💠قَالَ علیه السلام الراّضیِ بِفِعلِ قَومٍ کَالدّاخِلِ فِیهِ مَعَهُم وَ عَلَی کُلّ دَاخِلٍ فِی بَاطِلٍ إِثمَانِ إِثمُ العَمَلِ بِهِ وَ إِثمُ الرّضَی بِهِ 💠(کسی که به عمل گروهی راضی باشد چنان است که گویی با ایشان در انجام آن کار همراه بوده است و بر هر کسی که انجام دهنده ی کار نادرست می باشد، دو گناه است یکی گناه انجام دادن آن کار، دیگری گناه راضی بودن به آن). وجه شبه شرکت داشتن با آنان در خشنودی به آن عمل لازمه اش علاقمندی و میل قلبی به آن کار و رابطه آن کار با طبع اوست، امام (علیه السلام) از ورود در کار نادرست به دلیل گناهانی که در پی دارد، برحذر داشته است: گناه انجام کار، روشن است و اما گناه رضایت به کار، از آن رو که خشنودی به کار نادرست نتیجه ی علاقمندی به آن است پس چنین علاقه ای خود، ناپسند و گناه است 📙شرح#حکمت_154 حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص158