✅وقتي انسان با موجود كاملي كه صفات جمال و جلال او نامتناهي هستند و مظهر همه زيبايي ها و خوبي هاست اتّصال يابد و خود را در جوار قرب او بيابد و هيچ گونه فرقت و جدايي بين خود و او ننگرد، به سر حد كمال عشق و پرستش خواهد رسيد و چنان جذبه #عشق_الهي او را فرا مي‌گيرد كه با سراسر وجود خويش محو و فاني در معشوق مي‌گردد. ✅در اين صورت، چون او به #معبود_حقيقي رسيده است و دست رد به سينه معبودهاي دروغين مي‌زند و تنها از كُرنش و خضوع در مقابل خالق خويش و عبادت او سرشار از سرور و لذت مي‌گردد. ✅براي او نفس خضوع در برابر حضرت حق و عبادت او كه تجلّي بندگي است اصالت دارد و او حتي به بهشت و پاداش هاي معنوي نمي‌انديشد؛ چون در نزد او پرستش و عبادت براي رسيدن به اجر و پاداش اخروي و رهايي از دوزخ، دون همتي و ناشي از كاستي معرفت است. ✅در برخي از روايات در توصيف حالات اين گروه در بهشت آمده است: «آنان به جاي استفاده از نعمت هاي بهشتي و بهره برداري از حور و غلمان، به عبادت خداوند مي‌پردازند و فقط از آن لذت مي‌برند.» ممكن است در دنيا كسي جهت رسيدن به اجر و پاداش اخروي عبادت كند، اما در بهشت اجر و پاداش هر كسي حاضر است و كسي براي رسيدن به پاداش عبادت نمي‌كند؛ بلكه آنجا #عبادت خود اصالت دارد و لذت بخش است. ✅بنابراين، اميال فطري انسان كه از انسانيت سرچشمه مي‌گيرند، همگي او را به سوي بي نهايت سوق مي‌دهند و ارضاي كامل آن‌ها جز با رسيدن به مقام قرب الهي و پيوستن به جهان ابدي ميسر نيست، ✅والا اگر انسان به سرچشمه بي نهايت علم، كمال، قدرت و جمال متصل نگردد و براي تأمين و ارضاي خواسته هاي نامحدود خويش به غير #خداوند روي آورد، نه تنها ارضا نمي‌گردد، بلكه هرچه به محبوب و معشوق مجازي خويش نزديك‌تر گردد، عطش او فزوني مي‌گيرد و لهيب آن جان گدازتر مي گردد و هيچ‌گاه سيراب از لذت و عشق و محبت نمي‌شود و در نهايت، رنج و سختي اين ارتباط خستگي يي جانكاه در او باقي مي‌نهد. 📚منبع: (آیت الله مصباح یزدی، به سوی خودسازی، ص104). ✅✅✅✅✅✅✅ #✅🔰#مطالب متفاوت، زیبا، جدید و ناب مذهبی، فرهنگی و قرآنی را با ما بخوانید:!🌷🌷🌷♻ 📚#کانال:https://eitaa.com/maaref_Danishi_arzeshi 💯🪴گروه:http://eitaa.com/joinchat/1976172574C764de743b2 @sokhanangoharbar🥀 🙏#همراهی ما توشه ی علمی و معنوی برای شما!