📝 #یادمون_باشه یادمون باشه شروع بیداری از خواب غفلت این نیست که به انسان بگویند تو فقط گناه نکن. می‌گویند: «چکار کنیم ما با گناه‌کردن انس گرفته‌ایم! انسان نمی‌شود از گناه دل بکند.» خیلی از ما هنوز در این مرحله مانده‌ایم. می‌گویند: چطور لذت #غیبت را کنار بگذاریم؟ چطور لذت نگاه به نامحرم را زیر پا بگذاریم؟ و انواع و اقسام گناهانی که شیطان در ذائقه‌ی انسانِ خواب و غافل یک‌جور شیرینشان کرده است. انسان بیدار، دیگر این شیرینی را نمی‌بیند، آن تلخی سم کشنده را می‌بیند. یک انسان بزرگ، از یک شیشه‌ی سم، هرچند که خوشرنگ و خوش‌طعم باشد دوری می‌کند، اصلا به آن دست هم نمی‌زند می‌گوید خطرناک است؛ ولی یک بچه که عقل و فکرش نمی‌رسد همان سم را بخواهید از او بگیرید کلی گریه و سر و صدا راه می‌اندازد که چرا از من می‌گیرید؟ بگذارید من بخورم. وقتی انسان از #خواب_غفلت بیدار می‌شود، حقیقت گناه باید این‌طور در دیده‌اش پررنگ شود. حالا گناه هرچه می‌خواهد، باشد. این لذتی که بعضی گناهان دارد، همان شربت سمی است. سمی که شیطان با عسل شیرین کرده تا ما بخوریم. اگر تلخ بود که نمی‌توانست به ما بخوراند.

کربلایی احمد تهرانی (ره) : یکی از علّت‌هایی که ما توفیق #سحرخیزی نداریم و در وقت آن سنگین هستیم و گویا گوش‌هایمان صدای مَلَک منادی را که همه‌ی اولیاء الله را بیدار می‌کند نمی‌شود.... این است که روح و قلب ما به خاطر دو مسأله سنگین می‌شود...و به وقت سحر نمی‌تواند برخیزد و به ملاقات یار پر بزند‌و لذّت عبادت را نمی‌چشد: یکی از آن دو عامل ، ۱.لغو و لهو و زیاد حرف زدن است؛ ۲.و دیگری که خیلی انسان را سنگین می‌کند، غیبت کردن است. من عیناً دیدم که #غیبت روز ، توفیق سحرخیزی را از انسان سلب می‌کند. پندهای آسمانی ، ص ۱۸۸‌ ‌‌