در جامعه ما آشفتگی و بی تخصصی فراوان به چشم می خورد و یکی از مصداق های این آشفتگی دخالت متخصص یک علم در علم دیگر است. نمونه اش همین عکسی است که در بالا قرار دادم. هیچ گاه به عنوان یک روانشناس نه دیده بودم و نه در رفرنس های علمی خوانده بودم که افسردگی، کمال گرایی یا هیجان خواهی از طریق چشم قابل تشخیص است. در حالی که تشخیص گذاری این نوع اختلالات حتی اگر یک روانشناس متخصص هم باشید به راحتی امکان پذیر نیست. در جامعه ما هم کم نیستند کسانی که روانشناس نما و یا با ادعای های زرد معتقدند که می توانند بیماری های روان را درمان کنند. صرف خوب حرف زدن، ارائه راهکار بدون پشتوانه علمی، دلیل بر متخصص بودن فرد نیست. روان ما بازیچه نیست که بخواهیم آنرا به دست هر کسی بسپاریم... در انتخاب افراد دقت کنیم.... #یادداست_های_یک_روانشناس