🌹#نکته_تفسیری صفحه ۳۴۲🌹 مراحل خلقت انسان؛ یک دوره‏ ی خداشناسی: یکی از راههای شناخت خدا و تقویت ایمان به او، توجّه به جهان هستی و پدیده های شگفت انگیز آن است. البتّه این توجّه دو شکل دارد: یکی، توجّه انسان به جهان پیچیده‏ ی درون خودش؛ و دیگری، تفکّر در باره‏ ی جهان شگرف بیرون از وجود خودش. این آیات با توصیف زیبایی از مراحل خلقت انسان ها، آنان را به تفکّر در باره‏ی آفرینش خودشان دعوت می کند؛ به این که قدرتی بی انتها از خاکی به ظاهر ناچیز چنین موجود فوق العاده پیشرفته ای را آفریده است. این آیات ابتدا به خلقت نخستین انسان ها یعنی حضرت آدم و حوا از خاک اشاره می کند. بر اساس آیات قرآن، پدر و مادر نخستین ما، از خاک آفریده شده اند و انسان های دیگر از نسل آن دو به ‏وجود آمده اند. آیا به ‏راستی حیرت انگیز نیست که دو انسان متفاوت (مرد و زن) با این همه پیچیدگی های جسمی و روحی از خاک آفریده شده اند؟ آیا این چیزی جز قدرت نامحدود خدا را اثبات می کند که برایش غیرممکن وجود ندارد؟ پس از این، خدا به خلقت انسان های دیگر که از نسل آدم و حوا بوده و هستند، اشاره می کند و سیر رشد انسان در شکم مادرش را توضیح می دهد که در شگفتی دست کمی از آفرینش دو انسان نخستین از خاک ندارد. مطالعه ی مراحل رشد انسان که در این آیات به آن ها اشاره شده، هم اکنون با پیشرفت علم و امکان مشاهده‏ ی مراحل تکامل جنین در رحم، به خوبی امکان پذیر است؛ ولی در زمان نزول آیات، شاید هیچ کس چنین آگاهی هایی نداشته است. بر اساس این آیات، نخستین مرحله‏ ی آفرینش انسان، انعقاد نطفه در رحم مادر است؛ جایگاه امن و مطمئنی که انسان را از هنگامی که یک سلول است، تا نه ماه بعد که به نوزاد کاملی تبدیل می شود، از سرما و گرما و آسیب های احتمالی حفظ می کند. پس از مدّتی، آن تک سلول تکثیر می یابد و مانند یک لخته‏ ی خون (علقه‏) می شود؛ سپس بزرگ تر شده، مانند یک تکّه گوشت می شود؛ البته نه یک تکّه گوشت بُرِش خورده با ابعاد منظم؛ بلکه تکّه گوشتی که انگار جویده شده است(مضغه‏). جنین پس از گذر از این دو مرحله، به سلول های استخوانی تبدیل می شود(عظام)، و بعد از آن، به تدریج عضلات و گوشت، مانند یک لباس روی آن را می پوشاند (فَکَسَونَا العِظامَ لَحمًا)؛ لباسی که زشتیِ شکلِ اسکلتِ آدمی را می پوشاند و استخوان هایش را از آسیب حفظ می کند. در این هنگام که جنین تقریباً به شکل یک نوزاد درآمده، زمان آخرین و مهم ترین مرحله‏ ی آفرینش انسان فرا می رسد؛ مرحله ای که بر اساس روایات، در ماه چهارم جنینی رخ می دهد؛ «دمیده شدن روح». آری، در این مرحله، روح الهی در وجود انسان دمیده می شود و این موجود ضعیف به مخلوقی تبدیل می شود که می تواند به بالاترین مرحله‏ ی تکامل در جهان هستی دست یابد. خداوند پس از بیان این مرحله می فرماید: «فَتَبارَکَ اللهُ اَحسَنَ الخالِقین»؛ یعنی بزرگ است خدایی که بهترین آفرینندگان است . اَللّهُمَّ_عَجِّل_لِوَلیِّکَ_الفَرَج🤲 تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 والله_ماتـرکناکـ_یابن_الحیدر 🕌کانون فرهنگی مهدی موعود مسجدالحجت https://eitaa.com/m_hojjat

🌷#نکته_تفسیری صفحه ۳۴۳🌷 ذخایر زیرزمینی آب؛ نعمتی برای زمینیان: بدون شک نعمت «آب» یکی از حیاتی ترین و مهم ترین نعمت هایی است که خدا به ساکنان زمین عنایت کرده است؛ مادّه ای که زندگی بدون آن غیرممکن است و هر جا وجود دارد، آثار حیات و حرکت نیز در آنجا دیده می شود. این آیه به دو مرحله از مراحل اهدای این نعمت آسمانی به انسان ها و دیگر موجودات اشاره می کند: نخست، فرو فرستادن آب از آسمان در قالب باران و برف که خود دارای مراحلی شگفت انگیز و خواندنی است؛ دیگری، وجود ذخایر آب در لایه های زیرینِ زمین. می دانیم که قشر رویین زمین از دو طبقه‏ ی کاملاً متفاوت تشکیل شده است؛ طبقه‏ ی نفوذپذیر و طبقه‏ ی نفوذناپذیر. اگر تمام قشر زمین، نفوذپذیر بود، آب های باران فوری به اعماق زمین فرو می رفت و پس از یک باران طولانی، همه جا خشک می شد و قطره ای آب پیدا نمی شد! از سوی دیگر اگر قشر زمین، طبقه‏ ی نفوذناپذیر و همچون گل رس بود، تمام آب های باران در سطح زمین می ماند و عرصه‏ را بر انسان ها و جانداران دیگر تنگ می کرد و چه بسا آبی که باید مایه‏ ی حیات باشد، باعث مرگ موجودات می شد. خدای مهربان امّا قشر بالا را نفوذپذیر و قشر پایین را نفوذ‏ناپذیر قرار داده تا آبها در زمین فرو روند و در منطقه‏ ی نفوذ‏ناپذیر مهار و ذخیره شوند تا بعداً از طریق چشمه ها، چاه ها و قنات ها مورد استفاده قرار گیرند؛ بی آن که بگندند و مزاحمت یا آلودگی تولید کنند. این آب گوارايی که ما امروز از چاه عميق بيرون مي‏كشيم و با نوشيدن آن، جان تازه‏اي پيدا مي‏كنيم، ممكن است از قطرات باراني باشد كه هزاران سال قبل، از ابرها نازل شده و بي ‏آنكه فاسد شود، در اعماق زمين براي امروز ذخیره شده است. آری، کسی که جانداران روی زمین را برای زندگی آفرید و مهم ترین مایه ی حیات آن ها را آب قرار داد، پیش از آفرینش آن ها، منابع بسیار مهمّی را برای ذخیره‏ ی این مادّه‏ ی حیاتی پديد آورد تا آب‏ها در آنها ذخيره شود. البته قسمتي از ذخيره‏ هاي اين ماده‏ ی حياتي به صورت برف و یخ بر فراز کوه ها یا در نواحی بسیار سرد زمین چون قطب ها ذخیره می شود که گاهی آب می شود و جریان می یابد و گاهی سال ها و شاید قرن ها بر جا می ماند تا به مصلحت پروردگار و در پی تغییر حرارت جوّی، برای پاس داشت حیات در زمین، به سوی سرزمین های دیگر جریان یابد. بهتر است بدانیم که مردم زمین روزانه 1700 میلیارد لیتر آب مصـرف می کنند. 97 درصد آب هاي کره ی زمین، در اقیانوس ها جا گرفته، و 2 درصد آن، یخ زده و مصرف ناشدنی است. در حقیقت ما آب مورد نیاز خود را تنها از 1 درصد باقی مانده تهیّه می کنیم که نیمی از آن از آب های زیرزمینی (چاه ها، قنات ها و چشمه ها) و نیم دیگر از آب هاي سطح زمین (رودخانه ها، دریاچه ها و نهرها) به دست می آید . #اَللّهُمَّ_عَجِّل_لِوَلیِّکَ_الفَرَج🤲 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن والله_ماتـرکناکـ_یابن_الحیدر 🕌کانون فرهنگی مهدی موعود مسجدالحجت https://eitaa.com/m_hojjat