جای خالی ات میان روز های زندکی حس می شود جای بودنت که حالا دارد خاک میخورد از نبودنت حکایت من نیست، حکایت درصد بالایی از مردم شهر است پارک ها را که نگاه می کنم، صندلی ها تکی است کافه ها را که سر میزنم، میزها تک نفری است حتی صندلی های مترو هم از نبود جا پر می شوند، نه برای کنار هم بودن و ما دنیایی داریم پر از جاهای خالی #پیمان_چینی_ساز ❖