✍ اگر به #اصفهان، گاهواره تمدنی ایران بگوییم، اغراق نیست... از آغازین روزهای فتح سرزمین ما به شمشیر اعراب مسلمان، یکی از نقاط مورد اعتنا و توجه حاکمان تازه وارد ، اصفهان بود... هر دولت قابل توجهی که در فلات مرکزی #ایران سربرآورد ، گوشه چشمی به این نگین #عراق_عجم داشتند... #مرداویج که به خیال خودش به دنبال احیای تمدن ساسانی بود، برای آن تاج‌گذاری باشکوه کسرائی اش، اصفهان را برگزید و تمام کوه صفه را با مشعل های روغنی چراغ آذین کرد ... پسران بویه ماهی‌گیر ، در همان آغازین روزهای تشکیل دولت بویهی ، یکی از مراکز قدرت خود را اصفهان قرار دادند، و برادر بزرگتر #عماد_الدوله در آن رحل اقامت افکند، هرچندی ، دیری نپایید که به منظور فتح عراق راهی شیراز شد... #سلجوقیان به تدبیر وزیر کارامدشان #خواجه_نظام_الملک ، پایتخت خویش را اصفهان نهادند و این شهر مدفن خواجه شد... #صفویان بعد از طی مسیری دور ، جلای وطن کردند و بعد از گذر از قزوین، برای رشد و سعادت دولت و ملت راهی جز پناه به نگین عراق عجم ، اصفهان ندیدند... خواجه نظام برای رشد شافعی گری ، به اصفهان پناه اورد و صاحب بن عباد و علمای شیعه عاملی برای بسط آموزه های مکتب اهل بیت راهی اصفهان شدند... وه که چه خاکی است این اصفهان... پ.ن۱: تصویر، عکس خودم از مسجد جامع اصفهان ، متعلق به عصر سلجوقی است. پ.ن۲: اعراب مسلمان ایران را به چند بخش تقسیم کردند، و به قلب ایران که از ری آغاز تا مرزهای کرمان و فارس از جنوب و به خراسان در شرق و زاگرس از غرب محدود میشد، عراق عجم گفتند. #طباخیان