✍️ما ادّعا مى‌کنیم در حضور #خدا هستیم و عالم در #محضر خداست، این تنها لقلقه زبان است و دلمان باور ندارد: ✍️وقتى در اتاق دور از چشم دیگران به سر مى‌بریم، رفتار خاصّى از ما سر مى‌زند و آنگاه که متوجه شویم شخصى و حتىّ بچه‌اى ما را مى‌بیند، رفتارمان عوض مى‌شود! ✍️وقتى که انسان در برابر همنوع خود مواظب رفتارش است و حواسش را جمع مى‌کند، اگر باور کند در #حضور خداست و بداند خدا او را مى‌بیند، مسلّم از هرزگى دل و این سو و آن سو شدن آن جلوگیرى مى‌کند. ✍️اگر #انسان خود را در برابر دیگرى ببیند، دلش آزاد نیست که به این سو و آن سو توجه کند و روى به این سو و آن سو داشته باشد، بخصوص وقتى خود را در مقابل خدا ببیند و حضور او را درک کند، بیشتر دلش را کنترل مى‌کند و بهتر حضور او را درک مى‌کند، ✍️یا وقتى در نماز «اللّه اکبر» مى‌گوید و #باور دارد خدا از هرکس بزرگتر است و #عظمت او را کرانه نیست، لحظه‌اى از درک حضور او و توجه به او #غافل نمى‌گردد. 📚آیت الله مصباح یزدی، راهیان کوی دوست، ص86 @kosarnuor