#تامل 🔸از دبیرستان تیزهوشان، علامه‌ی حلی اخراج شد، با الفاظی شبیه به اینکه " هیچی نمی‌شوی، کودن"...پدر و مادر یک‌هفته پشت در مدیر مدرسه البرز نشستند تا آقای دزفولیان رخصت داد تا نوجوان را ببیند: _ معدل ۱۱ نشان می‌دهد که درس را که رها کرده‌ای، واضحا هم اعلام کرده‌ای که می‌خواهی شاگرد مکانیک بشوی تو مکانیکی محل، چرا؟ _ درس را دوست ندارم. _ جای درس تو این ماه‌ها چه کرده‌ای؟ _ برنامه‌نویسی _ آقای مسگری! یک مساله برایش طرح کنید که برایش کدنویسی کند. 🔸 یک ربع بعد: _ آقای مدیر! من برگه‌ی این پسر را که تصحیح می‌کنم، می‌بینم که این بچه نابغه است، ثبت نامش کنید ، (علیرغم اینکه مدرسه‌ی البرز شرط معدل ۱۷ داشت) _ پسرجان! من به اعتبار خودم ثبت نام مشروط می‌کنم تو را، آبروی من را نبری. 🔸پسر اخراجی علامه‌ی حلی، با رتبه‌ی بیست، مکانیک دانشگاه صنعتی شریف قبول میشود و رتبه یک کنکور ارشد همانجا به رشته‌ی ام بی ای می‌رود. 🔸روزی در اوج موفقیت‌های تحصیلی دانشگاهی، برگه برنامه‌نویسی را پیدا کردم که آقای مسگری به عنوان آزمون ورودی ازم گرفته بود، سوال درباره‌ی حرکت مهره اسب شطرنج از نقطه آ به نقطه ب بود ولی در نهایت تعجب فهمیدم کاملا غلط حل کرده بودم! 🔸 به هر زحمتی بود مسگری را پیدا کردم؛ ازش پرسیدم با اینکه این مساله را اشتباه کد زده بودم ولی شما اعلام کردید این بچه نابغه است، چرا؟ 🔸من را به یاد آورد و خندید و گفت: آقای دزفولیان بهم گفته بود این بچه غرورش شکسته شده در مدرسه قبلی، هر طور برگه‌اش بود مهم نیست، تو بلند جلوی خودش و پدر و مادرش بگو که "نابغه" است"؛ او نیاز دارد دوباره برخیزد وگرنه شاگرد مکانیک می‌شود 🌺 به احترام تمام، معلم‌ها، ناظم‌ها و مدیرانی که انسان‌ساز هستن ✍ دکتر علیرضا شیری پ.ن: خیلی مهمه با بچه چجوری صحبت میکنید. من والدین زیادی رو می شناسم که با همین جمله ی : تو هیچی نمیشی ، آینده بچه را خراب کردند