🔰#شرح_و_تفسیر #حکمت۳۳ #نهج‌البلاغه افراط و تفريط ممنوع امام(علیه السلام) در این سخن کوتاه و پرمعنا دعوت به اعتدال در بذل و بخشش هاى مالى مى کند و مى فرماید: «سخاوتمند باش و در این راه اسراف مکن و در زندگى حساب گر باش و سخت گیر مباش»; (کُنْ سَمْحاً وَلاَ تَکُنْ مُبَذِّراً، وَکُنْ مُقَدِّراً وَلاَ تَکُنْ مُقَتِّراً). مى دانیم بسیارى از علماى اخلاق اسلامى، تمام فضایل اخلاقى را حد وسط در میان افراط و تفریط مى دانند. این مسئله هرچند عمومیت ندارد; ولى در مورد بسیارى از صفات از جمله فضیلت سخاوت صادق است که در میان دو صفت رذیله قرار گرفته: اسراف و تبذیر، و بخل و تقتیر. مُبذّر از ماده «تبذیر» از ریشه «بذر» (بر وزن نذر) در اصل به معناى پاشیدن دانه است; ولى چون این واژه در مورد اموال به کار رود به کار کسانى اطلاق مى شود که اموال خود را به صورت نادرست مصرف کرده و آن را حیف و میل مى کنند. معادل آن در فارسى امروز ریخت و پاش است و تفاوت آن با اسراف این است که اسراف مصرف بى رویه و تبذیر اتلاف بى رویه است. البته این در صورتى است که این دو واژه در مقابل هم قرار گیرند; ولى هرگاه جداگانه استعمال شوند ممکن است مفهوم عامى داشته باشند. «مُقتِّر» از ماده «تقتیر» در اصل به معناى تنگ گرفتن است و هنگامى که در مورد اموال به کار رود به معناى بخیل و خسیس بودن است. «مقدّر» از ماده تقدیر به معناى مدیریت صحیح اموال است که حد وسط در میان تبذیر و تقتیر است. 🔰برای مشاهده شرح کامل حکمت ۳۳ اینجا رو کلیک کنید. #مدیریت_حوزه_علمیه_خواهران_استان_تهران 🌸@howzehkhaharantehran 🌸@kowsarnews_Tehran

#حکمت۳۴ #نهج‌البلاغه🕊 🦋 برترین غنا ☀️وَ قَالَ (علیه السلام): أَشْرَفُ الْغِنَى، تَرْكُ الْمُنَى. ✅امام(عليه السلام) فرمود: برترين غنا و بى نيازى، ترك آرزوهاست. #مدیریت_حوزه_علمیه_خواهران_استان_تهران 🌸@howzehkhaharantehran 🌸@kowsarnews_Tehran

🔰#شرح_و_تفسیر #حکمت۳۴ #نهج‌البلاغه ✨برترين غنا: امام(عليه السلام) در اين سخن كوتاه و پربارش درس بزرگى به همه طالبان غنا و بى نيازى مى دهد، مى فرمايد: «برترين غنا و بى نيازى، ترك آرزوهاست»; (أَشْرَفُ الْغِنَى تَرْكُ الْمُنَى). «مُنى» جمع «أُمنية» به معناى آرزو است و در اين عبارت نورانى امام(عليه السلام)، منظور آرزوهاى دور و دراز و دور از منطق عقل و شرع است. بديهى است اين گونه آرزوها غنا و بى نيازى را از انسان سلب مى كند، زيرا از يك سو چون همه آنها به وسيله خود انسان دست نيافتنى است او را وادار به متوسل شدن به اين و آن مى كند و بايد در مقابل هر انسانى خواه شريف باشد يا وضيع، باارزش باشد يا بى ارزش، دست حاجت دراز كند و اين با غنا و بى نيازى هرگز سازگار نيست. از سوى ديگر براى رسيدن به چنين آرزوهايى بايد در مصرف كردن ثروت خود بخل ورزد و همه آن را ذخيره كند و عملاً زندگى فقيرانه اى داشته باشد. از سوى سوم چنين كسى آرامش روح و فكر خود را بايد براى رسيدن به اين آرزوها هزينه كند. در روايتى در غررالحكم آمده است: «أَنْفَعُ الْغِنَى تَرْكُ الْمُنَى; سودمندترين دارو (ى اضطراب و نگرانى) ترك آرزوهاى دور و دراز است». تمام این وابستگى ها زاییده آرزوهاى دور و دراز است; هرگاه آن آرزوها از صفحه فکر انسان پاک شود، انسان به غنا و بى نیازى پرارزشى دست مى یابد و به همین دلیل امام(علیه السلام) ترک این آرزوها را برترین و بهترین غنا شمرده است. در تعبیر دیگرى که در حکمت 371 آمده است امام(علیه السلام) مى فرماید: «لاَ کَنْزَ أَغْنَى مِنَ الْقَنَاعَة; هیچ گنجى بى نیاز کننده تر از قناعت نیست (همان قناعتى که نقطه مقابل آرزوهاى طولانى محسوب مى شود)». امام هادى(علیه السلام) طبق روایتى که علامه مجلسى آن را از درة الباهرة نقل کرده است، فرمود: «الْغِنَى قِلَّةُ تَمَنِّیکَ وَالرِّضَا بِمَا یَکْفِیکَ وَالْفَقْرُ شِرَّةُ النَّفْسِ وَشِدَّةُ الْقُنُوط; غنا و توانگرى آن است که دامنه آرزو را کم کنى و به آنچه خدا به تو داده است خرسند باشى و فقر آن است که نفس آدمى سیرى ناپذیر و شدیدا (از رسیدن به همه آرزوها) نومید باشد». 🔰برای مشاهده شرح کامل حکمت ۳۴ اینجا رو کلیک کنید. #مدیریت_حوزه_علمیه_خواهران_استان_تهران 🌸@howzehkhaharantehran 🌸@kowsarnews_Tehran

*💠🔸 زندگی با امیردل‌ها | نهج‌البلاغه برای امروز ما 🔹 کاروانی در خواب 👤 امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) می‌فرمایند:* «أَهْلُ الدُّنْيَا كَرَكْبٍ يُسَارُ بِهِمْ، وَهُمْ نِيَامٌ.» ‌‌ 🔍 مردم دنیا چون کاروانی هستند که می‌برندشان، در حالی که خواب‌اند. 📚 (نهج‌البلاغه، حکمت ۶۴) 🔴 شاید *تلخ‌ترین لحظه‌های زندگی*، همان وقت‌هایی است که با حسرت می‌گوییم: *ای کاش زودتر…* 🔻ای کاش زودتر شروع کرده بودم به درس خواندن. 🔻ای کاش زودتر جرأت می‌کردم و ازدواج می‌کردم. 🔻ای کاش وقتی پدر و مادرم بارها زنگ می‌زدند، نمی‌گفتم بعداً جواب می‌دهم. *⚠️ زندگی آن‌قدر که فکر می‌کنیم، قابل تکرار و برگشت نیست.*ما خیال می‌کنیم همیشه فرصت هست، همیشه عزیزانمان کنارمان می‌مانند، همیشه انرژی و سلامتی در بدنمان خواهد بود. اما *واقعیت این است که هر روزی که می‌گذرد، بخشی از فرصت‌هایمان برای همیشه از دست می‌رود...* 📌 امروز اگر برای *موفقیت فردی‌ات* قدم برنداری، فردا توان و شرایطش را شاید نداشته باشی. 📌 امروز اگر برای *پدر و مادرت* وقتی نگذاری، فردا جای خالی‌شان را با هیچ‌چیز نمی‌تونی پُر کنی. 📌 امروز اگر برای یاری *امام زمانت* دست‌به‌کار نشوی، فردا شاید توفیق‌شو نداشته باشی. ✨ حتی در همین عبادت‌های کوچک و روزمره هم همین است. اگر امروز فرصت داشتی که *زیارت آل یاسین* یا *زیارت عاشورا* بخوانی، تمام تلاشت را بکن که از دستت نرود. چون هر روز عمرت فقط یک‌بار تکرار می‌شود؛ *اگر این جمعه گذشت و سلامی به امام زمانت ندادی، دیگر هیچ‌وقت نمی‌توانی همان جمعه را دوباره زندگی کنی. 😭 حیف نیست روزهایی که فقط یک‌بار زندگی می‌شوند، جای امام‌مان در آنها کمرنگ باشد؟ اللهم عجل لولیک الفرج 🤲* #نهج‌البلاغه #مدیریت_حوزه_علمیه_خواهران_استان_تهران @howzehkhaharantehran @kowsarnews_Tehran

🔰#شرح و تفسیر #حکمت ۳۶ #نهج‌البلاغه 💠 آرزوهاى طولانى و سوء عمل: 🔸امام(علیه السلام) در این سخن کوتاه و حکمت‌آمیز مى‌فرماید: «کسى که آرزویش را طولانى کند اعمال بد انجام مى‌دهد»; (مَنْ أَطَالَ الاَْمَلَ أَسَاءَ الْعَمَلَ). شک نیست که آرزوها انگیزه حرکت انسان براى هرگونه فعالیت است; جوانى که آرزو دارد به مقامات عالیه علمى برسد تلاش و کوشش را در فراگیرى علم افزایش مى‌دهد، کشاورزى که آرزو دارد مزارع پربار و باغ‌هاى سرشار از برکات مادى داشته باشد در امر کشاورزى فعالیت مى‌کند و مادرى که آرزو دارد جوان برومندى در سنین آخر عمر در کنار او باشد در حفظ و تربیت فرزندش مى‌کوشد. همین معنا در حدیث معروف پیغمبر اکرم آمده است که فرمود: «الاَْمَلُ رَحْمَةٌ لِأُمَّتِی وَلَوْ لاَ الاَْمَلُ مَا رَضَعَتْ وَالِدَةٌ وَلَدَهَا وَلاَ غَرَسَ غَارِسٌ شَجَراً; آرزو براى امت من مایه رحمت است و اگر امید و آرزو نبود هیچ مادرى کودک خود را شیر نمى‌داد و هیچ باغبانى نهالى نمى‌نشاند» ولى هرگاه آرزو از حد اعتدال خارج شود و انسان به سراغ امور دست‌نیافتنى و یا غیرضرروى و خارج از حد نیاز برود، طبیعى است که باید تمام تلاش و کوشش خود را براى رسیدن به آن بگذارد و همه چیز جز آن را فراموش کند و شب و روز به دنبال آن بدود. چنین کسى از یک سو آخرت را به کلى به دست فراموشى مى‌سپارد و از سوى دیگر براى رسیدن به هدف خود هر وسیله‌اى را مباح مى‌شمرد و از سوى سوم در مقابل هر کس خضوع ذلیلانه مى‌کند و سرانجام گرفتار «سوء العمل» مى‌شود که امام در جمله حکمت آمیز بالا به آن اشاره فرمود. در حالى که اگر دامنه آرزو را کوتاه مى‌کرد و به آنچه مورد نیازش بود قناعت مى‌نمود، وقت کافى براى رسیدن به وظایف الهى و اندوختن ذخیره‌هاى آخرت پیدا مى‌کرد و از آلوده شدن به حرام در امان مى‌ماند و عزت و کرامت خود را بر باد نمى‌داد. در حدیثى قدسى که در کتاب شریف کافى آمده مى‌خوانیم: خداوند به موسى بن عمران فرمود: «یَا مُوسَى لاَ تُطَوِّلْ فِی الدُّنْیَا أَمَلَکَ فَیَقْسُوَ قَلْبُکَ وَالْقَاسِی الْقَلْبِ مِنِّی بَعِیدٌ; آرزوهایت را در دنیا طولانى مکن که مایه قساوت قلب تو مى‌شود و شخص قسىّ القلب سنگدل از من دور خواهد بود». روشن است، قساوت و سنگدلى ناشى از فراموش کردن ذکر خدا و یاد مرگ و قیامت است و افرادى که گرفتار آرزوهاى دراز هستند هم خدا را فراموش مى‌کنند و هم مرگ و قیامت را. اولیاى خدا به قدرى آرزوهایشان کوتاه بود و آماده سفر آخرت بودند که هر لحظه احتمال مى‌دادند فرمان رحیل و کوچ کردن از دنیا صادر شود. در حدیث پرمعنایى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى‌خوانیم: «وَالَّذِی نَفْسُ مُحَمَّد بِیَدِهِ مَا طَرَفْتُ عَیْنَایَ إِلاَّ ظَنَنْتُ أَنَّ شُفْرَیَّ لاَ یَلْتَقِیَانِ حَتَّى یَقْبِضَ اللَّهُ رُوحِی; قسم به آن کسى که جان محمد به دست اوست هرگز پلک‌هاى چشم من به هم نخورد مگر این که گمان مى‌بردم که پیش از آنکه پلک‌ها به روى هم بیایند قبض روح شوم» منظور از گمان داشتن همان آماده بودن است. حدیث معروفى است که هم از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و هم از امیر مؤمنان على(علیه السلام)نقل شده که فرمودند: خطرناک‌ترین چیزى که بر شما مى‌ترسیم پیروى از هواى نفس و آرزوهاى دراز است، زیرا پیروى از هواى نفس انسان را از حق باز مى‌دارد و آرزوهاى دراز موجب نسیان آخرت مى شود; (أَمَّا اتِّبَاعُ الْهَوَى فَإِنَّهُ یَصُدُّ عَنِ الْحَقِّ وَأَمَّا طُولُ الاَْمَلِ فَیُنْسِی الاْخِرَةَ). قرآن مجید هم مى‌گوید: یکى از دام‌هاى مهم شیطان همین طول امل است: «(وَقالَ لاََتَّخِذَنَّ مِنْ عِبادِکَ نَصیباً مَفْرُوضاً * وَلاَُضِلَّنَّهُمْ وَلاَُمَنِّیَنَّهُمْ وَلاَمُرَنَّهُمْ... یَعِدُهُمْ وَیُمَنِّیهِمْ وَما یَعِدُهُمُ الشَّیْطانُ إِلاّ غُرُوراً); شیطان چنین گفته که از بندگان خود سهم معینى خواهم گرفت; آنها را گمراه مى‌کنم و به آرزوها سرگرم مى‌سازم و به آنها فرمان مى‌دهم... شیطان به آنها وعده‌هاى دروغین مى‌دهد و به آرزوها سرگرم مى‌سازد و جز فریب و نیرنگ به آنها فرمان نمى‌دهد» 🔰 برای مشاهده شرح کامل حکمت ۳۶ اینجا کلیک کنید. #مدیریت_حوزه_علمیه_خواهران_استان_تهران 🌸@howzehkhaharantehran 🌸@kowsarnews_Tehran

🔰#شرح و تفسیر #حکمت ۳۷ #نهج‌البلاغه 💠 تشریفات زشت و زیا‌ن‌آور: 🔸در زمانهاى گذشته معمول بوده ـ و هم اکنون نیز در بعضى از نقاط جهان معمول است ـ که اهل یک کشور یا اهل یک شهر براى تعظیم امرا و سلاطین اعمالى انجام مى‌دادند که نشانه نهایت ذلت بود. آنها نیز از این رفتار خشنود مى‌شدند، چراکه علاقه داشتند همواره شهروندانشان خود را ذلیل، خوار و بى‌مقدار در برابر آنها بدانند تا فکر قیام در مغزشان خطور نکند و سلطه آنان باقى بماند. ولى اسلام که به انسانها شخصیت داده و آدمى را مسجود فرشتگان و اشرف مخلوقات مى‌داند و جهان را مسخر او مى‌شمرد، اجازه نمى‌دهد افراد با ایمان براى بزرگداشت امرا تن به کارهاى ذلیلانه بدهند. به یقین اگر به جاى على(علیه السلام)معاویه بود آنها را به این کار تشویق مى‌کرد ولى امام به آنها هشدار داد و به سه دلیل آنان را بر حذر داشت. نخست این که امرا هیچ گونه نفع عاقلانه‌اى از این کار نمى‌برند، بلکه ممکن است باعث غرور و کبر آنها شود و شخصیت خود را گم کنند. دیگر این که زحمت فوق العاده‌اى بر دوش توده‌هاى مردم مى‌افتد و گاه ممکن است در چنین شرایطى افرادى ضعیف زیر دست و پا بمانند. سوم این که این عمل ناصالح مایه گرفتارى در آخرت مى‌شود، زیرا نوعى شرک محسوب مى‌شود. به عکس، اگر آنها به احترامات معقول قناعت کنند و به جاى این مشقت، آرامش را براى خود بپذیرند، آرامشى که امان از آتش دوزخ را نیز به همراه دارد، هم امرا گرفتار کبر و غرور نمى‌شوند و هم مردم مشقت توأم با ذلت را نمى‌بینند و هم در آخرت سربلند خواهند بود. قابل توجه است که در حدیث دیگرى از امام صادق(علیه السلام) مى‌خوانیم: روزى امیر مؤمنان به سراغ اصحابش آمد در حالى که بر مرکب سوار بود. گروهى پشت سر حضرت به راه افتادند. امام نگاهى به آنها کرد و فرمود: با من کارى دارید؟ عرض کردند: نه یا امیرالمؤمنین ولى دوست داریم همراه تو راه برویم. امام به آنها فرمود: «انْصَرِفُوا فَإِنَّ مَشْیَ الْمَاشِی مَعَ الرَّاکِبِ مَفْسَدَةٌ لِلرَّاکِبِ وَمَذَلَّةٌ لِلْمَاشِی، برگردید، زیرا راه رفتن پیاده در کنار سوار موجب مفسده (غرور و خودبرتربینى) براى شخص سوار و سبب ذلت براى پیاده است». سپس امام صادق(علیه السلام) افزود: دفعه دیگرى باز امام سوار بود و جمعى پشت سر او پیاده به راه افتادند. امام(علیه السلام)فرمود: «انْصَرِفُوا فَإِنَّ خَفْقَ النِّعَالِ خَلْفَ أَعْقَابِ الرِّجَالِ مَفْسَدَةٌ لِقُلُوبِ النَّوْکَى; بازگردید، زیرا صداى کفش‌ها پشت سر انسانها موجب فساد دل‌هاى احمقان مى‌شود (نوکى جمع أنوَک بر وزن أحمق و به معناى احمق است». باید توجه داشت که هدف از این سخنان این نیست که مردم، بزرگان را احترام نکنند، بلکه منظور این است که احتراماتى که نسبت به شاهان و مانند آنها داشتند و نشانه ذلت و بدبختى احترام کنندگان بوده و مایه غرور و نخوت احترام شوندگان ترک شود. 🔰 برای مشاهده شرح کامل حکمت ۳۷ اینجا کلیک کنید. #مدیریت_حوزه_علمیه_خواهران_استان_تهران 🌸@howzehkhaharantehran 🌸@kowsarnews_Tehran

#حکمت ۳۸ #نهج‌البلاغه 🦋۴ نکته سرنوشت ساز ☀️ يَا بُنَيَّ، احْفَظْ عَنِّي أَرْبَعاً، وَ أَرْبَعاً، لا يَضُرُّکَ مَا عَمِلْتَ مَعَهُنَّ: إِنَّ أَغْنَى الْغِنَى الْعَقْلُ، وَ أَکْبَرَ الْفَقْرِ الْحُمْقُ، وَ أَوْحَشَ الْوَحْشَةِ الْعُجْبُ، وَ أَکْرَمَ الْحَسَبِ حُسْنُ الْخُلُقِ. يَا بُنَيَّ، إِيَّاکَ وَ مُصَادَقَةَ الأَحْمَقِ، فَإِنَّهُ يُرِيدُ أَنْ يَنْفَعَکَ فَيَضُرَّکَ؛ وَ إِيَّاکَ وَ مُصَادَقَةَ الْبَخِيلِ، فَإِنَّهُ يَقْعُدُ عَنْکَ أَحْوَجَ مَا تَکُونُ إِلَيْهِ؛ وَ إِيَّاکَ وَ مُصَادَقَةَ الْفَاجِرِ، فَإِنَّهُ يَبِيعُکَ بِالتَّافِهِ؛ وَ إِيَّاکَ وَمُصَادَقَةَ الْکَذَّابِ، فَإِنَّهُ کَالسَّرَابِ: يُقَرِّبُ عَلَيْکَ الْبَعِيدَ، وَ يُبَعِّدُ عَلَيْکَ الْقَرِيبَ. 🔺فرزندم! چهار چيز و چهار چيز را، از من حفظ کن که با آن ها هر کار کنى به تو زيان نخواهد رسيد: بالاترين سرمايه ها #عقل است و بزرگ ترين فقر، #حماقت و نادانى است، بدترين وحشت #خودپسندى است و برترين حسب و نسب #اخلاق نيک است. فرزندم! از دوستى با احمق برحذر باش، چرا که او مى خواهد به تو منفعت رساند ولى زيان مى رساند (زيرا براثر حماقتش سود و زيان را تشخيص نمى دهد) و از دوستى با بخيل دورى کن، زيرا به هنگامى که شديدترين نياز را به او دارى تو را رها مى سازد و از دوستى با انسان فاجر بپرهيز، چرا که تو را به اندک چيزى مى فروشد و از دوستى با دروغ گو برحذر باش، چرا که او مثل سراب است؛ دور را در نظر تو نزديک و نزديک را در نظر تو دور مى سازد . #مدیریت_حوزه_علمیه_خواهران_استان_تهران 🌸@howzehkhaharantehran 🌸@kowsarnews_Tehran

#شرح و تفسیر #حکمت۳۸ #نهج‌البلاغه 🌿چهار نكته سرنوشت‌ ساز: 🔺امام(علیه السلام) در این گفتار پربار حکمت آمیز خطاب به فرزندش امام حسن مجتبى(علیه السلام) و در واقع خطاب به همه انسان ها مى فرماید: «فرزندم! چهار چیز و چهار چیز را از من حفظ کن که با آن هر کار کنى به تو زیان نخواهد رسید»; (قَالَ لاِْبْنِهِ الْحَسَنِ(علیه السلام): یَا بُنَیَّ، احْفَظْ عَنِّی أَرْبَعاً، وَأَرْبَعاً، لاَ یَضُرُّکَ مَا عَمِلْتَ مَعَهُنَّ). در اینجا این سؤال پیش مى آید که امام(علیه السلام) چرا نفرمود من هشت چیز را به تو توصیه مى کنم، بلکه فرمود: چهار چیز و چهار چیز.🤔 📌پاسخ سؤال این است که امام مى خواهد بدین وسیله مخاطب را متوجه تفاوت این دو را با هم سازد، زیرا چهار قسمت اول ناظر به صفات «اخلاقى» است و چهار قسمت دوم ناظر به امور «رفتارى» و اضافه بر این چهار قسمت اول از باب اوامر است و چهار قسمت دوم از باب نواهى. امام در چهار قسمت اول نخست مى فرماید: «(فرزندم) بالاترین سرمایه ها عقل است»; (إِنَّ أَغْنَى الْغِنَى الْعَقْلُ). انسانى که داراى عقل کافى است هم از نظر معنوى غنى است و هم از نظر مادى; از نظر معنوى عقل، او را به سوى خدا و اعتقاد صحیح و فضایل اخلاقى و اعمال صالحه دعوت مى کند، زیرا عواقب شوم رذایل اخلاقى را به خوبى درک مى نماید و او را از آن باز مى دارد و در امور مادى با حسن تدبیر و همکارى صحیح با دیگران و تشخیص دوست و دشمن و درک فرصت ها و استفاده صحیح از نیروى دیگران به فواید و برکات مادى مى رساند، بنابراین سرمایه پیروزى در دنیا و آخرت عقل است. استثنایى که بعضى از شارحان به این اصل کلى زده اند که منظور از عقل، آنجاست که از طریق مشورت نتوان کارى کرد صحیح به نظر نمى رسد، زیرا در مورد مشورت نیز عقل است که انسان را به استفاده از افکار دیگران و عمل کردن به نتیجه مشورت دعوت مى کند. در حدیثى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «قِوَامُ الْمَرْءِ عَقْلُهُ وَلاَ دِینَ لِمَنْ لاَ عَقْلَ لَهُ; اساس کار انسان عقل اوست و آن کس که عقل ندارد دین ندارد».(1) 🔰 برای مشاهده شرح کامل حکمت ۳۸ اینجا کلیک کنید. #مدیریت_حوزه_علمیه_خواهران_استان_تهران 🌸@howzehkhaharantehran 🌸@kowsarnews_Tehran

#حکمت ۳۹ #نهج‌البلاغه 🦋تقدم واجبات بر مستحبات ☀️ لَا قُرْبَةَ بِالنَّوَافِلِ، إِذَا أَضَرَّتْ بِالْفَرَائِضِ. 🔺 امیرالمؤمنین (ع): در به جاى آوردن مستحبات قربتى نيست اگر به واجبات زيان رساند. #مدیریت_حوزه_علمیه_خواهران_استان_تهران 🌸@howzehkhaharantehran 🌸@kowsarnews_Tehran

#شرح و تفسیر #حکمت۳۹ #نهج‌البلاغه 🌿مستحبّات بى ارزش: 🔻امام(عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه مى فرمايد: «كارهاى مستحب اگر به واجبات زيان برساند موجب قرب به خدا نمى شود»; (لاَ قُرْبَةَ بِالنَّوَافِلِ إِذَا أَضَرَّتْ بِالْفَرَائِضِ). 🔸روشن ترين تفسيرى كه براى اين گفتار حكيمانه امام(عليه السلام) به نظر مى رسد اين است كه هرگاه كارهاى مستحب ضررى به واجبات بزند ارزش آن كاسته مى شود و ثواب آن كم مى گردد، مثل اين كه كسى از سر شب تا بعد از نيمه شب مشغول عزادارى باشد ولى خواب بماند و نماز صبح او قضا شود. همه مى گويند آن مستحبى كه به اين فريضه لطمه زد كم ارزش است. يا اين كه به سراغ كارهاى خير و كمك به مستمندان برود; ولى در اداى ديون خود و يا حج واجب كوتاهى كند. دليل آن هم روشن است، فرائض و واجبات مصالحى دارد كه اگر ترك شود به انسان لطمه جدّى مى زند در حالى كه مستحبّات چنين نيست و به اين مى ماند كه كسى داروى اصلى درد خود را رها كرده و به داروهاى اضافى و غير ضرورى بپردازد. 💠در حديثى كه در غررالحكم از اميرمؤمنان(عليه السلام) نقل شده مى خوانيم: «يَسْتَدَّلُ عَلى إدْبارِ الدُّوَلِ بِأرْبَع تَضييعِ الاُْصُولِ وَ التَمَسُّكِ بِالْفُرُوعِ وَتَقْديمِ الاْراذِلِ وَتَأخيرِ الاْفاضِلِ; چهار چيز است كه دليل بر سقوط دولت ها مى شود: ضايع ساختن اصول، و چسبيدن به فروع و مقدم داشتن اراذل و مؤخر داشتن افاضل». 🔰 برای مشاهده شرح کامل حکمت ۳۹ اینجا کلیک کنید. #مدیریت_حوزه_علمیه_خواهران_استان_تهران 🌸@howzehkhaharantehran 🌸@kowsarnews_Tehran

#حکمت ۴۰ #نهج‌البلاغه 🦋 فرق جايگاه زبان عاقل و احمق ☀️ وَ قَالَ (علیه السلام): لِسَانُ الْعَاقِلِ وَرَاءَ قَلْبِهِ، وَ قَلْبُ الْأَحْمَقِ وَرَاءَ لِسَانِهِ. 🔺و فرمود (ع): زبان خردمند آن سوى دل اوست و دل بى خرد آن سوى زبانش. #مدیریت_حوزه_علمیه_خواهران_استان_تهران 🌸@howzehkhaharantehran 🌸@kowsarnews_Tehran

#شرح_و_تفسیر #حکمت۴۰ #نهج‌البلاغه 🔹فرق جايگاه زبان عاقل و احمق: 💢 آنچه امام(علیه السلام) در این گفتار حکیمانه بیان فرموده کنایه زیبایى است درباره کسانى که سنجیده یا نسنجیده سخن مى گویند مى فرماید: «زبان عاقل پشت قلب او قرار دارد در حالى که قلب احمق پشت زبان اوست»; (لِسَانُ الْعَاقِلِ وَرَاءَ قَلْبِهِ، وَقَلْبُ الاَْحْمَقِ وَرَاءَ لِسَانِهِ). 💠 اشاره به این که انسان عاقل نخست اندیشه مى کند سپس سخن مى گوید در حالى که احمق نخست سخن مى گوید و بعد در اندیشه فرو مى رود به همین دلیل سخنان عاقل حساب شده، موزون، مفید و سنجیده است; ولى سخنان احمق ناموزون و گاه خطرناک و بر زیان خود او. ✅ همین عبارت با شرح جالبى در خطبه 176 آمده است و در حدیثى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «إنَّ لِسانُ الْمُؤمِنِ وَراءَ قَلْبِهِ فَإذا أرادَ أنْ یَتَکَلَّمَ بِشَىْء تَدَبِّرُهُ بِقَلْبِهِ ثُمَّ أمْضاهُ بِلِسانِهِ وَ إنَّ لِسانُ الْمُنافِقِ أمامَ قَلْبِهِ فَإذا هَمَّ بِشَىْء أمْضاهُ بِلِسانِهِ وَلَمْ یَتَدَبَّرَه بِقَلْبِهِ; زبان انسان با ایمان پشت قلب (و فکر) او است، لذا هنگامى که مى خواهد سخنى بگوید نخست در آن تدبّر مى کند سپس بر زبانش جارى مى سازد، ولى زبان منافق جلو قلب او است، لذا هنگامى که تصمیم به چیزى مى گیرد بدون هیچ گونه تدبّر بر زبانش جارى مى سازد». 🔖 از آنجا که على(علیه السلام) باب علم پیامبر(صلى الله علیه وآله) است این سخن را از او آموخته است. امام حسن عسکرى(علیه السلام) این سخن را با عبارت لطیف دیگرى بیان فرموده: «قَلْبُ الاْحْمَقِ فی فَمِهِ وَفَمِ الْحَکیمِ فی قَلْبِهِ; قلب (و فکر) احمق در دهان او و دهان شخص حکیم در قلب اوست» 🔰 برای مشاهده شرح کامل حکمت ۴۰ اینجا کلیک کنید. #مدیریت_حوزه_علمیه_خواهران_استان_تهران 🌸@howzehkhaharantehran 🌸@kowsarnews_Tehran