سلسله مباحث #انس_با_دعا (۳۶) ادامه نکته قبلی👈 💠انسان از طریق دعا با #واقعیت_ها روبرو می شود و به فقر مطلق خود پی می برد. ✅از اینرو با این واقع بینی دعا را پی می گیرد و در پرتو واقع بینی موقعیت خودش را می یابد که در برابر مالک و غنی و ربّ و رحیم و رحمان و جواد و کریم می باشد و می فهمد که در این موقعیت باید چه کار بکند. این واقعیت، موقعیت ویژه ای که جز اطاعت و بندگی باشد، رقم نمی زند؛ ولی می بیند که بنا بر واقعیت و آن طور که هست، موقعیت مناسبی ندارد و کوتاهی کرده و اطاعت خود را به عصیان تبدیل نموده است. 👌این واقعیتِ نداری و نیستی موجب این می شود که موقعیت خود را به بدبینی تبدیل کند و در برابر، به آن طرف حسن ظن پیدا می کند و بر اساس بدبینی به خود و حسن ظن به خدا، دعا و نجوای خود را سامان و ترتیب می دهد. ☘️« انا الذی اسأتُ .... انا الذی جهلتُ انا الذی غفلتُ » ( دعای عرفه ) 🔹از اینرو هر چه خیر و خوبی و زیبایی می بیند، از آن طرف می داند « انت الذی اعززتَ ... انت الذی هدیتَ ... انت الذی کفیتَ » و هر چه بدی و زشتی و شرّ است ، از طرف خودش می داند. ادامه دارد... . https://eitaa.com/joinchat/2367553583C4b7a5731ec