💠سال سيل و حکایت نابخردی های ايرانیان 🔹باران هايی كه اين روزها بر ايران می بارند، بی سابقه نيستند؛ از پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها بپرسيد كه مثلا ٥٠ سال پيش اوضاع بارندگی چگونه بوده است؟ بی‌ترديد آنها باران های پر آب و برف های سنگين فراوانی را به ياد خواهند آورد و حتی از سيل هایی بزرگ برايتان خاطره‌ها خواهند گفت. 🔸اما چرا سيل‌های دهه‌های گذشته - با آن همه فقر امكانات - به اندازه امروز خانمان برانداز نبودند؟ 🔹علت بسيار ساده است: پدربزرگ‌های ما و اجداد آنها، شهرها، روستاها و راه های خود را مطابق با طبيعت مي ساختند! اگر در دامنه كوهی، مسيلی بود كه آب های خروشان را در خود جای مي داد، به آن مسيل احترام می گذاشتند و هرگز برای ساختن راه و خانه، پُرش نمي كردند. محل عبور آب ها را مي شناختند و دام ها و باغ هاي شان را در آن مسير قرار نمی دادند. خانه ها را در فاصله و ارتفاع مطمئنی از آب رودخانه بنا مي كردند. مي دانستند كه جنگل ها و مراتع، فقط پوشش گياهی نيستند بلكه سدی هستند در برابر سيل؛ از اين رو، تنها به قدر ضرورت از آنها برداشت می كردند و... . 🔸اما در دهه‌های اخير، گويا تمام آن دانش تجربی انباشته شده در هزاره‌های متمادی، ناگهان بر باد رفت، گو اين كه به آلزايمر دسته جمعی مبتلا شده باشيم! 🔹ما ناگهان با طبيعت، نه غريبه كه دشمن شديم، غافل از اين كه چاهی می‌كنيم از بهر خودمان! 🔸#مسيل ها را شكاف هايی نابهنجار پنداشتيم و پُرشان كرديم (مانند مسيل كنار دروازه قرآن در شيراز) ، در مسير صدها و شايد هزاران ساله سيلاب ها، خاك ريزی كرديم و راه آهن ساختيم تا آبهای خروشان به جای آن كه در دشت های خالی از سكنه فروكش كنند يا به دريا بريزند، به سمت شهرها بيايند(مانند آنچه در آق قلا رخ داد)، جنگل ها و مراتع را تراشيديم و ويلا ساختيم (مانند بخش های زيادی از شمال ايران)، در كنار رودها خانه ها و رستوران‌های مجلل ساختيم (مانند رودهای اطراف تهران) و كارهای نابخردانه ديگری از اين دست فراوان مرتكب شديم. 🔹در اين ميان، خشكسالی‌های مكرر، غفلت مان را مضاعف كرد و يادمان رفت كه وقتی باران های شديد باز گردند و راه های قديمی شان را منهدم يا اشغال شده ببينند، توقف نمی كنند، بلكه اين بار از روی خانه ها، جاده‌ها، پل ها و جنازه‌های ما رد مي شوند... و قرعه اين اتفاق گريزناپذير به نام نوروز ١٣٩٨ افتاد تا شادی عيد با غم عزا درآميزد. 🔸ما ايرانی ها، امروز تاوان بدرفتاری‌های احمقانه ای را مي دهيم كه با طبيعت داشته ايم و بی هيچ ترديد و تعارفی، اگر به خود نياييم و عذر تقصير به پيشگاه طبيعت نبريم و جبران مافات نكنيم، با هر بارندگی پشت‌مان خواهد لرزيد كه نكند اين بار نوبت ما باشد تا در كام هيولای سيل بلعيده شويم. 🔹بازشناسی راه آب هايی كه دستخوش حماقت های ما شده اند و آزادسازی و بهسازی آنها برای پذيرش سيلاب های آتی، حفظ و ترميم جنگل ها و مراتع، لايروبی سدها و رودخانه ها و عقب نشينی سريع از حريم آب ها و مسيل ها با تخريب بناهای ساخته شده در آنها، كارهايی هستند كه بايد به قيد فوريت آغاز شوند. 🔸در غير اين صورت بايد دست به دعا شويم و برخلاف آرزوی داريوش بزرگ، از خدا بخواهيم كه خشكسالی را در اين سرزمين مستدام بدارد! ❌به #طبیعت رحم کنیم تا طبیعت به ما رحم کند❌ https://eitaa.com/mEnghelabiyam