⭕️ احسان عابدی یک دیس قطاب چیده! 🔶️ می‌دونید چرا آمار دیابت در یزد بالاست؟ به لطف لوز و باقلوا و قطاب حاج‌خلیفه است. تا دیسِ قطاب روی اپن گذاشته؛ دلت بهانه یک لیوان چای می‌گیرد. با لیوان شیر هم دوتا حب لوز نارگیلی می‌چسبد. حتی آب هم بدون باقلوا نمی‌خوریم! الغرض تا این شیرینی‌ها توی خانه هست آروم نمی‌گیگیریم! 🔶️ #عکس_آخر را به رسم رفاقت با نویسنده‌اش دست گرفتم. احسان عابدی همه کتاب‌هایم را داغِ داغ می‌خواند. دور از مرام و معرفت بود بگذارم اولین نورسیده‌اش در قنداق بماند. توی شناسنامه کتاب تاریخ تولدش توجهم را جلب کرد! پیام دادم: مگه هم‌سن نبودیم؟ توی کتاب زده ۱۳۶۰! _این تازه اولشه! ویراستار گند زده به کار! رفتم دوسه صفحه اول را بخوانم حجم گندکاری را ببینم که خاطرات راوی قلاب انداخت. ویراستاری فراموشم شد. چهل صفحه را یک نفس رفتم جلو. 🔶️ #عکس_آخر حکم دیسِ قطاب دارد. همین‌قدر شیرین. همین‌قدر وسوسه‌انگیز. 🆔️ @m_ali_jafari

💠 ساعات خوشی در هم‌نشینی با استاد مظفر سالاری و آقاوحید حُسنی 💠 بماند به یادگار: ۱۴۰۲/۱۰/۱۲ 🆔️ @m_ali_jafari

◾️ می‌گفت بمب اول رو کنار موکب منفجر کردن. وقتی که داشتن نهار میدادن. وسط شلوغی جمعیت. کنار ماشین‌ها. منفجر شدن ماشین‌ها موج انفجار رو چند برابر کرد. گلزار شهدا دوتا مسیر داره. مردم فرار می‌کنن سمت راه دوم. مسیر جنگلی. جمعیت که زیاد میشه. بمب دوم رو منفجر می‌کنن. ◾️ می‌گفت قطعه قطعه بدن، تکه‌های موی سر، پارچه‌های سوخته و خونی را از لای شاخ و برگ درخت‌ها جمع می‌کردیم. ✍ #محمد_حیدری #کرمان به محفل نویسندگان منادی بپیوند👇 https://eitaa.com/monaadi_ir

محمد حیدری، از نویسندگان #محفل_منادی از نزدیک مشاهدات شخصی‌اش و اتفاقات #کرمان را روایت می‌کند.👆

می‌گفت:«با مامان و بابا تو مسیر برگشتن بودیم؛ مامان خسته شد و نشست روی جدول خیابون.» علیرضا که به اینجای حرف‌هاش رسید، مادر گریه‌اش گرفت و رفت بیرون. طاقت نیاورد... پسرک چشم‌ش راه گرفته به جایی نامعلوم و دارد توی ذهن‌ش بازسازی می‌کند. -‌ «مسابقه گذاشتیم با بابام، دویدیم که برویم موکب برای مامان شربت بیاریم...» مکث می‌کند. چشم‌ش دارد همین چند ساعت پیش را می‌بیند! - «... صدای انفجار اومد، موج زد، چشم‌هام بد جور سوخت، افتادم زمین...» پاچه‌ی شلوارش را آرام زد کنار. سوختگی و خراشیدگی خودش را نشان داد. همراه مادرش آمده بود بیمارستان. از پدرش اما حرفی نزد. رفتم بیرون تا حالی از پدر علیرضا بپرسم؛ اشک روی صورت زن می‌ریخت پایین: -‌ «بابای علیرضا رو گم کردیم... علیرضا خبر نداره، بهش گفتم بابا جایی دیگه بستری هست!» از پیش آن‌ها می‌روم. بیرون از بیمارستان مسئول بخش را می‌بینم. علیرضا را به‌ش می‌شناسانم تا از پدرش خبری بگیرم؛ -‌ بهشون گفتیم گم شده! چون الان موقعیتِ دادن خبر شهادت باباش نبود...!» ✍️ #محمد_حیدری #کرمان به محفل نویسندگان منادی بپیوند👇 https://eitaa.com/monaadi_ir

🔶️ خانم شکیبا در بیمارستان خاتم‌الانبیا ابرکوه (یکی از شهرستان‌های یزد) پرستار است. امروز خودش را رسانده کرمان. رفته بیمارستان شهید باهنر. محل بستری مجروحین عملیات تروریستی گلزار شهدای کرمان. روایت‌هایش را دنبال کنید👇 https://eitaa.com/joinchat/2328953113C3e644bfcef

✨️ مصاحبه؟! اصلا! با روال عادی و حرفه‌ای جلو نمی‌رفت. نمی‌شد رکوردر را روشن کرد و یکی دوساعت گفت‌وگو گرفت! این زندگی و راوی‌هایش مصاحبه‌بردار نبودند. داغ تازه مانده بود. لباس‌های پسرشان هنوز توی کمددیواری آویزان بود. پسته‌هایی که امیرحسین نبرده بود کانادا توی فریزر یخچال دست‌نخورده مانده بود. کتاب‌های زبان و جزوه شیمی جوان‌شان از قفسه تکان نمی‌خورد. امیرحسین را تعریف نمی‌کردند؛ امیرحسین اشک می‌شد و از چشم پدرمادرش می‌بارید.  ✨️ ماند یک راه. باید زیست می‌کردم. به هزار و یک بهانه جمله‌جمله این کتاب را از لای غذاخوردن و میوه پوست‌گرفتن و قدم‌زدن و آبیاری درختان باغ و عیددیدنی درآوردم. مُردم و زنده شدم، جان کندم، تیک عصبی گرفتم تا #تور_تورنتو راه بیفتد. ✨️ از دیشب این صحنه کتاب مدام توی سرم می‌چرخد و هی تصور می‌کنم. این لحظه چه گذشت بر پدر امیرحسین؟! "دست می‌برم زیر بالشت. گوشی‌ام را چک می‌کنم. نه تماسی، نه پیامی. شبکه خبر را ببینم و بخوابم. اولین خبر زیرنویس، چوبی می‌شود می‌خورد فرق سرم. _پرواز ps752 شرکت هواپیمایی اوکراین اینترنشنال به مقصد کی‌اف در حوالی فرودگاه امام خمینی دچار نقص فنی شد و سقوط کرد!" 🆔️ @m_ali_jafari

📚 همزمان با سالگرد شهادت #امیرحسین_قربانی کتاب #تور_تورنتو به #چاپ_دهم رسید. 📚 این کتاب را انتشارات #روایت_فتح منتشر کرده. 🆔️ @m_ali_jafari

🌱 من تو #یزد زندگی می‌کنم؛ اینجا زنان و مادران فرهیخته‌ای دارد! #خانم_حقیر_السادات 🆔️ @m_ali_jafari

✨️ خیلی خسته بودم. نیاز داشتم کله‌ام باد بخوره. دریا و ویلا هم که به ما نمی‌سازه. گفتم بیام زیارت. زیارتِ تازه‌رسیده‌ها، تازه‌واردها، توبغلی‌های ارباب! اومدم که زود برم. 🆔️ @m_ali_jafari

از رفیقِ مجازی کرمانی پیام رسید: "دردت تو سرم، ناهار دعوت مایی" نگو نقشه‌ای تو سر دارد. با ۴۰۵ خسته‌اش حیرانِ شهریم. وسط محله‌ای معمولی، در کوچه‌ای معمولی، ساکن خانه‌ای معمولی. از اسپیکر صدای مداحی بلند است. با سوز می‌خواند: "شیرین‌زبون بابا..." رفیقم چشم قرمز می‌کند: "صدای خودشه!" می‌شنوم دوتا پسر و یک دختر سه‌ساله به یادگار گذاشته. خانم‌ها طبقه همکف نشسته‌اند. کیپ‌تاکیپ. دعوت می‌شویم بالا. پیرمردی دوره شده. لباس سبز تنش است. رفیقم می‌گوید: "خانوادگی هم‌قول شده‌اند مشکی نپوشند!" انگار برادر عادل شنیده باشد. _خوشحالیم. افتخار می‌کنیم؛ اگرم اشکی بریزیم بخاطر جاموندگی‌مونه؛ برای حال خودمون! جو سنگین است. اهل خانه، باصلابت از مهمان‌ها پذیرایی می‌کنند. بقیه حال‌وروزشان بیشتر به عزادار می‌خورد! به قول کرمانی‌ها گریه شدیم. تک‌خاطراتی می‌شکفد. _پاکت نمی‌گرفت و با ماشین خودش می‌رفت مجلس روضه. _کمتر مداحی می‌رفت در جمع اهل تسنن، عادل می‌رفت یادواره شهداشون و روضه حضرت زهرا می‌خوند! _روز مادر، صبح با کادو و گل اومد؛ پدرمادر رو برد بیرون کاراشونو انجام داد و آورد. سه رفت، سه و ربع خبرش آمد! _حلقه وصل بود؛ بین مذهبی‌ها و مداح‌ها، بین شیعه و سنی، بین اعضای خونواده _می‌گفت به من بگید ذاکر، هنوز مونده تا مداح بشم! _یه پاش مجلس روضه و یادواره شهدا بود؛ یه پاش اردوی جهادی. چند سال رسم شده بود در مناطق محروم وسط نیروهای جهادی براش جشن تولد می‌گرفتیم! سفره پهن می‌شود. رفیقم سقلمه می‌زند: "درد و بلات! ناهار کجا بهتر از ایجا؟!" #کربلای_کرمان #شهید_عادل_رضایی 🆔️ @m_ali_jafari

روبه‌روی مسجد امام زمان. آپارتمانی فکسنی، بدون آسانسور، پر پله تیز، طبقه سوم. نفس‌نفس‌زنان می‌رسیم پشت درِ چوبی قدیمی. رفیقم می‌گوید: "مستاجر بوده!" یک واحد قوطی کبریت. اهل خانه با گرمی استقبال می‌کنند. همسر جوانش می‌گوید: ۷ماهه اومده بودیم سر خونه‌زندگی. علیرضای تک‌پسرِ ته‌تغاریِ ده‌سالگی یتیم می‌شود. در جلسه خواستگاری شرط می‌کند باید با مادرم زندگی کنیم. خانمش قبول می‌کند. مهریه‌اش می‌شود ۱۴سکه. مادر پیر علیرضا یواش می‌گوید: "الان تو راهی داره، علیرضا اسمشم انتخاب کرد؛ زینب" _پنجره رو باز می‌کرد؛ می‌گفت می‌بینی مامان؟ امام زمان ما رو دوست داشت، همسایه مسجدش شدیم! پدرخانمش می‌گوید: شب عروسی چندتا جوون‌های فامیل آهنگ گذاشتن تو ماشین. دمغ شد. می‌گفت از مسجد و امام‌زمان خجالت کشیدم! با علیرضا و مادرش می‌روند سمت گلزار. می‌رسند نزدیک پل. بخاطر پادردِ مادرش می‌گوید: "شما یواش‌یواش بیاید من جلوتر می‌رم" خانمش بریده‌بریده می‌گوید: "قدبلندش رو از بین جمعیت می‌دیدم!" یک لحظه صدای انفجار را می‌شنوند. مات و منگ می‌مانند. گردوخاک که می‌خوابد زنگ می‌زند به گوشی‌اش. آنتن نمی‌دهد. اجازه نمی‌دهند جلو بروند. پراکنده می‌شوند سمت درخت‌ها. هرچه زنگ می‌زند بوق نمی‌خورد. می‌رود به خادمی می‌گوید از پشت بلندگو صدایش بزنند. جواب نمی‌گیرد. امید داشته زخمی شده. برمی‌گردد سمت ماشین. متوسل می‌شود به حضرت زهرا(س). حدیث کسا را شروع می‌کند. در گروهی عکسش را می‌بیند؛ مجروح افتاده روی زمین. تا دوازده شب دربه‌در توی بیمارستان می‌افتد دنبالش. #کربلای_کرمان #طلبه #شهید_علیرضا_محمدی_پور 🆔️ @m_ali_jafari