#مسجد به عنوان یک پژوهشگر تاریخ برایم جالب است که بدانم در کدامین پیچ تاریخی، نهاد مقدس مسجد این قدر کارکرد خودش را از دست داد. از آن الگوی اولیه «نظام مسجد» که متولی تمام امور فرهنگی و اجتماعی شهر یا حداقل محله های حاشیه ی خودش بود به یک مشت ساختمان سرد و بی روح رسیدیم. بلاتردید مسجد تا زمانی زنده و پویا است که محورش یک امام فاضل و دلسوز باشد که در بین مأموین، شهره به خوبی ها و فضائل و محل رجوع و مورد اعتماد ایشان باشد. اما حالا ساختمان های بزرگ و بعضاً بزک کرده به هزار آب و رنگ، در گوشه و کنار شهرمان ساختیم که «امامِ مسجد» در آن محور نیست. «امام» کارمند شده، مسجد برای بعضی ها شغل دوم شده. برای عده ای از متنفذین، فقط یک شأن از تمام شئونی است که قسم یاد کرده اند من باب شخصیت تصدی کنند ولو از فرط مشغله به مسلخ برود و ذبح شود. امشب برای منبر مهمان مسجدی ظاهراً بزرگی بودم که از پاساژها و مغازه های اطرافش بوی پول بلند بود. امام مسجد گرفتار بود و فرصت امامت نداشت، مردم با هزار گلایه از این نبودن و غیبت های طولانی ، محراب را به من سپردند. در صف عقب مأمومی در گوش دیگری زمزمه کرد: « فلان متنفذ هزار شغل را برای مسجد پیشنهاد کردند اما گفته آش را با جاش میخواهد. » کاری به صحت این کلام ندارم اما راست یا دروغ وحشت کردم از این فاصله نجومی بین امام و مأموم... مسجد کارکردش را کی و کجا از دست داد؟!... http://eitaa.com/m_mahdi_tabakhian