🔹«بهارِ طبیعت، مَثَلی از بهار حقيقی عالم در عصر ظهور است که زمين و اهلش زنده می‌‌شوند. اين بهار يك مَثَل و يك نمونه است برای اینکه حقیقت آن بهار را ‌بفهميم». «وقتي سال نو می‌شود و بهار می‌‌شود، يك سال جديد آمده است و يك سال هم رفته است. در روايات آمده: هر شب و روزی كه می‌آيد، ندا می‌دهد و می‌گويد: من ديگر تكرار‌شدنی نيستم. بهره خودت را از من ببر. فردا شب، فردا شب است. نگو من فردا شب، نمازشب می‌خوانم! من ديگر نيستم! من روز قيامت كه شهادت می‌دهم، صفحه وجود من از نور نافلهٔ شبِ تو خالی است. سال به‌طريق‌اولی وقتی كه رفت ديگر برنمی‌گردد. امسال هم كه آمد ديگر برگشتنی نيست. بنابراين همان‌طور كه دستور داده‌اند که هر شبانه‌روز، خودتان را به حساب و كتاب بكشيد، باید يك مراقبه‌ای هم نسبت به سال گذشته داشته باشيد. اين بوته‌ای كه من در خانه‌ام داشتم، خشك شد، دوباره الآن گل داده است. من در اين يك سال چه كرده‌ام؟ حساب و كتابی از خودش بكشد و نسبت به امسالش با خدای متعال عهدها و قرارهایی ببندد و از نفْس خودش تعهداتی بگيرد. امسال بايد در وادی حق يك قدم جلو برويم؛ عالم‌تر و متقی‌تر و خداشناس‌تر و خدوم‌تر شويم و عيب‌های ما كم شود. فرمود: كسی كه دو روزش مساوی است ضرر كرده است. حالا كسی كه دو سالش مساوی است، چطور؟ فرمود: كسی كه امروزش از دیروزش بدتر است، ملعون است و از رحمت خدا دور است. كسی كه امسالش از پارسالش بدتر شود، چه؟ يك محاسبه‌ای از خودمان بكنيم ببينيم پارسالمان بهتر از سال قبل بوده و عيب‌های ما كجا بوده است؟ اگر انسان، اهل مراقبه و محاسبه نباشد، همه عالم هم معلم شوند، هيچ چيز دست او را نمی‌گيرد. معلم مثل طبيب است، نسخه را می‌دهد، بايد خود شما دارو را مصرف كنی و خودت مراقب احوال خودت باشی. بنابراين در امسال که سال جديدی است، بايد برای خودمان برنامه‌ريزی جديدي داشته باشيم و برنامه‌ريزی‌های ما خيالی هم نباشد، با واقعيت منطبق باشد؛ ولی برنامه روبه‌پيش باشد. در باطن، ظاهر و در معنوياتمان و در همه چيزمان بايد تصميم بگيريم عيب‌های گذشته مرتفع شود، در سال آينده ان‌شاءالله اين عيب‌ها برطرف شود. سعی كنيم امسال ما بهتر از سال گذشته ما باشد. صحيح نيست انسان دوسالش مثل هم باشد؛ نماز ، روزه و شب‌زنده‌داری امسال با سال قبل بايد فرق داشته باشد؛ زبانش و گوشش باید فرق کند. اگر هر كاری که می‌كرده، در سال بعد هم انجام دهد، پس اين عمر را خدا برای چه داده است؟». #استاد سید محمّدمهدی میرباقری ✅🔰#برای مطالعه مطالب زیبا، جدید و ناب مذهبی، فرهنگی و قرآنی، به جمع ما بپیوندید!.🌷🌷🌷♻ 📚#کانال:https://eitaa.com/maaref_Danishi_arzeshi 💯🪴گروه:http://eitaa.com/joinchat/1976172574C764de743b2 @sokhanangoharbar🥀 🙏#از همراهی تان ممنون و متشکریم!💐✅

#خطر_تسلیم_ناپذیری_در_برابر_حق! 🟢 حالتی بسیار خطرناک از وجود «کفر» در باطن ما که با آزمایشی ساده قابل تشخیص است!. 🔸روح کفر، انکار، ستیزه‌ جویی و مخالفت‌ ورزی با حقیقت در عین شناخت حقیقت است. امیر المؤمنین علی(ع) در تعریف اسلام می‌فرماید: «الاسلام هو التّسلیم». اسلام یعنی تسلیم حقیقت بودن!. یعنی در جایی که منافع شخص، تعصّب شخص، عادت شخص در مقابل حقیقت قرار می‌گیرد، آدمی خود را تسلیم حقیقت کند و از هر چه جز حقیقت است صرف نظر کند. 🔹فرض کنید طبیب یا مجتهدی عالی‌ مقام که شهرت جهانی دارد در یک مسئله مربوط به فنّ خودش تشخیصی بدهد و نظر خود را ابراز دارد. بعد یک فرد گمنام، طبیب یا طلبه‌ای جوان در همان مسئله نظر مخالف بدهد و دلائل قطعی هم ارائه کند و خود آن مقام عالی در دل خود صحت گفتار آن جوان را تصدیق کند ولی مردم دیگر طبق معمول بی‌خبر بمانند و نظر به شخصیت آن مقام عالی، او را تصدیق کنند. 🔸 در این حال اگر آن متخصص مشهور تسلیم گفته آن طبیب یا آن طلبه جوان بشود یعنی اگر تسلیم حقیقت گردد و اعتراف به اشتباه خویش کند، او واقعاً «مسلم» است، زیرا الاسلام هو التّسلیم، چنین شخصی از صفت پلید «جحود» مبرّاست.  اما اگر انکار ورزد و به خاطر حفظ حیثیت و شهرت خود با حقیقت مبارزه کند، کافر ماجرا و جاحد و منکر حقیقت و راستی است. 🔹 امام باقر علیه السّلام فرمود: «هر چیزی که نتیجه اقرار و تسلیم و روح پذیرش حقیقت باشد، ایمان است و هر چیزی که نتیجه روح عناد و سرپیچی از حقیقت باشد، کفر است». 🔸 این حالت، حالت بسیار خطرناکی است هر چند در موضوعات کوچک باشد؛ و چه بسا بسیاری از ماها - معاذ الله - گرفتار آن باشیم. 📝#استاد مطهری، عدل الهی، ص۲۹۱- ۲۹۰ (با تلخیص). 🔰 مطالب متفاوت، زیبا، جدید و ناب مذهبی، فرهنگی و قرآنی را با ما بخوانید؛🌷. - eitaa.com/Cherikiyon_enghelabi 🌼 کانال: https://eitaa.com/maaref_Danishi_arzeshi 🌸 گروه: http://eitaa.com/joinchat/1976172574C764de743b2 - @sokhanangoharbar