🔸 یک تحلیل زیبا و دقیق توسط استاد حجت الاسلام محمدعلی رنجبر دنیایی حرف در یک «کوتاه نوشتۀ اربعینی» مراقب غلبۀ تشیع مناسکی بر معرفتی باشیم! در این «کوتاه نوشته» به خوبی می توان تفاوت میان تشیع مناسکی با تشیع معرفتی را دید! خوب دقت کنید چند کلیدواژه دارد «توجه و توسل» «تامل و تفکر» «هدف شناسی و جایگاه شناسی» «توفیق و هدایت برای رسیدن به آن هدف و جایگاه دست یافتنی» «ثبات قدم داشتن تا رسیدن!» #تشیع_مناسکی در طول یک سال از «اربعین فعلی تا اربعین بعدی»، تنها با «توسلات مناسبتی»، «بی توجه به تامل و تفکر»، «بی شناخت نسبت به هدف و جایگاه»، «بدون عنایت به هدایت در آن هدف و جایگاه»، ایستا و ساکن می ایستد و گناه پشت گناه می کند و با طاغوت و منکرات به راحتی کنار می آید، آنوقت موقع اربعین خودش را به «مشایه» میرساند و گریه و ضجه میزند تا در دنیا بخشیده و در عقبی شفاعت شود! همین و بس! و این کار همیشگی اش به «درازنای تاریخ» تشیع بوده تشیع مناسکی هزینه نمی پردازد و دنبال راحتی است و آنقدر امام و راه و مرامش را «قدسی و دست نایافتنی» می کند که خودش را راحت کند راحت از هر تامل و تفکر و تلاش و مجاهدتی عاشورایی خداوند بر علو درجات مرحوم آیت الله شاه آبادی بیافزاید در آسیب شناسی جامعه شیعی اولین آسیب را غرور به «حقانیت و شفاعت» می داند که منشا تحویل میدان به دشمن و اکتفا به #اسلام_انفرادی شده است! و هنوز این بلیه وجود دارد مخصوصا در بین جوامع عربی مثل عراق شیعی! هنوز نتوانسته اند از تشیع مناسکی عبور و به #تشیع_معرفتی ورود کنند و این از آثار سوء «تفکر نجفی» بر حوزه معرفتی آنجاست انسان ناگاه یاد قلوبهم معکم و سیوفهم علیکم می افتد یعنی عشق قلبی بسیار دارند اما این عشق و توسل هنوز به تفکر و تامل تبدیل نشده و نسبت به یزیدیان و طاغوت های زمانه یعنی آمریکا حساس و متبری نیستند! و اربعین و این کوتاه نوشته رهبری عزیز فرصت خوبی است که گفتمان تشیع معرفتی را بر تشیع مناسکی در برخی فرهنگها وجوامع شیعی، غلبه دهیم امید که توجه و توسل را مثل "چشمه ساری" شوینده و صیقل دهندۀ، دل و قلبمان قرار دهیم و آنوقت آماده تفکر و تامل و سپس تولی و تبری عملی نسبت به راه و مرام علوی قرار دهیم.