نمیدونم این روزها از دست کی عصبانی هستی! اما من از دست خودم عصبانی ام از دست اونایی که به خط فکری شون منصوب میشم از جوون‌های کف خیابون چی؟ نه! من عمیقا دلم برای اون جوونی که حتی مغرضانه شیشه میشکنه دلم میسوزه. دلم میخواد بغلش کنم براش گریه کنم. چرا؟ چون خیلی‌‌هاشون بهره‌ای از نفحات دین نداشتن نه والدین روشنی نه معلمی نه مربیی شاید اگر منم تو شرایط اون بودم وضعم بدتر از اون بود. #ادامه_دارد