میان آتش و دود میان آتش و دودم میان گرد و غبار میان سنگ و کلوخ و گدازه‌ها و شرار سرم به سردی دردی که می‌کشد آهی پر است از تپش روزهای وحشت‌بار امید من به هوا و پرنده‌هایش بود ولی کنون نپرد جز پرندهٔ بُمبار هوای دیده مه‌آلود و گونه‌ها پُرِ اشک غبار غم همه جا را گرفته، دل‌ها تار صدای هق‌هق و آتش، صدای آه درون مثال برج بلندی که می‌شود آوار به سر نشسته و خاکم به سر شده آری چراکه حلقهٔ رندان در این هوای قمار گرفته است به بازی وجود انسان را و مثل برگ درختان در این خزان خمار بریزد این همه انسان به روی دشت زمین زمین نحس پر از های و هوی استکبار چگونه زنده بمانم از این همه اندوه اگر بمیرم از این غم رود ز دوشم بار فقط دعای من اینجا حضور ابر است ابر که این کویر پر از غم کمی شود پربار خدا کند که بیاید پرندهٔ امید پری گشاید و ما را رهاند از دیوار #حسین_علینقی #طوفان_الاقصی مهرماه ١۴٠٢ 🌐 کانال مدارس نخبگانی لبیک @madareselabbayk 🌐 کانال مدرسهٔ نویسندگی لبیک @matnelabbayk