📘#داستان‌های‌بحارالانوار 💠امام عسکری علیه السلام و مرد دروغگو 🔹مردی به نام اسماعیل می‌گوید: بر سر راه امام حسن عسکری علیه السلام نشسته بودم، چون حضرت خواست بگذرد، جلو رفتم، شرح نیازمندی و پریشانی خود را به آن حضرت گفتم و سوگند خوردم که درهمی ندارم، نه صبحانه ای و نه شامی. 🔹حضرت فرمود: «به نام خداوند سوگند دروغین یاد میکنی در حالی که دویست دینار را پنهان کرده ای! ولی این سخن من برای آن نیست که تو را کمک نکنم.» سپس حضرت به غلام خود فرمود: «ای غلام آنچه همراه داری به این مرد بده.» غلام صد دینار طلا به من داد. 🔹حضرت فرمود: «از آن دینارها که پنهان کرده ای، محروم خواهی شد در حالی که به شدت به آنها نیاز داشته باشی.» 🔹اسماعیل می‌گوید: این سخن امام عسکری (علیه السلام) درست بود، زیرا من دویست دینار پنهان کرده بودم. این قضیه گذشت، تا این که هر چه داشتم خرج کرده، به مشکل بسیار بزرگی گرفتار شدم و درهای روزی به رویم بسته شد، به سراغ دینارها رفتم، دیدم دزدی آن دینارها را برده است و دیگر هرگز به دیناری از آنها دست پیدا نکردم. 📚بحار، ج۵، ص۲۸ @kodak_novjavan1399

📘#داستان‌های‌بحارالانوار عاقبت قرآن خوانِ بی تقوا! 🔹در یکی از شبها امیرالمؤمنین علیه السلام از مسجد کوفه به سوی منزل خود حرکت کرد. کمیل بن زیاد که از یاران خوب آن حضرت بود امام را همراهی می‌نمود. گذرشان از کنار خانه مردی افتاد که صدای قرآن خواندنش بلند بود و آیه ۹ سوره زمر را با صدای دلنشین و زیبا می‌خواند. 🔹کمیل از حال معنوی این مرد بسیار لذت برد و در دل بر او آفرین گفت. بدون آنکه سخنی در زبان بگوید. حضرت به حال کمیل متوجه شد و رو به او کرد و فرمود: «ای کمیل! صدای قرآن خواندن او تو را گول نزد زیرا او اهل دوزخ است (چه بسا قرآن خوانی هست که قرآن بر او لعنت می‌کند) و بزودی آنچه را که گفتم به تو آشکار خواهم کرد!» کمیل از این مسئله متحیر ماند، نخست اینکه امام علیه السلام به زودی از فکر و نیت او آگاه گشت، دیگر اینکه فرمود: این مرد با آن حال روحانیش اهل دوزخ است. 🔹مدتی گذشت. حادثه گروه خوارج پیش آمد و کارشان به آنجا رسید که در مقابل امیرالمؤمنین ایستادند و علی علیه السلام با آنان جنگید در حالی که حافظ قرآن بودند. پس از پایان جنگ که سرهای آن طغیان گران کافر بر زمین ریخته بود، امیرالمؤمنین علیه السلام به یکی از سرها اشاره کرد و فرمود: «ای کمیل! این همان شخصی است که در آن شب قرآن می‌خواند و از حال او در تعجب فرو رفتی.» آنگاه کمیل حضرت را بوسید و استغفار کرد. 📚بحارالانوار ج ۳۳، ص ۳۹۹. 🍃🌹🌸🍃🌹🌸🍃🌹🌸🍃 @kodak_novjavan1399

📘#داستان‌های‌بحارالانوار 💠 گناهان خود را کوچک نشمارید! 🔹پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در یکی از مسافرتها همراه جمعی از اصحاب خود در سرزمین خالی و بی آب و علفی فرود آمدند و به یاران خود فرمودند: « هیزم بیاورید تا آتش روشن کنیم.» اصحاب عرض کردند: یا رسول الله! اینجا سرزمینی خالی است و هیچ گونه هیزمی در آن وجود ندارد. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: « بروید هر کس هر مقدار می‌تواند هیزم جمع کند و بیاورد.» 🔹 یاران به صحرا رفتند و هر کدام هر اندازه که توانستند، ریز و درشت، جمع کردند و با خود آوردند. همه را در مقابل پیغمبر صلی الله علیه و آله روی هم ریختند. مقدار زیادی هیزم جمع شد. 🔹در این وقت رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: «گناهان کوچک هم مانند این هیزمهای کوچک است. اول به چشم نمی آید، ولی وقتی که روی هم جمع می‌گردند، انبوه عظیمی را تشکیل می‌دهند.» 🔹آنگاه فرمودند:« یاران! از گناهان کوچک نیز بپرهیزید. اگر چه گناهان کوچک چندان مهم به نظر نمی آیند؛ هر چیز طالب و جستجو کننده ای دارد،جستجو کنندگان آن چه را در دوران زندگی انجام داده اید و هر آن چه بعد از مرگ آثارش باقی مانده است، همه را می‌نویسد و روزی می‌بیند که همان گناهان کوچک، انبوه بزرگی را تشکیل داده است.» 📚 بحار: ج ۷۳، ص ۳۴۹ @kodak_novjavan1399

📘#داستان‌های‌بحارالانوار 💠 در شب قدر 🔹حضرت موسی علیه السلام در مناجات خود با خداوند عرض کرد: 🔘 خدایا! من خواهان قرب تو هستم. خداوند فرمود: قرب من از آن کسانی است که #شب_قدر بیدار باشند. 🔘 خدایا! رحمتت را خواهانم. رحمت من شامل کسانی است که در شب قدر به مساکین و فقرا رحم کند. 🔘 خدایا! من جواز عبور از صراط را خواهانم. این جواز برای کسانی صادر می‌شود که در شب قدر صدقه بدهند. 🔘 خدایا! من خواهان درختان و میوه‌های بهشت هستم. این نعمت برای کسانی است که در شب به تسبیح مشغولند. 🔘 خدایا! من نجات از آتش را خواهانم. نجات من برای کسانی است که در شب قدر به استغفار مشغولند. 🔘خدایا! من رضای تو را خواهانم. رضای من برای کسی است که در شب قدر دو رکعت نماز بخواند. 📚بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۱۴۵. @kodak_novjavan1399

📘#داستان‌های‌بحارالانوار وصیتهای پیامبر صلی‌ الله‌ علیه‌ و‌آله؛ 🔹مردی محضر رسول خدا رسید و عرض کرد: یا رسول الله! مرا وصیتی بفرمایید. 🔹حضرت فرمودند: ➖«هرگز به کسی بی جهت خشم مگیر.» 🔹مرد گفت: بیش از این بفرمایید. ➖«هر چه برای خود می‌پسندی همان را برای دیگران بپسند.» 🔹زیادتر بفرمایید. ➖« هرگز به کسی دشنام مده که نتیجه اش دشمنی است.» 🔹 افزون بفرمایید. ➖« از نیکی به اهلت خودداری مکن.» 🔹- بیشتر بفرمایید. ➖« مردم را دوست بدار تا تو را دوست بدارند.» 🔹 زیادتر بفرمایید. ➖«با برادرانت با چهره ی باز دیدن کن، از بی تابی پرهیز کن که بی تابی مانع بهره ی تو از دنیا و آخرت می‌شود.» 📚 بحارالانوار، ج ۷۷، ص ۱۴۷. @kodak_novjavan1399

📘#داستان‌های‌بحارالانوار 💠شرایط قبولی دعا و انفاق 🔹شخصی از امام صادق پرسید: دو آیه‌ی قرآن را هر چه دقت می‌کنم محتوایشان را نمی فهمم. امام پرسید: کدام آیه؟ مرد گفت: آیه اول این است که خداوند می‌فرماید: (ادعونی استجب لکم؛ مرا بخوانید تا دعای شما را مستجاب کنم.) من خدا را می‌خوانم، اما دعایم مستجاب نمی شود! حضرت فرمود: آیا گمان می‌کنی خداوند خلاف وعده کرده؟ گفت: نه. فرمود: پس علت چیست؟ گفت: نمی دانم. فرمود: من آگاهت می‌کنم؛ هر کس خدا را بندگی کند، به دستورات او عمل نماید، آنگاه دعا کند و شرایط دعا را رعایت کند، خداوند دعای او را اجابت خواهد کرد. پرسید: شرایط دعا چیست؟ امام فرمود: نخست حمد خدا را به جای می‌آوری و نعمت‌های او را یادآور می‌شوی و بعد شکر می‌کنی، سپس درود بر پیامبر صلی الله علیه و آله می‌فرستی، آنگاه گناهانت را به خاطر می‌آوری و اقرار می‌کنی، از آنها به خدا پناه می‌بری و توبه می‌نمایی، این است شرایط قبولی دعا. 🔹پس از آن فرمود: آیه دیگر کدام است؟ عرض کرد: این آیه: (ما انفقتم من شی ء فهو یخلفه و هو خیر الرازقین؛ هر چه را انفاق کنید خداوند عوضش را می‌دهد او بهترین روزی رسان است.) من در راه خدا انفاق می‌کنم ولی چیزی جای آن را پر نمی کند! 🔹حضرت پرسید: آیا فکر می‌کنی خدا از وعده خود تخلف کرده؟ در جواب گفت: نه. امام فرمود: پس علت چیست؟ گفت: نمی دانم. امام فرمود: اگر کسی از شما مال حلالی به دست آورد و در راه حلال انفاق کند هیچ درهمی را انفاق نمی کند مگر این که خداوند عوضش را به او می‌دهد. 📚بحار: ج ۹۶، ص ۱۴۷ @kodak_novjavan1399

📘#داستان‌های‌بحارالانوار 💠ما درون را بنگریم و حال را 🔹امام باقر (علیه السلام) می‌فرمایند: «دو مرد وارد مسجد شدند، یکی از آنها عابد و دیگری فاسق و گنهکار بود. هنگامی که از مسجد بیرون آمدند، مرد گنهکار مؤمن واقعی ولی مرد عابد، فاسق خارج شد، چون هنگامی که عابد وارد مسجد شد به عبادت می‌بالید و در درونش به خود مغرور بود، اما گنهکار در اندیشه ندامت پشیمانی از گناه و طلب آمرزش از خداوند بود.» 📚 بحارالانوار، ج ۷۲، ص ۳۱۱. @kodak_novjavan1399