#احمددهقان، نویسنده و از همرزمان این شهید، شهریورماه 1390 در ماهنامه ی «#داستان» در یادداشتی با عنوان «#یک_صبح_تا_ظهرجنگ» برای نخستین بار درباره ی عکس دو نفر از همرزمانش که پس از شهادت با #دوربین یکی از آن ها گرفته شده بود، توضیح هایی داد. او درباره ی ماجرای این عکس ها، گفت: #سومین روز عملیات کربلای ۵ بود. نیمه شب به پشت جاده ی شلمچه - بصره رسیده بودیم. صبح گفتند #محاصره شده ایم. بعد هم گلوله ی تانک بود و دوشکا و تک تیراندازها که 400 - 300 نفر را وسط دشت دوره کرده بودند. تیر #سیمینوف تفنگ مخصوص #تک_تیراندازها که دوربین دارد و لامصب بدجوری دقیق است، می خورد توی گونی های سنگر. گودال هایی که توی آن ها سنگر گرفته بودیم، به همه چیز شبیه بود الا سنگر! پشت خاکریز #حکومت_نظامی اعلام شد؛ جنب می خوردی، جنازه ات می ماند روی دست بقیه.  هر چند لحظه یک بار، آتشی از دهنه ی لوله ی تانکی که از سمت چپ آمده بودند جلو، بیرون می زد و توی یک چشم برهم زدن، تکه ای از خاکریز، همراه با آدم هایش می رفت هوا. یک بار که #تانک های شان از پشت آمدند جلو، دویدم رفتم پیش فرمانده مان. مشغول صحبت کردن با #بیسیم بود. از یکی از پیک ها پرسیدم:«کی ها تا حالا تیر خورده اند؟» گفت:«خیلی ها. #عباس_حصیبی و #دکتر توی سنگر بغلی افتاده اند».  #ادامه_دارد...

#ادامه ... نشسته نشسته رفتم سمت سنگری که نشانم داده بود. #دکتر، امدادگر دسته بود که به شوخی به او «#دکتر» می گفتیم. چمباتمه افتاده بود توی گودالی سنگر. تیر خورده بود تو #سرش. هنوز زنده بود و نفس های کوتاه کوتاه می کشید. توی سنگر بغلی، #عباس_حصیبی (سمت چپ که دور سرش باندپیچی شده) و #علی_شاه_آبادی یکی از سیمینوف چی های دسته ی ادوات افتاده بودند. دو تایی، توی سنگر، کنار هم نشسته بودند که یکی از همان تیرها می خورد توی سر #حصیبی و رد می کند، می خورد توی سر #شاه_آبادی.  در آنجا تا #ظهر مقاومت کردیم و بعد عراقی ها ریختند بر سرمان و عقب نشینی کردیم. در آن صبح تا ظهر، از یک گروهان 110 نفره فقط 29 نفر باقی ماندند. 😔 #رضااحمدی از بچه های ادوات گردان بود. قبل از عقب نشینی، یک قسمت دیگر خاکریز بود که بعد آمد اینجا. #علی_شاه_آبادی یک #دوربین معمولی داشت. این دو تا با هم دوست بودند. #رضا_احمدی دوربین را برداشت و چهار تا عکس از زوایای مختلف، از #دوست شهیدش گرفت. بعد هم #ساعت او را که در عکس می بینید، برداشت. حدود یک بعدازظهر عقب نشینی شروع شد. فقط زنده ها توانستند برگردند عقب و #عباس_حصیبی و #علی_شاه_آبادی جا ماندند. #رضااحمدی در تهران، فیلم را برد #فیلمیران در خیابان آزادی. آن موقع ، فیلم ها را یک هفته ای ظاهر می کردند و #فیلمیران به خاطر دستگاه های چاپ مدرنی که داشت، تنها جایی بود که عکس ها را 24 ساعته چاپ می کرد. دوربین، عکس ها و نگاتیو فیلم ها و ساعت، تنها یادگارهایی بودند که رضا احمدی به خانواده ی #علی_شاه_آبادی برگرداند. سال ها بعد، در #تفحص_شهدا، پیکر این دو شهید پیدا و به خاک سپرده شدند.  🌷شـادی روح شهدا #صلوات #لحظه_ای_باشهدا @lahzaei_ba_sh