‍ آن خانه محروم که در آن نور خدا بود روشن به نماز سحر و عشق ولا بود * بر دید گهربین چنان خوش بدرخشید افضل ز بهشت و فردوس علا بود فردوس برین جایگه قلب سلیم است آنجا نه برای هوس و ارضا و هوا بود زاهد به تمنای بهشت زهد فروشد این تاجر طماع پی عیش و صفا بود در صحنه پیوسته این بازی دنیا خوش باد کسی را که زین قصه جدا بود فردوس رهش از وسط قلب یتیم است راه دگر انفاق به فقیر و فقرا بود انکس که پی عشق به معراج سفر کرد آن نور نبی بود که بر عرش علا بود مولی به مناجات بسی زار بگریست.* از درد فراقش که انگار عزا بود او گفت که دوزخ به ازین درد جدایی است در طاقت من نیست فراقت که بلا بود من لحظه دیدار به بهشتی نفروشم فردوس من آغوش گرم خدا بود * منظور از عشق ولا کلمه لا الله الا الله است که همان توحید خالص است از طرفی عشق ولی همان محبت اولیاء الله و معصومین است *«مولی به مناجات بسی زار بگریست» در فرازی از دعای کمیل مولا می گوید گیرم که آتش جهنم را صبوری کنم دوری و فراق تو را چگونه تحمل کنم ✍️ #محمدثابتی