💢💢 در آغوش گرفتن رنج ✍️ رنج ها همیشه قابل رفتن نیستند، گاهی می مانند و درون روان ما خیمه می‌زنند گویا خیال رفتند ندارند، رنج هایی که بابت فقدان عزیزانم می‌کشیم که روزگاری در کنارمان بودند اما اکنون نیستند از جمله این رنج هاست. این نوع رنجها معمولا با احساس خالی بودن همراه است، انگار با رفتن عزیزمان بخشی از وجود ما هم با او رفته است و حفره ای را درونمان حس میکنیم که پر نمی‌شود. آنچه که رنجمان را تحمل پذیر می کند معنایی است که از دل آن رنج می‌فهمیم. مثلا آنکه با رفتن او بیشتر توانستم بر توانایی خود تکیه کنم. بفهمم که می توانم بدون حمایت او از پس خودم بر بیایم و یا آنکه از دست دادن او به من کمک کرد تا نگاه متفاوتی به زندگی خود پیدا کنم. 👈 بنابراین اگر در دل رنج ها به دنبال معنا باشیم می‌توانیم رنجمان را در آغوش بگیریم. #روزمرگی_های_یک_روانشناس #دکتر_خاتمی #معنای_رنج