🔸🔸 پدرم را خدا بیامرزد، مردِ سنگ و زغال و آهن بود ✍ موسی عصمتی 🔻پدرم را خدا بیامرزد، مردِ سنگ و زغال و آهن بود سال‌های دراز عمرش را، کارگر بود، اهل معدن بود 🔻 از میان زغال‌ها در کوه، عصرها روسفید بر می‌گشت سربلند از نبرد با صخره، او که خود قله‌ای فروتن بود 🔻 پا به پای زغال‌ها می‌سوخت! سرخ می‌شد، دوباره کُک می‌شد کوره‌ای بود شعله‌ور در خود‌‌، کوره‌ای که همیشه روشن بود 🔻 بارهایی که نانش آجر شد، از زمین و زمان گلایه نکرد دردهایش، یکی دوتا که نبود! دردهایش هزار خرمن بود 🔻 از دل کوه‌های پابرجا، از درون مخوف تونل‌ها هفت خوان را گذشت و نان آورد، پدرم که خودش تهمتن بود 🔻 پدرم مثل واگنی خسته، از سرازیر ریل خارج شد بی‌خبر رفت او که چندی بود، در هوای غریب رفتن بود 🔻 مردِ دشت و پرنده و باران، مردِ آوازهای کوهستان پدرم را خدا بیامرزد، کارگر بود، اهل معدن بود #کانون_تخصصی_خواهران #الگوی_سوم #معدن_طبس #شعر #کلیپ