♦️مالک کالای تولید شده در کارخانه کارگر است نه کارفرما| #بخش_دوم و پایانی. 3⃣ در شیوه سوم و چهارم (تولید اولیه و ثانویه) که تولید صنعتی است نیز همین قاعده پابرجاست. در تولید اولیه که بر پایه دو ضلع کار انسانی و ماده خام از طبیعت با وساطت ابزار تولید است، «مالک کالای تولید شده» -نه فقط مالک ارزش اضافه شده به کالا آن‌گونه که مارکسیست‌ها می‌خواستند حق کارگر را مطالبه کنند- کارگر بلافصل است، نه سرمایه‌دار و کارخانه‌دار و مالک ابزار تولید. ▫️ «اسلام در زمینه توزیع ثروت از تولید اولیه به سه مطلب اعتقاد دارد: 1- ثروتی که تولید شده از آنِ تولیدکننده یعنی کارگر است. و این یعنی مالکیت بر اساس کار قرار دارد. 2- هر گاه کارگر در راه تولید اولیه، از ابزار کار دیگران استفاده کند، مالکان ابزار تولید، تنها می‌توانند در مقابل کاری که در آن ابزار انباشته شده و در ضمن فرایند تولید از بین می‌رود، کرایه مناسبی طلب کنند و حقی در ثروت تولید شده ندارند». 3- حکومت اسلامی به عنوان نماینده جامعه، می‌تواند جزئی از ثروت به دست آمده را به عنوان اجرت استفاده از منبع طبیعی از تولید کننده بگیرد» (همان: 108) و خرج ضعفا و ایجاد تعادل و عدالت اجتماعی کند، چرا که »نیاز ، پایه دیگر مالکیت در اقتصاد اسلامی است». (همان: 109) 4⃣ در شیوه چهارم یعنی تولید ثانویه نیز که تولید صنعتی بر روی کالایی است که مواد خامش از منابع طبیعی (که بشر کاری روی آن انجام نداده) بلکه بر روی کالایی است که خود محصول کار بشری است، کسی حق تصرف در امواد اولیه تولید شده توسط کارگر را بدون اجازه او ندارد چرا که او مالک آن است. ▫️ کارگری که ماده اولیه را تولید کرده یا خود می‌تواند تولید ثانوی را هم انجام دهد و مالک کالای نهایی هم شود. یا کارگر دیگری را با دستمزد عادلانه تعیین شده توسط دولت به کار تولید ثانوی بگمارد، و یا کالای اولیه را به کسی دیگر بفروشد تا او کار تولید ثانوی را انجام دهد. ▫️ طبعا با این فرمول کلی که «هر گونه افزایش ثروت مشروعی تنها و تنها محصول کار مستقیم است» سرمایه کلان هم نخواهد داشت تا بتواند مقدار خیلی زیادی از کالای های تولید شده اولی را بخرد و مالک بخش بزرگی از کالاها شده و در تولید ثانویه مناسبات سرمایه‌داری را به راه بیندازد. ▫️ در اینجا نیز مانند تولید اولی و احیای منابع طبیعی ثروت، نقش مالک ابزار تولید، کارخانه و کارگاه تنها طلب اجاره‌ی ابزار تولید است به میزان جبران استهلاک کاری آنها. ▫️ «اجرت ابزار تولید و دستمزد کارها نیز از جانب حکومت اسلام و با رویکرد بی اثر کردن عامل کمبود مصنوعی که احتکار کالا آن را به وجود می‌آورد، معین می‌شود». (همان: 117) ▫️ وقتی تنها و تنها راه افزایش ثروت مشروع، «کار» است. کار مستقیم نه کار خریداری شده و توسط کارگران اجیر شده. طبعا در چنین نظام اقتصادی‌ای، ارجمندترین عنصر جامعه کارگران خواهند بود یعنی تولید کنندگان واقعی ثروت. نه سرمایه داران زالوصفت که در جوامع سرمایه داری شیره‌ی جان کارگران را می‌مکند و خود بر صدر نظام اقتصادی می‌نشینند. ▫️ بلی، جایگاه کار در نگاه نظریه‌پردازان اسلامی انقلاب اینچنین بوده: مالک تمام محصول تولیدی و مالک ثروت‌های جامعه، نه نگاه حداقلی ما به عنوان اقشاری نیازمند حمایت و تفقد که باید دستمزد بخور و نمیرشان را با التماس از کارفرمایان مطالبه کنیم. ▫️ بگذریم که امروز کار به آنجا رسیده که برخی منبری‌های سرمایه‌دوست در نگاهی سراسر متضاد، کار کارگر را تحقیر کرده و تمام ارزش اقتصادی جامعه را به سرمایه‌داران و کارفرمایان می‌دهند و آن‌ها را حلوا حلوا می‌کنند و الزم به پرداخت حداقل دستمزد و بیمه کارگر را ظلم در حق ایشان می‌شمارند. ✍ احمد کرمی نژاد ▫️ منبع: اسلام راهبر زندگی، مکتب ما، رسالت ما (فصل «طرحی تفصیلی از اقتصاد جامعه اسلامی»)، نوشته شهید محمدباقر صدر، نشر دارالصدر. ✅کانال بازگشت eitaa.com/joinchat/3252879362C12bea3a2ca

♦️به مناسبت روز قاینات #بخش_دوم [درباره پیشرفت و توسعه قاینات به زبان ساده در قالب روایت گویی] 🔻بخش اول را بخوانید eitaa.com/m_amin_rezai/5637 🔸به میدان امام ره آمدم و خیابان را قدم زدم، به #حوزه امام صادق ع رفتم؛ حدود ۱۴سال پیش اینجا درس میخواندم، خاطره تازه شد از مسئولین حوزه حاج آقای جهاندیده من را شناخت،در میان شور علمی طلاب جوان گفتگویی داشتیم و چای زعفران خوردیم. بحث پیرامون پیشرفت شهرستان شد و دوری از سیاست زدگی که آفت شهرستان ماست، این نکته را گفتم: که رقابت ها برای ایام انتخابات است بعد از آنهاهمه با سلایق سیاسی باید برای پیشرفت استان وشهرستان تلاش کنیم. بر اساس پژوهش های ملی خراسان جنوبی سومین نقطه سبز نخبگانی در ایران است؛ از این جهت است می بینیم با همه محرومیت‌ها شخصیت های ملی بسیاری دارد. در همین دولت نیز دو نفر از وزرا، معاونین وزرات خانه ها و...از شهرستان هستند و تمام تلاش باید استفاده از همه ظرفیت‌ها برای پیشرفت قاین و زیرکوه باشد. 🔹بعد از خداحافظی داخل شهر قدم زدم و به کتاب فروشی رفتم و تورقی کردم و بعد به #کافه ای رفتم با یکی از #جوان های خوشفکر قاین قراری داشتم. این کافه های شهر ما هم داستان جالبی است؛ به گمانم بالای سی کافه در شهر باشد، وقتی شهرستان میام معمولا بخشی از قرارهایم را داخل کافه ها میگذارم؛ از جهت گفتگو جای خوبی است. بنظرم سهم نیروی انسانی در توسعه بیش از سایر بخش هاست، لذا سعی من این است با جوان های متعلق به استان با سلایق مختلف چه در تهران قم و...و جوان های ساکن قاین و زیرکوه گفتگو داشته باشم. یک ساعتی صحبت کردیم، بحث من پیرامون این بود بخشی از عدم توسعه استان برمیگردد به موقعیت ژئوپولتیک و ضعف زیرساختهای حمل و نقلی اما بخشی دیگر به عدم شناخت مردم ایران از ماست. استان ما در ذهن بسیاری از مردم جای شناخته شده ای نیست بارها این را تجربه کردم. کشاورزی و دامداری، محصولات معدنی(به عنوان استان پنجم معدنی کشور)؛بناهای تاریخی و طبیعی گردشگری، و صنایع چهار ظرفیت برای پیشرفت استان ماست. اما به عنوان مثال متاسفانه در ذهن بسیاری از مسافران در کشور خراسان جنوبی مقصدی برای مسافرت نیست! لزوما این طور نیست زیرساختهای درجه یک میتواند توجهات را جلب و توسعه به همراه بیاورد گاهی بر عکس اگر توجهات به یک منطقه جلب شود حضور مردم به تدریج هم سرمایه می آورد هم زیرساخت ها را ارتقا می‌دهد از این زاویه راه حل منحصرا آوردن سرمایه گذار نیست این بخشی از معادله است لذا بخشی از ماجرا در دست اهالی فرهنگ و رسانه است، معرفی ظرفیتهای شهرستان و استان است. گفتگوی ما به طول انجامید و قرار شد در این جهت تلاشی داشته باشیم. 🔸برای نماز به #مسجد_جامع رفتم و در یکی از غرفه های مسجد نشستم بعد از نماز کمی فصول منازعه فارابی را مطالعه کردم. چند وقتی است به حکمت عملی علاقه مند شدم، ابونصر فارابی و خواجه نصیر طوسی دو تن از فیلسوفان حکیم ما در بحث حکمت عملی هستند. مدتی است اخلاق ناصری خواجه نصیر را شروع کردم به جمع خوانی، جالب اینجاست که او این کتاب فوق العاده را در قاین نوشته، او دو دهه اینجا زندگی کرده و چندین اثر برای جامعه تزاری قهستان نوشته است؛ بعید نیست در این مسجد( اگر بپذیرم قبل از سکونت خواجه همین مسجد بوده) هم نماز خوانده باشد. فکر کردن به اینکه در شهری نفس بکشی که روزگاری خواجه نصیر قدم زده حقیقتا لذت بخش است. نوجوانی من یا این مسجد گره خورده؛ صبح ها برای نماز با طلبه ها می آمدیم مسجد، هنوز طعم آن چای زعفرانی که با زیارت عاشورا همراه بود زیر زبانم هست. 🔹بعد از قدم زدن در مسجد دم در رفتم، تعدادی از اهالی روستاهای اطراف محصولات شان را برای #فروش آورده بودند. در این جهت بنظرم ایده بازرهای محلی که اخیر در زول راه افتاده باید توسعه پیدا کند تا فضایی برای فروش محصولات شان باشد. ادامه دارد ✍ #محمدامین_رضایی @m_amin_rezai eitaa.com/joinchat/3252879362C12bea3a2ca