عادت به نماز باید جاشو بده به عشق نماز خوندن... کسی که از شکسته شدن نمازش خوشحال میشه عاشق نماز خوندن نیست فقط عادت کرده به خوندن نماز مثل یه کارگر که بهش بگن دو ساعت زودتر می‌تونی بری خونه ولی از حقوقت کم نمیشه خب این بنده خدا خوشحال میشه.. چون این کار رو از سر تکلیف و عادت داره انجام میده...و الا کسی که عاشق کارش باشه شبانه روز بدون حقوق هم کار می‌کنه

آدم که عاشق کسی یا کاری بشه.. هی منتظره تا دوباره بره سمتش.. دلش پر می‌کشه بره اون سمت.. کسی که عاشق نماز باشه.. میگه خدایا پس کی وقت نماز بعدی میشه تا دوباره بیام پیشت.. من طاقت دوری ندارم.. اصلا نمی‌تونم تا اون موقع تحمل کنم الان میرم دو رکعت نماز مستحبی می‌خونم.. من تا اون موقع دق می‌کنم...

عاشق یکی هستی.. بهت میگه فلان ساعت میام پیشت.. خب تو هم که عاشق و دیوونه‌ی این آدمی میگی حالا کو تا اون ساعت بزار بهش زنگ بزنم ...صداش رو بشنوم دلم براش تنگ شده.. حالا یک ساعتم هم نیست باهاش حرف زده ولی دوباره دلش پر می‌کشه سمتش.. به نظرتون ما اینجوری عاشق و دیوونه‌ی خدا هستیم؟

تا حالا شده بگی.. کو تا اذان مغرب... من الان دلم تنگ خداست.. بزار بهش یه زنگ بزنم(همون نماز مستحبیه) خدا هم میگه بنده‌ی من، تو که همین حالا باهام حرف زدی دو سه ساعت دیگه دوباره خودم بهت زنگ میزدم بیای پیشم دیگه(اذان) -آخه،خدا دلت میاد من این همه منتظر بمونم.. من یه ساعتم تحمل دوریت رو ندارم بعد بیام سه ساعت منتظرت بمونم.. می‌خوای شکنجم کنی..؟🥺😢 خدا چنان ذوقی واسه این بنده‌هاش می‌کنه که نگو...😊

ما خدا رو اشتباهی شناختیم چون اگه درست می‌شناختیم عاشق که نه دیوونش می‌شدیم...

فکر کن یکی سالها سر یه جاده منتظر کسیه که دوستش داره ... حالا هرکسی هم می‌خواد از کنارش رد بشه یه طعنه بهش بزنه...مسخره‌ش کنه بگه نگاش کن دیوونه رو... برای این آدم که این حرفا اهمیتی نداره... فقط فکر و ذکرش پیش کسیه که دوستش داره.. میگه بزار هر چی می‌خوان بگن حرف‌شون برام اهمیت نداره.. من فقط حرف و نظر کسی که منتظرشم برام مهمه... بزار همه ردم کنن...یه لبخند خدا برام بسه...🙂

آدم که عاشق بشه دیگه نیاز به زنگ گذاشتن نیست‌...تا قرارش با خدا رو یادش بیاد خودش از یه ساعت قبل حی و حاضر آمادس... اصلا یه نیروی عجیب و غریبی صداش می‌زنه.. از خواب بلندش می‌کنه... اولیای بزرگ چطور برای نماز صبح که نه برای نماز شب بیدار میشدن بدون اینکه ساعت کوک کنن.‌.. اونا ساعت کوک نمی‌کردن قلب‌شون رو کوک می‌کردن .. نیاز به تلنگر کسی برای بیدار شدن ندارن.. اون عشقه خودش اونا رو بیدار می‌کنه و می‌کشونه سمت خدا.. این قلب عاشق این روح پاک مثل پرنده‌ی بی‌قراری برای پرواز می‌مونه که هی خودش به در دیوار قفس میزنه تا پر بکشه...

ما یه تیکه از خدا هستیم... یه آهن ربا چطور براده های آهن رو می‌کشونه سمت خودش.. چون از یه جنس هستن.. ما هم از جنس خدا هستیم... فقط کافیه همین موضوع برامون مسجل بشه که ما از خدائیم.. اون وقته که خود خدا ما رو می‌کشونه سمت خودش...نیاز به هل دادن کسی هم نیست...

عاشق که باشی... میری سمتش... سمت راه درست.. حالا اگه همه بخوان برخلافت تو مسیر غلط حرکت کنن و بهت تیکه بپرونن که کجا داری میری اونجا خبری نیست...وقتت رو هدر نده بیا با ما همراه شو... ولی تو که برات مهم نیست.. چون تو رو به خدا قرار گرفتی.. صورتت سمت نوره.. خدا رو می‌بینی ته این خط.. ولی اونا پشت به خدا دارن حرکت می‌کنن و خدایی رو هم نمی‌بینن...

آدم که بخواد عاشق خدا بشه و تلاش کنه خدا خودش راه درست عاشق شدن رو نشونش میده... من اگه بخوام نماز صبح پا شم... تلاش کنم تا به موقع سر قرار با خدا حاضر بشم...خدا خودش بیدارم می‌کنه نیاز به هیچکس و هیچ چیز دیگه‌ای هم نیست...

عاشقا برای نماز صبح که هیچ برای نماز شب هم براحتی پا میشن و سر قرار حاضر میشن‌‌‌...

پس راه حل این مشکل تغییر دید و شناخت درست ما نسبت به خدا و خودمونه... اذان که می‌زنه خدا میگه زودباش بیا کارت دارم بنده‌ی حرف گوش کن.. بنده‌ای که خدا رو واقعاً شناخته و دوست داره زود میگه چشم و بدو‌ بدو می‌ره پیش خدا... حالا بماند که بنده‌ی‌ عاشق از قبل حاضره سر قرار و نیازی نیست تا صداش بزنن... این زودتر حاضر بودن خاصیت دیوونه‌هاست.. کسایی که دیوونه و مجنون خدا شدن...