) میخواست مانعش شود که فرستاده خدا جبریل امین آمد که ای سلیمان خداوند میگوید که تو کی هستی که حالت بنده مرا تغییر میدهی ومرا فراموش کرده ای ! سلیمان (ع) باسرعت به سجده رفت واز اشتباه خود مغفرت خواست خداوند بواسطه جبرییل به حضرت سلیمان گفت که تو حال بنده مرا نتوانستی تغییر دهی حال ببین که من چطور تغییر میدهم پیرمرد که به سرعت بسوی قریه روان بود با ماهی گیری روبرو شد ماهی گیر به او گفت ای پیر مرد من امروز بسیار ماهی گرفتم بیا چند ماهی به تو بدهم پیرمرد ماهی ها را گرفت وبرایش دعای خیر کرد وبه خانه رفت همسر ش شکم ماهی ها را پاره کرد که در شکم یکی از ماهی ها نگین را یافت وبه شوهرش مژده داد شوهرش با خوشحالی به او گفت توماهی را نمک بزن من به کوه میروم تا هیزم بیاورم هنگامیکه زن پیرمرد نام نمک را شنید نگین اول به یادش آمد که در نمکدانی گذاشته بود سریع به خانه همسایه رفت وقتی که زن همسایه زن پیرمرد را دید ملتمسانه عذر خواهی کرد گفت نگینت را بگیرمن خطا کردم خواهش میکنم به شوهرم چیزی نگویی چون شخص پاک نفس است اگر خبردار شود من را از خانه بیرون خواهد کرد. پیرمرد در جنگل بالای درختی رفت که شاخه خشک را قطع کند چشمش به نگین قیمتی درآشیانه پرنده خورد . نگین را گرفت به خانه آمد زنش ماهی ها را پخت و شکم سیر ماهی ها را خوردند فردا پیرمرد به بازار رفت هر سه نگین را به قیمت گزاف فروخت .حضرت سلیمان (ع) تمام جریان را به چشم دید و یقین یافت که بنده حالت بنده را نمیتواند تغییر دهد تاکه خداوند نخواهد به خداوند یقین و باور داشته باشید. 🌼مَنْ یتَوَکلْ عَلَی اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ ☘و هر کس بر خدا توکل کند پس او برایش کافی است؛ در حقیقت خدا کارش را (به انجام) می رساند.(طلاق آیه3) 🌹حق غنّی است، برو پیش غنی 🌹نزد مخلوق، گدایی بس کن 🍃 🌺🍃 @kodak_novjavan1399

#داستانک در اولین شب ازدواج ولید ، به همسر زیبایش نگاه کرد ، احساس کرد که خوشبخت ترین مرد دنیاست و برای اولین بار زندگی به روی او لبخند زده است.... نزد هدی رفت ، اما هدی گریه می کرد و داد زد به من نزدیک نشو !! ولید گفت : چرا ؟ گریه کنان گفت : من آن کسی نیستم که تو می خواهی ، من قبلا بی عفت شده ام و خطا کرده ام با کسی .. این سخن مانند صاعقه ای بر سر ولید فرود آمد ، واحساس کرد که دنیا برسرش خراب شده ، وقلبش تند تند می زد ، اما زود جلوی خشمش را گرفت وبه اتاق دیگری رفت و خوابید . صبح هنگام به نزد هدی آمد و گفت : اگر من اکنون تو را طلاق دهم روی زبان مردم می افتی و آبرویت می رود ، و خانواده ات معلوم نیست باتو چکار کنند ، پس من تو را یک سال کامل نزد خود نگه می دارم ، و بعد تو را طلاق خواهم داد ، تو در اتاقی می خوابی و من در اتاق دیگر .. روزها می گذشتند و ولید چنانکه گفته بود هدی را به حال خود رها کرده بود ، هر کدام در اتاقی جداگانه می خوابیدند ، و حتی با هدی حرف نمیزد .. وقتی هدی به ولید نگاه می کرد او را مرد کاملی می یافت که تمام صفات یک مرد خوب را دارد و به حال خودش تأسف می خورد که با خود چه کرده است ... ولید در کودکی مادرش را از دست داده بود ، و نامادری اش با او مهربان نبود ، اما ولید با همه سختی ها ساخته بود و به نامادری اش پشت نکرده بود .. و این مشکلات از او مردی با اخلاق ساخته بود .. اما هدی همیشه ترسی از آخرین برگهٔ سال داشت ، با آمدن آن طلاقش حتمی می شد . وقتی ولید را در حال بازی با کودکان فامیل می دید ، می دانست که او به بچه ها علاقه دارد ، با خود می اندیشید که به ولید ظلم کرده است و خوشیها را از او گرفته است روزی از روزها باران شدیدی می بارید و ولید ماشین خریده بود ، آن را روشن کرد اما از شدت بارش آن را متوقف کرد وخودش نیز سرمای شدیدی احساس می کرد بنابراین به داخل منزل برگشت ، وقتی هدیٰ در را باز کرد ولید بیهوش به داخل افتاد . هُدیٰ بالا تنه او را گرفت و کشان کشان به اتاقش برد و مثل یک‌مادر تمام شب را بر بالین او منتظر ماند ، ولید تب زیادی داشت ، وهدی تب او را با دستمال خیس کم کم پایین آورد ، بالاخره تبش رفع شد و چشمانش را باز کرد ، هدی را با چشمان خیس در انتظار خود دید ، احساس کرد که هدی را در احساساتش به خوبی درک کرده و با او صادق بوده است ... ولید شفا یافت ، چند روزی سپری شد و به آخر سال رسیدند ، مدت ماندن هدی به اتمام رسیده بود .. افکار پریشان به هدی هجوم آورده بودند ..به خانواده اش چه بگوید ؟ وسایل خود را جمع نمود ، آماده برای طلاق شد .. ولید گفت : قبل از رفتن نزد خانواده ات به سالن برو چیزی هست که باید ببینی . هدی نمی دانست برای چه باید به آنجا برود ؟ اما آنجا چیزی را دید که توقعش را نداشت !! ولید روی کاغذی برایش چنین نوشته بود : همسر عزیزم ؛ سالی گذشت ، و من مراقب تو بودم ،تو را در نماز و روزه دیدم‌ ، تو را در حال دعا یافتم ، ومن تو را بخشیدم ، و از امروز شوهرت هستم و تو همسر من هستی ... رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید : هرکس عیب مسلمانی را بپوشاند ، خداوند در روز قیامت عیب او را می پوشاند . @kodak_novjavan1399

#داستانک عمر را غنیمت شمار آورده اند که روزگاران پیشین، جوانی به سفری دریایی رفت از قضا طوفانی در گرفت و کشتی را شکست و مسافرانش را غرق کرد اما او به تخته پاره ای چسبید و خود را به خشکی رسانید و نجات یافت چون قدری رفت ناگهان به شهری رسید گروهی از امیران و وزیران را دید که سواره ایستاده اند چون او را دیدند همه پیاده شدند و خلعت پادشاهی بر او پوشانیدند و بر تخت سلطنتش نشانیدند ارکان دولت نیز کمر به خدمتش بستند و خزاین کشور را در اختیارش نهادند. جوان با خود اندیشید که چه رازی در این کار است. چند روزی به کشور داری پرداخت شبی به فکر فرو رفت که خدای بزرگ مرا از غرق شدن نجات داده و بی هیچ سختی و رنجی به چنین مملکتی رسانیده است، اما به هر حال نباید از فرجام کار خویش غافل گردم. از این رو، مردی خردمند و دانا از میان وزیران برگزید و او را محرم اسرار خود کرد هر رازی که داشت با او در میان می گذاشت روزی در خلوت از او پرسید ای وزیر دانا احوال این مملکت و سلطنت را به من بگو که چه سری در آن نهفته است. وزیر پاسخ داد ای جوان خوشبخت راز این را از من نپرس، که اگر این راز بر تو آشکار شود، عیش و نوش بر تو تباه می گردد. پادشاه گفت من تو را دست خود می دانم و از میان همگان تو را برگزیده ام البته باید سر این مطلب را به من بگوئی تا تدبیری بیندیشم که علاج واقعه پیش از وقوع باید کرد. چون وزیر دانست که او جوانی خردمند و هشیار است و به فرجام می اندیشد گفت: باید رازی مهم را بگویم بدان که این مردم را عادت چنان است که هر سال در روزی معین، پادشاه خود را از تخت فرود می آورند و به دریا می اندازند و روز دیگر غریبی را که از راه می رسد و از این راز آگاه نیست می آورند و بر تخت پادشاهی می نشانند چنان که تو را آوردند جوان عاقبت اندیش گفت ای وزیر کاردان اکنون که اختیار قدرت در دست ماست، چاره آن روز را باید کرد، در نظر تو چاره در چیست وزیر پاسخ داد ای شاه در آن سوی دریا جزیره ای است همیشه سبز و خرم مصلحت آن است که معماران و کارگران بفرستیم تا در آن، شهری بنا کنند و خانه های عالی و قصرهای بلند پایه بسازند و آنچه لازم باشد به آن محل بفرستیم شماری قایق و افراد شناگر را نیز آماده نگه داریم تا آن روز فرا رسد من پیش تر می روم و خدمتکاران را با قایق ها بر روی آب پراکنده می سازم تا چون تو را به دریا می اندازند، برگیرند و به آن جا برسانند و با خاطر آسوده، روزگار را به خوشی و آسایش بگذرانی. سپس به کار مشغول شدند و در اندک زمانی آن شهر را ساختند و از کالاهای گرانبها آنچه بود پیش فرستادند روزی که مردم شهر خواستند پادشاه را به دریا اندازند، وزیر دانا شاه را آگاه ساخت و خود پیش تر رفت و در زمان مقرر قایق ها را آماده ساخت و با غواصان و شناگران ماهر به انتظار نشست، چون مردم بر سر پادشاه ریختند و او را از شهر بیرون بردند و در دریا انداختند آنان از سوی دیگر وی را گرفتند و در قایق نشاندند و به شهری رسانیدند که پیش تر ساخته بود، پادشاه و وزیر به شهر رسیدند در حالی که همه چیز در آن جا آماده بود. واین حکایت زندگی ماست.... خداوند در سوره مبارکه العنكبوت آیه ۶۴میفرماید؛ 🌼وَما هٰذِهِ الحَياةُ الدُّنيا إِلّا لَهوٌ وَلَعِبٌ ۚ وَإِنَّ الدّارَ الآخِرَةَ لَهِيَ الحَيَوانُ ۚ لَو كانوا يَعلَمونَ﴿۶۴﴾ ☘این زندگی دنیا چیزی جز سرگرمی و بازی نیست؛ و زندگی واقعی سرای آخرت است، اگر می‌دانستند! روزی دنیا برای انسان سپری میشود... بسیار کوتاه و زودگذر... بنگر برای سرای ابدیت چه فرستاده ای...؟!!! تا فرصت هست غنیمت شمار👌 📚عجب حکایتی ✍سید ابوالحسن حسینی 🍃 🦋🍃 @kodak_novjavan1399

✨﷽✨ #داستانک ✍مردی خانه بزرگی خرید. مدتی نگذشت خانه اش آتش گرفت و سوخت. رفت و خانه دیگری با قرض و زحمت خرید. بعد از مدتی سیلی در شهر برخاست و تمام سیلاب شهر به خانه او ریخت و خانه‌اش فرو ریخت. مرد را ترس برداشت و سراغ شیخ شهر رفت و راز این همه بدبیاری و مصیبت را‌ سوال کرد. شیخ ابو سعید ابوالخیر گفت: خودت می‌دانی که اگر این همه مصیبت را آزمایش الهی بدانیم، از توان تو خارج است و در ثانی آزمایش مخصوص بندگان نیک اوست. شیخ گفت: تمام این بلاها به خاطر یک لحظه آرزوی بدی است که از دلت گذشت و خوشحالی ثانیه‌ای که بر تو وارد شده است. روزی خانه مادرت بودی، از دلت گذشت که، خدایا مادرم پیر شده است و عمر خود را کرده است، کاش می‌مرد و من مال پدرم را زودتر تصاحب می‌کردم. زمانی هم که مادرت از دنیا رفت، برای لحظه‌ای شاد شدی که می‌توانستی، خانه پدری‌ات را بفروشی و خانه بزرگتری بخری. تمام این بلاها به خاطر این افکار توست. مرد گریست و گفت: خدایا من فقط فکر عاق شدن کردم، با من چنین کردی اگر عاق می‌شدم چه می‌کردی؟؟!! سر بر سجده گذاشت و توبه کرد ‌‌‌‌ ┅┅┅┅┅┅┅┅┅┅┅ @kodak_novjavan1399

#داستانک ✍گویند فقیری به نزد هندوانه فروشی رفت و گفت هندوانه‌ای برای رضای خدا به من بده که فقیرم و چیزی ندارم. 🔸هندوانه فروش درمیان هندوانه ها گشتی زد و هندوانه ی خراب و بدرد نخوری را به فقیر داد. فقیر نگاهی به هندوانه کرد و دید که به درد خوردن نمیخورد، و مقدار پولی که به همراه داشت به هندوانه فروش داد و گفت پس به اندازه پولم به من هندوانه ای بده... 🔹هندوانه فروش هندوانه خیلی خوبی را وزن کرد و به مرد فقیر داد، فقیر هر دو هندوانه را رو به آسمان کرد و گفت خداوندا بندگانت را ببین… ✨این هندوانه خراب را بخاطر تو داده است و این هندوانه خوب را بخاطر پول! بسیار زیبا👌🏻

#داستانک | جان فدا ◽️تاریخ ایران پر است از #جان_فدا هایی که با تمام وجود در راه وطن ایثار کردند. در این میان به معرفی برخی از آنان پرداخته‌ایم. #شهیدان | #حاج_قاسم