🎞موشن کمیک آشیانه قمری 🌹شهدای حادثه تروریستی گلزار شهدای کرمان 🌷به‌مناسبت ۲۲ اسفند روز شهید 📎تهیه شده در اداره‌کل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس استان کرمان 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 به کانال #شهدا_ایل_لری_جنوب_کرمان در ایتا بپیوندید👇 🆔 @laleha_lori_kerman

#تلاوت_نور #گلزار_شهدای_کرمان 💠مراسم جمع خوانی قرآن کریم ماه مبارک رمضان 🕌گلزار شهدای کرمان ⏰️هر روز ساعت ۱۶:۳۰ 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 به کانال #شهدا_ایل_لری_جنوب_کرمان در ایتا بپیوندید👇 🆔 @laleha_lori_kerman

⭕️ شبیه‌خوانی به سبک حضرت علی‌اکبر(ع) در میدان نبرد ◀️ خوانِش زیبای شهید فلکناز شمس‌الدینی از شهدای عشایر شهرستان رابر «زادگاه سردار شهید حاج قاسم سلیمانی» در مناطق عملیاتی جنوب کشور 🔹نمیخواهم که در بستر بمیرم همان بهتر که در سنگر بمیرم از آن بهتر از آن خوشتر نباشد برای یاری رهبر بمیرم بسی آرزو در انتظار است برای آن شه بی سر بمیرم با مجروحین و معلولان اسلام با مفقودین بی پیکر بمیرم 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 به کانال #شهدا_ایل_لری_جنوب_کرمان در ایتا بپیوندید👇 🆔 @laleha_lori_kerman

شرح مختصری از زندگی 27 شهید گلزار شهدای کرمان 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 به کانال #شهدا_ایل_لری_جنوب_کرمان در ایتا بپیوندید👇 🆔 @laleha_lori_kerman

مستندی از زندگی شهیدی را که با وجود ناشنوا بودن با امام زمان(عج) صحبت می‌کرد، مشاهده می‌کنید .شهید عبدالمطلب اکبری از کرمان با اخلاص در عمل به مقام و جایگاهی رسیده بود که قبل شهادت، امام زمان(ع) محل شهادتش را به او نشان داد. شهید عبدالمطلب اكبری كسی بود كه قبل از شهادت قبرش را به هم‎رزمانش نشان داده بود. این شهید بزرگوار چندین وصیت‎نامه نوشته است كه یكی از آنها را ما در ذیل این مطلب قرار داده‌ایم. شهید عبدالمطلب اكبری سرانجام در تاریخ ۶۵/۱۲/۴ به شهادت رسید. بخشی از وصیت نامه این شهید در همین رابطه را می‌خوانید: «بسم الله الرحمن الرحیم یک عمر هرچی گفتم به من می‌خندیدند، یک عمر هرچی می‌خواستم به مردم محبت کنم فکر کردند من آدم نیستم و مسخره‌ام کردند، یک عمر هرچی جدی گفتم شوخی گرفتند. یک عمر کسی رو نداشتم باهاش حرف بزنم، خیلی تنها بودم. اما مردم! حالا که ما رفتیم بدونید، هر روز با آقام حرف می‌زدم و آقا بهم گفت: "تو شهید می‌شی. جای قبرم رو هم بهم نشون داد. این را هم گفتم، اما باور نکردید!» در فایل پیوست می‌توانید بخشی از مستندی از زندگی این شهید عالی‌مقام را مشاهده کنید. ┄┄┅┅┅❅🇮🇷🇮🇷🇮🇷❅┅┅┅┄┄ @shohadaes

بخشی از وصیت نامه شهید گرانقدر قباد شمس الدینی : مسئولین بدانند، اگر عهد خود با شهدا را فسخ کنند، یا حقی به نام شهدا از مظلومی پایمال شود، آن ها را نمی بخشیم.این حکومت خون نمی دهد تا شکم ها از مال دنیا پر شود، خون می دهد تا اسلام ناب محّمدی برقرار باشد و عدالت و برابری حاکم شود. ای مردم، هر کس از شما پیش امام خمینی رفتید، از بابت من به او سلام برسانید به او بگوئید تا آخرین قطرۀ خون از تو بر نمی گردم،ولی تو را به جدّت قسم، از خدا بخواه از تقصیر من بگذرد. بار الها، خودت می دانی نمی خواهم مقامی در سپاه یا بسیج بگیرم، فقط در راه تو برخاسته ام و اهل و عیالم را به تو سپرده ام. بار الها، تو را به حق اسماء خودت سوگند، فردای قیامت مرا در صف یاران حقیقی امام خمینی قرار بده.سلام مرا به امام برسانید.

شهیدان یقه ما را می‌گیرند! «امروز فضیلت زنده‌نگهداشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست.» این جمله راهبردی رهبرمعظم انقلاب است که هم راه را نشان می دهد و هم تکلیف را بر شانه قلم ها و زبان ها می گذارد و هم کلمات را به گفتن از راه ورسم شهادت مبعوث می کند. دلیل این سخن هم ممکن است این باشد که همان گونه که شهادت انسان ساز و جامعه ساز است، گفتن از شهادت هم اکسیری دارد که جان های زنگارگرفته را جلایی دیگر می بخشد. به باور من، انقلاب ما فقط «شهادت‌الحدوث» نیست که «شهادت‌البقا» نیز هست. اگر در هنگامه انقلاب و دفاع مقدس باید به زبان خون سخن می گفتیم، امروز باید به خط سبز به حراست از آن خون ها بپردازیم و با تبیین راه ورسم شهیدان، راه را ادامه دهیم. اینکه امروز بدون مناسبتی تقویمی از شهید و شهادت می گویم، از آن روست که باور داریم برای نوشتن از شهدا نباید دنبال مناسبت گشت، بلکه هر روز را باید با سیره آنان متناسب سازی کرد. با ایجاد این تناسب است که می توانیم به تعریف نسبت خود با شهدا بپردازیم، وگرنه شعار که حاصلی در خرمن جانمان نخواهد داشت. برای رسیدن به خرمنی که هردو دنیای ما را تأمین کند، باید به سیره عملی شهدا به عنوان یک الگوی رفتاری نگاه کنیم و به سلوکشان التزام داشته باشیم. یکی از این الگوهای ماندگار، شهیدی است به نام حاج قباد شمس‌الدینی که چون ستاره‌ای در آسمان زیست علوی می‌درخشید. شهید حاج قاسم سلیمانی او را به عناوینی چون «حبیب بن مظاهر» لشکر معرفی می کرد. او به صراحت گفته و نوشته بود: «من چند گوسفند دارم به اندازه ای که بچه هایم شکمشان را سیر کنند؛ حقوق مرا بدهید به افراد ندار و بی سرپرست!» مسئولان واسطه شدند تا متقاعدش کنند که این حقوق ناچیز، حق خودش و فرزندانش است. اما جواب او چیزی بود که نشان می داد چرا حاج قاسم او را با حبیب و مسلم بن عوسجه می سنجد. او از «همه چیز» گذشته بود و چنین به جواب برخاست: «امام علی(ع) که افراد را به جنگ دعوت می کرد، یکی می گفت محصولم، یکی می گفت زن و بچه ام و... با این توجیهات علی(ع) را تنها گذاشتند؛ ایران کوفه نیست!» او نه گفت محصولم، نه گفت زن و فرزندم و نه هیچ اماواگری دیگر. او ثابت کرد که ایران کوفه نیست. آیا ما هم می توانیم چنین مردانه ثابت کنیم یا رفتاری می کنیم که کوفی ها هم بر ما خرده می گیرند؟ حاج قباد به فرزندانش گفته بود: «شاید بعد من سپاه نتوانست به شما کمک کند، با نداری بسازید، از اولاد امام حسین(ع) عزیزتر نیستید که آن همه مصیبت کشیدند!» ما با مردانی از این دست، در دفاع مقدس ناممکن ها را ممکن کردیم و از جنگ با 83کشور سربلند بیرون آمدیم. امروز هم اگر چنین روحیه ای در جامعه به ویژه در میان مسئولان پا بگیرد، بازهم «ناشدنی ها» را شدنی خواهیم دید. او در وصیتش هم تصریح کرده است: «مسئولان بدانند اگر عهد خود را با شهدا فسخ کنند یا حقی به نام شهدا از مظلومی پایمال شود، آن را نمی بخشیم. این حکومت خون نمی دهد تا شکم ها از مال دنیا پر شود، خون می دهد تا اسلام ناب محمدی برقرار باشد و عدالت و برابری حاکم باشد.» باری، شهدا یقه ما را خواهند گرفت اگر دست بر گلوی مردم بگذاریم. این را حبیب حاج قاسم تصریح کرده است. با تأمل در سیره و نگاه و زندگی مردانی چون حاج قباد شمس الدینی است که به راز نهفته در کلام حقیقت نمای رهبر معظم انقلاب می رسیم که امروز فضیلت زنده نگه داشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست! غلامرضا بنی‌اسدی - روزنامه‌نگار https://t.me/laleha_lori_kerman